‘Hindi Ako Handa’: Sofronio Vasquez, Naging EHEMPLO ng Resiliensya ng mga Bisaya sa Kanyang Emosyonal at Makasaysayang Cebu Concert

Ang bawat tagumpay ay may nakakubling kwento ng pagtitiyaga, ngunit para kay Sofronio Vasquez, ang The Voice USA Season 26 Grand Champion, ang kanyang first-ever major concert sa Cebu ay hindi lang pagdiriwang ng tagumpay—ito ay isang pampublikong pag-amin sa matinding aral ng paghihintay, pananampalataya, at ang hindi matitinag na ambisyon ng pusong Bisaya.

Sa harap ng nag-uumapaw na crowd, lalo na’t kasabay ng matindi at masiglang pagdiriwang ng Señor Santo Niño, naghandog si Vasquez ng isang gabing puno ng musika na sinabayan ng mga nakakaantig na personal na pagbabahagi. Higit sa isang konsyerto, naging isang testament ang gabing iyon sa kanyang paglalakbay, na nagpapatunay na ang tagumpay ay dumarating sa tamang panahon, hindi sa inihanda mong oras.

Ang Katotohanan sa Likod ng Tagumpay: “Hindi Ka Pa Handa”

Bago pa man siya maging First Asian Filipino na mag-uwi ng Grand Champion title mula sa Amerika, dumaan si Sofronio sa maraming pagsubok at pagdududa. Sa kalagitnaan ng kanyang pagtatanghal, nagbigay siya ng isang matinding rebelasyon na nagpaunawa sa madla kung bakit umabot siya sa edad na 32 bago niya nakamit ang rurok ng kanyang pangarap.

Ibinahagi niya ang sinabi sa kanya ni Toni Gonzaga sa isang episode ng kanilang show: “Kaya pala hindi binibigay sa’yo everytime you wish and everytime you try, because sabi ni God, hindi ka pa prepared at hindi ka pa ready for the win” [04:39]. Ang mga salitang ito ay tumagos hindi lang kay Sofronio, kundi maging sa bawat indibidwal sa venue na nakaramdam ng pagkabigo sa buhay.

“Naging testament at isang manifestation of process ako,” pagbabahagi ni Sofronio, na nagpapaliwanag na marami na siyang sinubukan sa buhay. Ang kanyang paglalakbay ay nagturo sa kanya na ang paghihintay ay hindi parusa, kundi paghahanda. Ang tagumpay ay hindi lang tungkol sa talento, kundi sa pagkakaroon ng tamang maturity at resilience upang hawakan at panindigan ang bigat ng tagumpay.

Ang Pagmamalaki sa Pusong Bisaya: Ambitious at Emosyonal

Isang mahalagang bahagi ng gabi ang pagtalakay ni Sofronio sa pagiging Bisaya. Sinimulan niya ito sa pamamagitan ng pag-awit ng OPM Classic na Bisayan song na “Usahay” [00:46]. Matapos ang emosyonal na pagtatanghal, ipinaliwanag niya ang kahulugan ng kanta sa Ingles, na tumatalakay sa pakiramdam ng pagiging “hindi minamahal” o “ni-reject,” ngunit ang lahat daw ay bahagi ng isang proseso ng pagkatuto [03:55].

Direkta niyang hinarap ang audience at ipinahayag ang kanyang paniniwala tungkol sa mga Bisaya. “We are very um… emotional,” aniya [14:25]. Idinagdag pa niya: “Because we sometimes are inferior. That’s why, that’s why in the Philippines, Bisaya always are ambitious” [14:36]. Ang kanyang mga salita ay nagdulot ng malakas na hiyawan at palakpakan, na nagpapakita ng pagkakaisa sa pananaw na ang mga struggles ay nagiging gasolina ng ambisyon.

Para kay Vasquez, ang kanyang sining at pag-ibig sa musika ang nagtulak sa kanya upang mangarap at magpatuloy sa pagsubok. Bilang isang Bisaya Dreamer, tiningnan niya ang kanyang tagumpay hindi lang bilang personal na pag-abot, kundi bilang isang pag-aalay sa buong Pilipinas: “I represented… First Asian Filipino” [15:22]. Ito ay nagbigay diin na ang pag-uwi niya ay hindi lang para sa Cebu, kundi para sa bawat Pilipinong nangangarap.

Ang Impromptu Duet at Bayanihan ng Musika

Hindi kumpleto ang gabi kung walang moment na nagpapakita ng kanyang pagiging humble at approachable. Sa pagtatanghal ng classic hit na “Stand by Me” [07:30], hindi lang siya kumanta; bumaba siya sa entablado upang makipag-ugnayan sa audience.

Sa isang iglap, naging isang pambansang videoke session ang konsyerto. Una niyang inanyayahan ang isang tagahanga na nagngangalang Jonas [09:55] at pagkatapos ay isang Tita, na sinundan naman ni “Echo” mula sa Ozami City [11:11]. Ang simpleng duet na ito ay nagbigay-diin sa kakayahan ni Sofronio na i-konekta ang musika sa puso ng karaniwang tao. Ipinakita nito na kahit Grand Champion na siya, nanatili siyang isang simpleng Pilipino na nag-e-enjoy sa musika kasama ang kanyang mga kababayan.

Ang Mga Klasikong Alaala at OPM Pride

Nagbigay pugay din si Sofronio sa mga musika na nagbigay-daan sa kanyang journey. Bago awitin ang “If I Can Dream” ni Elvis Presley, nagbahagi siya ng isang nakakagulat na trivia. Isinagawa niya ang kanta noong Disyembre 2—eksaktong petsa kung kailan ni-perform ni Elvis ang parehong kanta noong 1956 [16:37]. “What are the odds!” aniya [16:56]. Ang synchronicity na ito ay nagpahiwatig na ang kanyang paglalakbay ay hindi lang aksidente, kundi nakatakda.

Hindi rin niya kinalimutang bigyang-buhay ang Rock History ng bansa sa pamamagitan ng pagtatanghal ng isang OPM Rock Medley [19:01]. Mula sa mga awitin ng Aegis na “Magda,” hanggang sa Rivermaya hit na “Kisapmata,” at ang kantang nagpa-iyak sa marami, ang “Huwag Ka Nang Umiyak,” ipinakita ni Vasquez ang kanyang range at ang kanyang pagmamahal sa musikang Pinoy. Ang OPM set ay isang pagkilala sa Pinoy artistry na patuloy na nagbibigay-inspirasyon sa mga katulad niyang nangangarap.

Sa mga sandali ng musika, inilarawan ni Sofronio ang Filipino at Bisaya bilang resilient, ngunit idinagdag niya na ang mga Bisaya ay “hambugiro” (mayabang) [15:49], na nagdulot ng tawa, at agad naman niyang ikinlaro na ito ay pride sa sarili, basta’t hindi ka “tumatapak ng ibang tao” [15:56].

Ang Luha at ang Pagtatapos: “This Is Me”

Sa huling bahagi ng konsyerto, tinalakay ni Sofronio ang tungkol sa pag-iyak. Aminado siya na madalas siyang naiiyak sa kanyang mga performances at na-i-iyak din siya sa proseso ng buhay [14:02]. Ang honest na pag-amin na ito ay nagbigay ng lalim sa kanyang pagkatao, na hindi siya perpektong champion, kundi isang tao ring nasasaktan at nagdududa.

Ang pinakamatindi at pinakamensahe niyang pagtatanghal ay inilaan sa pinakahuling kanta: “This Is Me” mula sa The Greatest Showman [29:18]. Inihayag ni Sofronio na ang kantang ito ay very special sa kanyang puso [28:39] at nagbigay pa ng trivia na maging si Michael Bublé ay napaiyak nang marinig ito. Ang kanta ay naging matinding statement ni Vasquez sa entablado—isang hiyaw ng pagtanggap sa sarili at pagtatagumpay sa kabila ng lahat.

Sa pagtatapos ng kanta, nagbigay siya ng isang huling mensahe na tumagos sa lahat: “Dreams for the world” [30:05]. Ito ay nagbigay-diin na ang kanyang tagumpay ay hindi lang tungkol sa kanya, kundi isang inspirasyon para sa lahat.

Tiyak na ang first-ever concert ni Sofronio Vasquez sa Cebu ay hindi lang entertainment. Ito ay isang testimony ng pag-asa, resilience, at patunay na ang Diyos ay naghahanda ng mas magandang scenario kung hindi ka pa handa. Salamat sa mga nagbigay-daan sa gabing ito, kabilang ang Prime Time Events, Alma Famar ng EJP Productions, at lahat ng sponsors na nagbahagi sa pangarap ng isang Bisayang nangarap. Tulad ng kanyang pag-awit, ang buhay ni Sofronio ay isang masarap na himig na punong-puno ng pag-asa.

Full video: