ANG HULING TAGPO: Luha, Tawanan, at Ginintuang Puso ni Jaclyn Jose, Inukit sa Alaala ng Bayan

Sa gitna ng tahimik na gabi, kung saan ang dilim ay tila sumasalamin sa pangungulila ng buong industriya ng pelikula, naganap ang pinakamalaking huling take ng buhay ni Mary Jane Guck, na mas kilala sa buong mundo bilang si Jaclyn Jose. Ang huling gabi ng burol ng internationally-awarded actress ay hindi lamang naging tagpuan ng pagluluksa, kundi isang emosyonal, nakatatawa, at tapat na pagdiriwang ng isang buhay na iniukol sa sining at pagmamahal. Ito ang huling pagpupugay, ang huling curtain call para sa isang legend na higit pa sa isang actress—siya ay isang ina, kaibigan, at isang institution sa pag-arte.

Mula sa mga beteranong artista hanggang sa mga bagong henerasyon, patuloy ang pagdagsa ng mga nagmamahal at nagdadalamhati. Namataan ang mga tulad nina Kylie Padilla, Senator Ramon Bong Revilla Jr., Barbie Forteza, Jack Roberto, Angelo de Leon, Gladys Reyes, at marami pang iba, na pawang nagbigay-pugay sa ganda at husay ng aktres. Ngunit ang puso ng huling gabi ay matatagpuan sa mga personal na eulogy na naghawi sa telang itim ng pag-arte ni Jaclyn Jose upang ipakita ang kulay-ginto niyang pagkatao.

Ang Puso ng Isang Ina: Ang Walang Hanggang Alab ni Andi

Walang makatutumbas sa bigat ng sakit na ipinamalas ni Andi Eigenmann sa kanyang emosyonal na pagbibigay-pugay. Ramdam sa bawat salitang binitawan niya ang alab ng isang anak na dumanas ng biglaang pagkawala ng kanyang ilaw. Pinasalamatan ni Andi ang lahat ng dumalo, pati na ang GMA, Dreamscape, at ABS-CBN sa pagtulong sa pagdiriwang ng buhay ng kanyang ina. Ngunit ang pinakamabigat na linya ay ang pag-ulit niya sa tema ng buhay ni Jaclyn: “sobra sobra sobra niya kaming minahal. She dedicated her life to me and my brother. She also dedicated her whole life to her craft” [10:44].

Ibinahagi ni Andi na, kahit gaano kalaki ang pagmamahal na ibinigay ng kanilang ina sa kanila ng kanyang kapatid na si Gwen, nagawa pa rin nitong magkaroon ng malaking puwang sa puso para sa lahat ng mga nakapaligid sa kanya. Ipinakita nito ang malaking puso ni Jaclyn, na kayang ibigay ang buong buhay sa pamilya at sa kanyang propesyon, ngunit hindi nagkulang sa pag-ibig para sa kanyang mga kaibigan at katrabaho [13:28]. Ang bawat sandali ng buhay ni Jaclyn, ayon kay Andi, ay laging “filled and showered with love” [11:59]. Ang pagmamahal na ito ang pinakamalaking pamana na naiwan ng batikang aktres.

Ang Bulaklak at ang ‘Gate’: Mga Sikreto ng Isang Legend

Ang mga kuwento ng kanyang mga katrabaho ay nagbigay ng kulay at lalim sa pagkatao ni Jaclyn na hindi nakikita sa screen.

Naging emosyonal si Alden Richards sa pag-amin na hindi siya handa sa pagpanaw ni Tita Jane, na nagpakita kung gaano siya apektado sa biglaang pangyayari [01:30]. Nagbahagi rin siya ng isang talinghaga tungkol sa pagkatao ng aktres. Aniya, si Tita Jane ay may “gate” at “security guard” [02:38]. Kailangan mo muna siyang dumaan sa isang “screening” sa trabaho bago ka niya tuluyang papasukin at tanggapin sa kanyang personal na buhay. Ito ay nagpapakita ng kanyang pagiging mapili at protektado sa sarili, ngunit kapag naipasa mo na ang screening na iyon, may matalik na kaibigan ka na sa kanya.

Ibinahagi naman ni Andrea Torres ang isang nakakaantig na tradisyon. Tinatawag niya si Jaclyn na kanyang “Nanay” [03:00]. Isang beses, naisipan niyang bigyan ito ng bulaklak sa kaarawan nito. Ang reaksyon ni Jaclyn ang nagbigay-tanda sa tunay niyang ugali: umiyak ito. Dahil dito, naging obligasyon na ni Andrea na magpadala ng bulaklak tuwing kaarawan, Araw ng mga Puso, at Araw ng mga Ina [04:01]. Ang kuwentong ito ay nagpakita na sa likod ng matitindi niyang karakter, may malambot siyang puso na madaling maantig ng simpleng pagmamahal at atensyon.

Sumuporta naman dito ang kuwento ni Tom Rodriguez, na nakasama si Jaclyn sa pelikulang Cidy: Ang Munting Prinsipe kung saan gumanap ito bilang kanyang ina. Para kay Tom, si Jaclyn ay isang tunay na mother figure na nagbigay sa kanya ng comfort sa likod ng kamera [10:10]. Aniya, si Jaclyn ay “to be go down in history as one of the most legendary actresses that we ever had” [10:29].

Ang Komedyante at ang Deodorant: Ang Nakatagong Kagandahan

Kung may nagbigay ng luha, may nagbigay din ng tawanan—na nagpakita ng masayang bahagi ng buhay ni Jaclyn.

Hindi malilimutan ang mga kuwento ni Direk Gina Alajar, na pinakamatagal na nakasama si Jaclyn noong ginagawa nila ang pelikulang Mulanay. Nag-lock-in sila nang 15 araw sa Mulanay, Quezon [04:39]. Dito, naibunyag ang kanyang komedyante at tao na bahagi.

Sa kalagitnaan ng isang malaking eksena ng parada, bumulong si Jaclyn kay Gina at humingi ng tulong upang kausapin ang direktor. Ang nakakagulat na dahilan: “Nalimutan ko maglagay ng deodorant, basang-basa na ang kili-kili ko!” [05:08]. Ang sandaling iyon ay nagpatawa sa mga attendees, na nagbigay-liwanag sa kanyang pagiging totoong tao, malayo sa kanyang matitinding karakter.

Nagbahagi pa si Gina ng isa pang kuwento: “matatakutin din siya” [05:29]. Kailangan nilang mag-boat ride ng 45 minuto sa gabi, at dahil sa matinding dilim, takot na takot si Jaclyn. Hindi na siya nagpasya pang bumalik sa bayan, at sa halip ay nakitulog na lamang sila sa “center” ng barangay, sa isang maliit na kuwarto, kung saan sila naglatag ng banig at namahinga. Pagkagising, kailangan pa nilang “mag-igib ng tubig” para maligo [05:54]. Ang mga kwentong ito ay nagpakita ng kanyang pagiging simpleng tao na may mga takot at pangangailangan, sa kabila ng kanyang stature bilang isang bituin.

Ang Director’s Cut at ang Puso na Dapat Kitain

Nagbigay din ng pananaw sa kanyang tindi bilang propesyonal si Director Dominic Zapata. Inalala niya ang isang eksena kung saan hinamon siya ni Jaclyn: “Pwede ba gumar na tayo? Isa pang version, parang ‘yung iiyak mo talaga, ‘yung pang-ano talaga, ‘yung ‘yung typical na ano na na afternoon na bigayan” [06:38]. Sa simula, inakala ni Dominic na na-offend siya [07:05]. Ngunit kalaunan, natanto niya ang turo ni Jaclyn: hindi niya ibibigay ang kanyang pinakamahusay na pag-arte hangga’t hindi niya nararamdaman na ‘na-earn’ o ‘kinita’ ng direktor ang kanyang luha.

“I felt like I had to earn it. I had to earn her tears,” aniya [07:51]. Kung naibenta mo ang iyong interpretasyon ng eksena, doon lamang niya ibibigay ang kanyang buong husay. Ito ay patunay na si Jaclyn Jose ay isang aktres na may mataas na respeto sa kanyang sining at humihingi ng parehong lebel ng dedikasyon mula sa kanyang mga katrabaho. Ang pagiging demanding niya ay pagiging passionate niya. Sa huli, pinatunayan ni Dominic na, tulad ng iba, ang pinakamahalaga kay Jaclyn ay ang kanyang mga anak—na “do no wrong” sa kanyang paningin [08:29].

Ang Pagmamahal na Hindi Nag-saloobin: Filmar at Barbie

Ang pagmamahal ni Jaclyn ay umabot din sa pamilya na pinili ng kanyang anak. Nagbahagi ng nakakaantig na mensahe si Filmar Alipayo, ang fiancé ni Andi, na gumamit ng Bisaya sa kanyang Instagram story. Mami-miss daw siya, lalo na ng mga bata, at nagpasalamat sa kanyang pag-aalaga at pagmamahal [14:09].

Inamin ni Filmar na noong una ay matindi ang kanyang kaba nang ipakilala siya kay Jaclyn, dahil kilala ito sa mga palaban at mataray na karakter sa pelikula. Napanaginipan pa raw niya si Jaclyn na nagagalit sa kanya [15:24]. Ngunit nang magkita sila nang personal, naglaho ang takot, at naging suportado at kilig na kilig pa si Jaclyn sa kanilang engagement [14:45]. Ang kanyang pagmamahal sa mga apo na sina Ellie, Lilo, at Koa ay walang katulad, na nagpapakita ng kanyang masayahin at mapagmahal na side bilang isang lola.

Nagbahagi naman ng kanyang pagkagulat si Barbie Forteza, isa sa mga idolo niya si Jaclyn [08:59]. Aniya, hindi agad nag-sink in ang balita sa kanya, at nais pa niyang makatrabaho pa ito nang mas matagal [09:38]. Ang kanyang paghanga ay sumasalamin sa epekto ni Jaclyn sa henerasyon ng mga artistang kanyang binigyang-inspirasyon.

Ang huling gabi ng burol ni Jaclyn Jose ay isang huling aral sa pag-ibig, sining, at pagiging totoo. Sa huli, hindi lamang ang Best Actress award sa Cannes ang iniwan niyang tatak, kundi ang alaala ng isang babaeng nagmahal nang sobra, na nagpatawa nang sobra, at nagbigay ng lahat sa kanyang pamilya at sa kanyang propesyon. Ang pagpupugay na ito ay nagpatunay na ang isang legend ay hindi lang namamatay, kundi nagiging immortal sa mga kuwento at pusong kanyang hinipo. Ang kanyang alaala, tulad ng kanyang mga obra, ay mananatiling gold standard sa kasaysayan ng pelikulang Filipino.

Full video: