Sa bawat skyscraper na humahampas sa kalangitan ng Seattle, may mga kwentong nakatago sa likod ng salamin at bakal. Kwento ng ambisyon, tagumpay, at kung minsan, ng kalungkutan na hindi kayang bilhin ng pera. Ito ang kwento ni Alexander Bennett, isang batang bilyonaryo sa tech industry, na sa kabila ng lahat ng kanyang tagumpay, ay nawalan ng pinakamahalaga sa kanyang buhay—ang kanyang pamilya—dahil sa isang matinding pagkakamali at isang nakatagong sikreto.

Pitong buwan matapos lumisan si Emma Rodriguez sa kanyang buhay, ang penthouse ni Alexander ay tila isang malaking hawla. Ang espasyong minsa’y puno ng halakhak ni Emma at malambing niyang pag-awit habang nagpipinta ay napalitan ng nakabibinging katahimikan. Ang kanyang puso, na dati’y puno ng init dahil kay Emma, ay ngayon ay malamig, tulad ng kanyang matagumpay ngunit walang kaluluwang imperyo.

Ang Trahedya ng Ikalawang Anibersaryo

Ang simula ng kanilang paghihiwalay ay nag-ugat sa isang gabi na dapat sana ay puno ng pagdiriwang—ang kanilang ikatlong anibersaryo. Ipinangako ni Alexander kay Emma na uuwi siya ng maaga para sa hapunan na inihanda nito. Ngunit, tulad ng dati, inuna niya ang trabaho. Isang krisis sa Tokyo office ang naging dahilan ng kanyang pagkaantala, umuwi siya ng hatinggabi upang makita si Emma, luhaan, sa gitna ng malamig na pagkain at natunaw na kandila.

Sa halip na magpaliwanag at bigyan ng kapanatagan si Emma, sinagot niya ito ng galit at depensa. Ang huling sipa sa kanilang relasyon ay nang sumagot siya ng tawag mula kay Vanessa Chen, ang kanyang business partner, at nagbiruan silang dalawa. Ang pagdududa ni Emma, na marahil ay may namamagitan sa kanila ni Vanessa, ay kanyang sinagot ng mga masasakit na salita, inakusahan si Emma ng pagiging insecure at pagiging pabigat sa kanyang karera.

“Hindi ako maaaring magpakasal sa isang taong nagpaparamdam sa akin na ako ay invisible,” ang huling salita ni Emma bago siya umalis, nag-iwan ng isang note at sumunod ay ang mga papeles ng diborsyo. Sa kanyang pagmamataas at pagkabulag sa kanyang mga pagkukulang, madali itong pinirmahan ni Alexander, kumbinsido na kung gusto nitong sumuko, hindi na sila para sa isa’t isa.

Ang Malagim na Sikreto ni Monica

Ang mga sumunod na buwan ay isang malabong ulap ng trabaho. Inihulog ni Alexander ang kanyang sarili sa pagtatapos ng pinakamalaking merger ng Bennett Technologies. Si Monica Hartwell, ang kanyang executive assistant, ay naging kanyang anino, inaasikaso ang lahat upang hindi siya magambala. Hindi niya kailanman kinuestiyon kung bakit hindi umaabot sa kanya ang mga tawag o mensahe mula kay Emma.

Ang katotohanan, na hindi niya nalaman, ay si Monica ang mastermind sa likod ng kanilang paghihiwalay. Sa kanyang hangarin na makakuha ng mas mataas na posisyon, at marahil ay higit pa, hinarang niya ang lahat ng komunikasyon ni Emma kay Alexander. Sa kanya, si Emma ay isang hadlang sa ambisyon ni Alexander at sa kanyang sariling interes. Sinabi ni Monica kay Alexander na ayaw na ni Emma ng contact, at sinabi naman niya kay Emma na ayaw na ni Alexander na guluhin pa siya.

Ang Nagulantang na Revelasyon

Pitong buwan matapos ang diborsyo, sa gabi ng kanilang company anniversary, naramdaman ni Alexander ang labis na kalungkutan. Pumunta siya sa isang maliit na coffee shop na dati nilang pinupuntahan ni Emma. Doon, narinig niya ang isang usapan ng mga kababaihan tungkol sa isang babae na nanganak mag-isa sa Northwest Medical Center, walang pamilya o partner. Ang pangalan? Emma Rodriguez.

Biglang bumilis ang tibok ng puso ni Alexander. Isang artist. Ang timing ay tugma. Maaari kayang…? Naalala niya ang mga huling gabi nila ni Emma, ang mga hindi natapos na pangungusap, ang kamay ni Emma na madalas mapunta sa kanyang tiyan—mga senyales na hindi niya napansin dahil sa kanyang galit at pagiging abala.

Agad siyang tumawag sa kanyang abogado. Sa gitna ng gabi, humiling si Alexander ng isang impormasyon na magpapabago sa kanyang buhay: kung nanganak si Emma Rodriguez at kung sino ang nakalistang ama. Ang sagot ay isang bombang sumabog sa kanyang mundo: Isang sanggol na babae, si Sophia Marie Rodriguez, walong araw pa lang ang edad, at walang nakalistang ama. Ngunit ang timing ay tugma. Ang anak ay kanya.

Ang Paghaharap at ang Matamis na Pawi ng Pagsisisi

Hindi nag-aksaya ng oras si Alexander. Pinuntahan niya ang address ni Emma, na malayo sa kanyang mundo ng luho, sa isang maliit at simpleng apartment. Nang bumukas ang pinto, nakita niya si Emma, payat, pagod, ngunit mayroong hawak na isang maliit na sanggol—ang kanilang anak.

Inilahad ni Emma ang katotohanan. Nalaman niyang buntis siya dalawang araw matapos pirmahan ang divorce papers. Sinubukan niyang tawagan at hanapin si Alexander ng maraming beses, ngunit hinarang siya ni Monica. Nawalan siya ng trabaho, naubos ang kanyang ipon, at kinailangan niyang manirahan sa isang lugar na kaya niya lang. Nag-iisa niyang hinarap ang pagbubuntis, ang pagkapanganak, at ang mga hamon ng pagiging isang bagong ina, habang si Alexander ay nagpapakasasa sa kanyang tagumpay.

Sa mga sandaling iyon, gumuho ang pagmamataas ni Alexander. Naintindihan niya ang lahat ng kanyang pagkukulang. Ang kanyang pagiging abala sa trabaho, ang kanyang pagiging bulag sa pangangailangan ni Emma, ang kanyang pagiging walang pakiramdam sa pinakamahalagang aspeto ng buhay—ang pag-ibig at pamilya.

“Ilang beses mo na ba akong pinili kaysa sa trabaho?” Tanong ni Emma, puno ng sakit. Hindi niya masagot. Walang salita ang makakaliwanag sa lalim ng kanyang pagkakamali.

Ngunit nang hawakan niya si Sophia sa kanyang mga braso, naramdaman niya ang isang emosyon na hindi niya kailanman naramdaman sa anumang deal o negosyo. Ito ang kanyang anak. Ang kanyang dugo. At sa mga sandaling iyon, nangako siya: hindi na siya mawawala. Haharapin niya ang lahat para mabawi ang kanyang pamilya.

Ang Pagpili ng Pagmamahal Higit sa Lahat

Agad na tinanggal ni Alexander si Monica, at ginawa ang lahat upang makabawi kay Emma at Sophia. Binawasan niya ang kanyang trabaho, inilaan ang kanyang oras sa pag-aaral kung paano maging isang ama. Naging kabahagi siya sa bawat pagtawa, bawat gulo, at bawat simpleng sandali ng buhay nina Emma at Sophia.

Sa paglipas ng mga linggo, unti-unting lumambot ang puso ni Emma. Ang mga pader na itinayo niya para protektahan ang kanyang sarili ay nagsimulang gumuho. Ang kanilang pagmamahalan, na minsa’y nasira ng pride at pagkukulang, ay dahan-dahang muling nabuo.

Ang isang gabing ginabi si Sophia sa ospital dahil sa respiratory infection ang tuluyang nagpabagsak sa mga pader sa pagitan nila. Sa gitna ng kanilang takot at pag-aalala, naramdaman nila ang tunay na lakas ng kanilang pagmamahalan at ang kahalagahan ng kanilang pamilya. Doon, sa harap ng kanilang anak, nangako sila sa isa’t isa na muling susubukan, hindi para balikan ang nakaraan, kundi para bumuo ng isang bagong kinabukasan.

Muling nagpakasal sina Alexander at Emma, sa isang simpleng seremonya sa parehong gallery kung saan sila unang nagkita. Si Emma, suot ang isang puting damit na may disenyong bulaklak na siya mismo ang nagpinta, habang hawak si Sophia, ay naglakad sa aisle. Ang kanilang mga panata ay tungkol sa ikalawang pagkakataon, sa lakas ng pagpapatawad, at sa pagbuo ng isang pamilya mula sa mga sirang piraso.

Sa wakas, nahanap ni Alexander ang tunay na kahulugan ng tagumpay. Hindi ito nasusukat sa pera o kapangyarihan, kundi sa pagmamahal ng kanyang pamilya. Ang penthouse na minsa’y malamig at tahimik ay ngayon ay puno ng halakhak ni Sophia at ng malambing na tinig ni Emma. Ang kanilang kwento ay isang paalala na ang pag-ibig ay hindi tungkol sa pagiging perpekto, kundi sa pagpili na lumaban, subukan muli, at piliin ang isa’t isa, lalo na sa mga pinakamahihirap na sandali.

Ang kwento nina Alexander, Emma, at Sophia ay isang testamento sa kapangyarihan ng pagpapatawad, ng ikalawang pagkakataon, at ng katotohanan na kung minsan, kailangan mong mawala ang lahat upang matuklasan ang tunay na halaga ng mga bagay na minahal mo. Ito ay hindi isang pagtatapos, kundi isang bagong simula, isang pamilya na binuo mula sa abo ng pagkakamali, ngayon ay mas matibay at puno ng pag-asa.