Sa isang bansa kung saan ang pananampalataya ay matibay na pundasyon ng buhay, may mga kuwento ng pag-asa at inspirasyon, ngunit mayroon ding nakakikilabot na mga salaysay ng pananamantala. Kabilang dito ang kuwento ni Pastor Apollo C. Quiboloy, ang founder ng Kingdom of Jesus Christ (KJC) at ang nagpakilalang ‘Appointed Son of God.’ Ngunit ang larawan ng kanyang kaharian, na dati ay tinitingala, ay ngayo’y nababalutan ng makapal na ulap ng kontrobersiya, kasunod ng nakagigimbal na paglantad ng mga dating miyembro at ang kagyat na pagkilos ng Senado ng Pilipinas.

Ang Tawag para sa Katuwiran: Isang Imbestigasyon sa Senado

Ang sentro ng usapin ay nagsimula sa isang matapang na hakbang ni Senador Risa Hontiveros, na mariing nagtutulak ng isang imbestigasyon sa Senado laban kay Quiboloy. Ang paratang ay hindi lamang simpleng paglabag sa batas; ito ay tungkol sa “systemic sexual abuse of women and children” at iba pang krimen na diumano’y nagpapatuloy, na nagaganap sa ilalim ng payong ng Kingdom of Jesus Christ.

Ang matinding tanong na nakalatag sa mesa ng mga mambabatas, at maging sa isip ng bawat Pilipino, ay: Siya ba ay isang tunay na sugo ng Diyos, o isa lamang “negosyante na gamit ang Bibliya para kumita”? Ang panawagang ito para sa imbestigasyon ay nakabatay sa mga testimonya at affidavits na inihain, na itinuturing na sapat upang simulan ang pagsisiyasat. Ito ay isang pagkilala na ang usapin ay higit pa sa teolohiya; ito ay tungkol sa hustisya, lalo na para sa mga biktima na nananatiling takot at tahimik.

Ang Mapait na Salaysay ni Elias Jackson: Mula Pag-asa Tungo sa Parusa

Isa sa pinakamatitinding naglantad ay si Elias Jackson, isang dating miyembro ng KJC, na ininterbyu ng opisina ni Senador Hontiveros. Ang kaniyang kuwento ay nag-uugat pa sa kaniyang kabataan. Sa murang edad, habang nag-aaral pa, na-recruit siya kasama ang kaniyang pamilya. Dala ng pag-asa at pananampalataya, nadala siya sa tinatawag nilang ‘Youth Camp’ o mga katulad na aktibidad.

Ngunit ang inaasahang spiritual journey ay naging daan sa matinding paghihirap. Inilantad ni Elias kung paanong ang mga kabataan at underage na miyembro ay ipinagpapalimos at nagtitinda sa iba’t ibang lugar sa Mindanao. Ang kanilang araw-araw na kita, na dapat sana ay tulong sa kanila, ay kinukuha nang buong-buo.

“Wala na limit all talaga 100%,” ang kaniyang pahayag. Ang sinasabi lamang sa kanila ay kumuha ng pangkain, ngunit mahigpit na ipinagbabawal ang pagkuha ng kahit piso para sa sarili dahil ito ay “pera” ng samahan. Ang sinumang lalabag ay diumano’y pinaparusahan, at ang kanilang Panginoon ay magpapataw ng ‘karma.’

Ang pagpaparusa ay hindi lang banta, ito ay brutal na realidad. Naalala ni Elias ang unang beses siyang nasampal dahil mababa ang kaniyang ‘remittance’ sa isang buwan. Ngunit ang pinakamatindi at hindi niya malimutan ay ang karanasan sa loob ng samahan, kung saan siya at ang iba pa ay pinalo ng “mahigit 50” lashes sa loob ng isang gym.

Ang palo ay hindi basta-bastang pagpalo; ginamit diumano ang “parang papalo ng ahas” o isang makapal na pad. Ang pinakakagimbal-gimbal ay nangyari sa isa pang pagkakataon, kung saan “higit 100 ang pinalo,” at kabilang siya rito. Ang pahayag ni Elias ay malinaw: ang pagpalo ay utos mismo ni Quiboloy, na siyang nagagalit at nag-uutos sa mga ministro na gawin ang parusa.

Idagdag pa rito ang testimonya ng isang nagngangalang ‘Arl,’ na nagpatunay rin sa sapilitang paglilimos at pagtitinda, kahit pa siya ay Menor De Edad. Ang mga kuwentong ito ay naglalantad ng isang madilim na sistema sa ilalim ng KJC—isang sistema na nagpapahirap sa mga bata habang ipinagdiriwang ang kapanganakan ni Hesus. Ang mga biktima, na noon ay mga bata pa lamang, ay nanawagan para sa katarungan.

Ang Imperyo ng Luho: Ang Bilyun-bilyong Kayamanan

Ang mga kuwento ng paghihirap, pagpapalo, at 100% na pagkuha ng kita ng mga miyembro ay sumasalungat sa napakalawak at napakaluho na ari-arian ni Pastor Quiboloy.

Ang Quiboloy, na naging malapit na kaibigan ni dating Pangulong Rodrigo Duterte, ay may isang imperyo ng kayamanan na hindi tugma sa karaniwang imahe ng isang lider ng relihiyon. Kabilang sa kaniyang mga asset ay:

Private Jet: Diumano’y nagkakahalaga ng P900 bilyon (isang pambihirang halaga na naitala sa transcript).

Private Helicopter: Nagkakahalaga ng P50 milyon.

Luxury Cars: Kabilang ang Mercedes Benz na nagkakahalaga ng P16 milyon.

Bukod pa sa mga sasakyan, mayroon siyang mga proyektong ari-arian na nagkakahalaga rin ng bilyun-bilyon: ang Kingdom Arena, na diumano’y magiging pinakamalaking indoor arena sa buong mundo, at ang Tamayong Prayer Mountain.

Ang tanong ay nakatali: Paanong ang matinding kahirapan at sakripisyo ng mga miyembro—na pinapalo dahil sa mababang koleksiyon—ay naging pundasyon ng ganoong klaseng walang kapantay na karangyaan? Ang bilyun-bilyong hiling ni Quiboloy sa kaniyang mga miyembro—eroplano, helikopter, at malawak na lupain—ay hindi nanatiling hiling lamang, kundi naging katotohanan na humantong sa paghihinala ng Kongreso at Senado.

Ang Kontrobersiya sa SMNI: Sino ang Tunay na Hari?

Ang isa pang punto ng imbestigasyon ay ang pagmamay-ari ni Quiboloy sa Swara Sug Media Corporation, na mas kilala bilang SMNI. Nauna na itong inimbestigahan, at doon, hindi dumalo si Quiboloy. Ayon sa kaniyang mga abogado, wala na raw siyang anumang kaugnayan o pagmamay-ari sa kumpanya, at sinasabing ibinigay niya ang kaniyang maliit na share sa isang cooperative ilang taon na ang nakalipas.

Ngunit ang pahayag na ito ay kinontra mismo ng kaniyang dating kasamahan. Ayon kay Mike Abe, na matagal nang nagtatrabaho sa SMNI, si Apollo Quiboloy ang tunay na may-ari at “hari” nito. Hindi raw maaaring hindi alam ni Quiboloy ang nangyayari dahil siya ang makapangyarihan sa kumpanya.

Ang pag-aangkin ni Quiboloy sa SMNI ay inamin mismo niya noong minsang nagkasagutan sila ni Mike Abe. Sa isang bahagi ng transcript, makikita ang kaniyang diretsahang pahayag: “ako may-ari ng s libutan ngayon po” (na tumutukoy sa kaniyang istasyon).

Para sa mga mambabatas, ang pagtalikod ni Quiboloy sa pagmamay-ari ay “porma lang.” Kinikilala pa rin si Quiboloy bilang “ultimate beneficial owner” ng SMNI. Ang ebidensya? Ang Executive Pastor ng KJC, na kaniyang itinalaga, ang may pinakamalaking share sa Swara Sug. Kaya’t, sa huli, ang power at control ay nasa kamay pa rin ni Quiboloy, anuman ang nakasaad sa dokumento.

Mas lalo pang lumaki ang duda nang mapansin ng mga mambabatas ang magkakaibang impormasyon sa mga dokumentong isinumite ng Swara Sug sa Kongreso at sa Securities and Exchange Commission (SEC). Ang tila pagtatangka na misleading ang publiko at mga ahensya ay nagpapalakas sa dahilan para sa isang masusing imbestigasyon.

Ang Pagsasamantala sa Pananampalataya

Sa huli, ang kaso ni Apollo Quiboloy ay hindi lamang simpleng legal na labanan; ito ay isang salamin ng kung paanong ang pananampalataya ng isang tao ay maaaring maing pagsasamantalahan. Ginamit ang mga salita tulad ng “ako ang daan at ang buhay” upang itanim sa isip ng mga miyembro na sa pamamagitan lamang niya makararating sa Langit.

Ang mga kaso ng pang-aabuso, ang lantarang luho, at ang pagmamanipula sa legal na corporate structure ng SMNI ay nagbibigay-diin sa pangangailangan na magtanong: Totoo nga ba siyang propeta, o isa lamang hamak na negosyante na ginagamit ang pangalan ng Diyos para kumita?

Ang desisyon ng Senado na mag-imbestiga, bilang “in aid of legislation,” ay isang napakahalagang hakbang. Ito ay hindi lamang upang hanapin ang katotohanan kundi upang bigyan ng puwang ang mga biktima na makahanap ng kanilang boses at kapangyarihan. Ang panawagan ay upang wakasan ang galit na ito at iligtas ang mga bata na patuloy na nagdudusa.

Ang katotohanan ay lilitaw, at sa paghaharap ng bilyun-bilyong kayamanan at ng mga luha ng biktima, ang publiko ay nananawagan para sa kaligtasan ng mga biktima at pananagutan. Ang laban na ito ay hindi lang tungkol sa batas, kundi tungkol sa pagbawi ng dignidad mula sa anino ng pananamantala.