HINDI NA PAPALAMPASIN! Pamilya ni April Boy Regino, Handa Nang IPA-TULFO ang Ospital Dahil sa Matinding Alegasyon ng Kapabayaan!

Ang musika ni April Boy Regino ay puno ng pag-asa, pag-ibig, at tagumpay sa gitna ng unos. Ang kanyang mga awitin tulad ng “Di Ko Kayang Tanggapin” at “Paano ang Puso Ko” ay naging soundtrack ng buhay ng maraming Pilipino, na nagdala sa kanya sa titulo bilang isa sa pinakamamahal na Jukebox King ng OPM. Ngunit matapos ang kanyang mapayapang pagpanaw noong Nobyembre 2020, isang bagong kanta ng pighati at pakikipaglaban ang tila isinisigaw ngayon ng kanyang pamilya—isang sumpa laban sa kapabayaan at kawalang-pananagutan.

Sa isang nakakagulantang na pahayag, inihayag ng pamilya ni April Boy Regino na handa silang dalhin sa tanggapan ni Raffy Tulfo ang ospital na dinalhan ng yumaong mang-aawit bago ito pumanaw. Ang ugat ng kanilang galit at matinding pasya? Isang serye ng di-umanong kapabayaan at mistulang kawalang-malasakit na nagdulot ng dagdag na kirot at tanong sa huling mga sandali ng kanilang haligi ng tahanan. Hindi lang ito usapin ng isang nagdadalamhating pamilya; isa itong kritikal na isyu na naglalantad ng malaking pagdududa sa sistema ng pangangalagang pangkalusugan na dapat sana’y nagligtas, ngunit tila nagpabaya.

Ang Bago’t Matinding Sigaw ng Katarungan

Ang pagpanaw ni April Boy Regino ay hindi na lingid sa kaalaman ng publiko. Matagal na siyang nakikipaglaban sa matitinding karamdaman, kasama na ang prostate cancer at problema sa bato. Ang kanyang buhay ay isang testamento ng tibay ng loob, patuloy na umaawit sa kabila ng pisikal na paghihirap. Kaya naman, ang pagtatapos ng kanyang paglalakbay ay naging malaking kalungkutan para sa buong bansa. Ngunit para sa kanyang asawa at mga anak, ang kalungkutan ay hinaluan ng matinding galit dahil sa mga pangyayaring humantong sa kanyang huling hininga.

Ang pamilya ay nagbigay-diin sa mga pagkakataon kung saan tila nagkulang ang ospital sa pagkakaloob ng kritikal at napapanahong pangangalaga. Ayon sa kanilang salaysay, may mga insidente kung saan ang mga protocol ay hindi nasunod, ang komunikasyon ay naging mahina, at ang mga decisive action na maaaring nagpabago sa sitwasyon ay hindi agarang naisagawa. Ang bawat minutong lumipas sa pagitan ng tawag para sa tulong at ang aktuwal na pagdating ng atensyong medikal ay tila naging latigo na humahataw sa kanilang mga puso. Para sa pamilya, hindi na lamang ito isang trahedya; isa na itong krimen ng kapabayaan.

Sa gitna ng kanilang pighati, ang desisyon nilang lumapit kay Raffy Tulfo, ang tanyag na tagapamagitan at tagapagtanggol ng masa, ay nagpapakita ng kanilang desperasyon at pananalig sa kapangyarihan ng publiko. Ang pag-Tulfo ay hindi lamang isang simpleng pagsasampa ng reklamo; isa itong pahayag ng giyera laban sa isang institusyon na sa tingin nila ay nagtatago sa likod ng kanilang kapangyarihan at status. Ang gusto nilang mangyari ay ang lubusang pag-iimbestiga, ang paglitaw ng katotohanan, at ang pananagot ng sinumang nagpabaya—mula sa mga nurse at doctor hanggang sa administrasyon ng ospital.

Ang Emosyonal na Bahagi ng Laban

Ang kuwento ng pamilya Regino ay isang malalim na pagbusisi sa trauma at grief na idinulot ng medical negligence. Ang pag-alaga sa isang taong may matinding karamdaman ay sadyang nakakapagod at emosyonal. Ngunit kapag ang inasahan mong support system ay nagdulot pa ng higit na sakit, ang pakiramdam ng pagtataksil ay nagiging dominante.

Isipin ang bigat ng damdamin ng asawa ni April Boy, na nakita ang paghihirap ng kanyang kabiyak, umaasa na ang mga eksperto ang magdadala ng lunas. Ang bawat maling galaw, bawat pagkaantala, ay tila nagpapatindi sa pag-asang unti-unting namamatay. Sa kanilang pananaw, hindi lamang isang sakit ang pumatay kay April Boy; kundi ang kawalan ng aksyon at ang malinaw na pagbalewala sa kanyang kritikal na kalagayan. Ang pag-iyak na dulot ng lungkot ay nauwi sa luhang may galit, at ang tanging lunas para dito ay ang hustisya.

Ang kanilang paghahanda na humarap sa media at iparating ang kanilang reklamo kay Tulfo ay isang manipestasyon ng kanilang pagmamahal at paggalang sa alaala ni April Boy. Ito ang kanilang huling serbisyo sa kanya: ang hindi pagpapabaya sa kanyang kamatayan na maging tahimik lamang. Nais nilang marinig ang kanyang sigaw—ang sigaw ng bawat pasyenteng hindi nabigyan ng karampatang serbisyo, at ng bawat pamilyang biktima ng malpractice o negligence. Ang laban na ito ay personal, ngunit ang implikasyon nito ay panlipunan.

Pangkalusugang Sistema: Kailangan ng Pagsusuri

Ang kaso ng pamilya Regino ay nagbubukas ng isang mas malawak na diskusyon tungkol sa kalagayan ng serbisyong pangkalusugan sa bansa. Sa bawat alegasyon ng kapabayaan, nagiging malinaw na ang ating mga ospital, na dapat ay sagrado at ligtas na kanlungan, ay may mga bahid ng problema sa management, staffing, at accountability.

Sa konteksto ng Pilipinas, kung saan ang mga sikat na personalidad tulad ni April Boy Regino ay may boses, ang kanilang karanasan ay nagiging catalyst para sa pagbabago. Gaano karaming ordinaryong Pilipino ang nakararanas ng parehong sitwasyon ngunit walang plataporma para magreklamo? Gaano karaming pamilya ang tahimik na nagtitiis sa sakit ng pagkawala at kawalang-hustisya? Ang paghaharap ng pamilya Regino ay nagbibigay-lakas sa mga voiceless. Ito ay nagpapakita na anuman ang status sa buhay, ang kalidad ng serbisyong medikal ay isang pangunahing karapatan na dapat igalang at protektahan.

Ang panawagan para sa transparency at accountability ay hindi lamang dapat matigil sa ospital. Kailangan din itong maging wake-up call para sa Department of Health (DOH) at iba pang regulatory bodies upang mahigpit na suriin ang mga patakaran at standard ng pangangalaga. Ang pagpasok ni Tulfo sa eksena ay nagtitiyak na ang isyu ay hindi basta-bastang makakalimutan. Siya ay kilala sa kanyang mabilis at matapang na pagtugon sa mga hinaing ng publiko, na nagtutulak sa mga institusyon na harapin ang kanilang mga pagkakamali. Ang pressure ng public opinion na hatid ng kanyang programa ay isang malaking sandata sa paghahanap ng katarungan.

Ang Susunod na Kabanata ng Laban

Ang pamilya Regino ay nagpapakita ng kahanga-hangang katatagan. Sa halip na magpatalo sa lumbay, pinili nila ang daan ng pakikipaglaban. Ang kanilang mensahe ay malinaw: hindi nila hahayaan na ang kamatayan ng kanilang minamahal ay maging isa na lamang statistika ng hospital negligence.

Ang susunod na mga araw ay magiging kritikal. Ang paghahanda ng mga ebidensya, ang pormal na paghahain ng reklamo, at ang posibleng paghaharap sa publiko kasama si Tulfo ay mga hakbang na punung-puno ng tensiyon. Kailangang maging handa ang ospital sa matinding pag-uusisa at pagtatanong. Ang kanilang reputation ay nakataya, at higit sa lahat, ang buhay ng kanilang mga pasyente ay nakasalalay sa kung paano nila haharapin ang matitinding alegasyon na ito.

Sa huli, ang laban na ito ay isang paalala sa lahat: ang healthcare ay hindi lamang negosyo; ito ay tungkol sa buhay ng tao. Ang bawat health worker ay may sinumpaang obligasyon, at ang bawat ospital ay may responsibilidad na magbigay ng pangangalaga na may integridad at malasakit. Ang laban ng pamilya Regino ay laban ng bawat Pilipinong nangangarap ng isang mas mahusay, mas ligtas, at mas mapagkakatiwalaang serbisyong pangkalusugan. Hinihintay ng buong sambayanan ang magiging kaganapan at ang huling hatol ng hustisya sa kasong ito—isang kuwento ng pighati na nauwi sa matapang na paghahanap ng pananagutan. Ang alaala ni April Boy Regino ay hindi lamang mananatiling buhay sa kanyang musika, kundi pati na rin sa laban na ito para sa katarungan at accountability.

Full video: