Emosyonal na Huling Pamamaalam: Labi ni Emman Atienza Dumating na sa Pilipinas at Buong Bayan Nakikiramay

Isang gabi na tumunog sa puso ng marami ang pagdating sa bansa ng labi ni Emman Atienza—19-anyos na influencer at anak ng kilalang TV personality na si Kuya Kim Atienza. Sa sandaling bumaba ang kabaong mula sa eroplano sa Ninoy Aquino International Airport, walang makapigil sa emosyon ng pamilya. Si Kuya Kim at ang kanyang anak na si Jose Atienza ay parehong humiga sa sahig, yakap ang isa’t isa, habang ang luha ay bumuhos sa kanilang mukha—isang tagpong nagpakita ng tunay na sakit at pagluluksa sa mata ng publiko.

Ayon sa mga ulat, si Emman ay ilang linggong ginagamot sa ibang bansa dahil sa matagal na karamdaman at mga pinagdadaanan sa kanyang buhay. Sa kabila ng kanyang mga ngiti sa social media, marami ang hindi alam na may pinapasan siyang mabigat na pakikibaka—including stress, anxiety, at online bullying. Ilang araw bago siya pumanaw, sinabi niya mismo sa kanyang social media na nahihirapan na siyang magpakitang-tao at nahihirapan ding mapanatili ang kanyang puso’t isipan sa likod ng mga camera.

Sa isang post ng kanyang ama, “The Lord gave and the Lord has taken away; may the name of the Lord be praised.”  Ibinahagi rin na ang wake ni Emman ay gaganapin sa Maynila, upang makapagbigay-pugay ang kanyang pamilya, kaibigan at mga tagahanga.

Ang kwento ni Emman ay hindi lamang tungkol sa biglaang pagpanaw—ito ay tungkol sa isang buhay na hinangaan ng maraming kabataan dahil sa kanyang katapangan at pagiging bukas sa mga usapin ng mental health. Sa murang edad, nakaabot siya ng malawak na tagasunod sa TikTok at Instagram, kung saan nagbahagi siya ng kanyang mga karanasan—maging ang kanyang pakikipaglaban sa mga negatibong komento at mga banta sa online.

Maraming netizens ang nagpahayag ng labis na pagdadalamhati at pagkabigla sa kanyang pagkawala. Sa mga Reddit threads at social media, mababasa ang mga personal na testimonya gaya nito:

“she was one of the most genuine people i have ever met i mean that so much and it absolutely destroys me that you’re not here anymore.” 
“her passing has hit me heavily… 19 years old. Ah, ang sakit talaga.”

Para sa pamilya Atienza—sa isang ama, isang ina, kapatid at anak—ang wakas ng buhay ni Emman ay isang unos ng damdamin. Ngunit sa gitna ng dilim, nagsisilbi itong paalala sa atin ng isang mahalagang aral: na sa likod ng bawat “happy post” ay maaaring may pinagtataguan angki pang pakikibaka. Sa mundo ng social media kung saan madali tayong humatol, nangangailangan ang bawat isa ng pagkalinga, pagkakaunawaan, at kababaang-loob.

Si Kuya Kim, sa kabila ng matinding lungkot, ay nagpahayag ng pasasalamat sa lahat ng nagpadala ng mensahe ng suporta. “We may not be able to reply, but we appreciate you all,” aniya.

Habang handa ang pamilya sa huling paglubing ni Emman, pinili nilang manahimik at magpauli-luto muna sa pribadong pagluluksa. Ngunit tiniyak nila na ibabahagi nila sa tamang oras ang mga detalyeng kaugnay ng seremonya.

Sa huling talumpati ng kanyang ama sa social media, inihatid niya ang mensahe:

“Compassion, courage, and a little extra kindness in your everyday life.”

Ang pagpanaw ni Emman Atienza ay hindi natapos sa kawalan—bagkus, ito ay nagsilbing paalaala sa lahat na ingatan natin ang ating kapwa, lalo na sa panahon ng kanilang tahimik na pagdurusa. Ang kanyang ngiti, kanyang impluwensya, at ang kanyang katotohanan ay mananatiling buhay sa puso ng maraming Pilipino.

Si Emman—na puno ng pangarap, tapang, at malasakit—ay lumisan, ngunit iniwan niya ang isang pamana: ang maging totoo sa sarili, magmahal nang bukas ang puso, at huwag matakot na humingi ng tulong kapag kailangan. Sa kanyang huling hiling, marami ang naantig at ngayon ay nagbabantay sa halaga ng bawat salita at bawat kilos na ating ibinabahagi.

“Para sa’yo, Emman,” wika ni Kuya Kim. “Ipagpapatuloy ko ang kabutihan at inspirasyong sinimulan mo. Hindi ka mawawala sa aming mga puso.”

Habang lumilipas ang mga araw, ang alaala ni Emman ay patuloy na kumikislap—isang batang puno ng pangarap at inspirasyon, at ngayo’y simbolo ng pag-asa at pagmamahal sa gitna ng pagdadalamhati.