Si Mayor Victor Ma. Regis “Vico” Sotto. Sapat na ang pangalang iyan upang pumukaw ng atensyon, lalo na sa mga kababaihan, at maging sa mga tagasuporta ng tapat at malinis na pamamahala. Sa kanyang kabataan, talino, at karisma—na minana mula sa mga magulang na sina Vic Sotto at Coney Reyes—hindi nakapagtataka kung bakit siya tinaguriang “Crush ng Bayan” at itinuturing na isa sa pinakamainit na personalidad sa kasalukuyang pulitika ng Pilipinas. Gayunpaman, sa kabila ng lahat ng kanyang tagumpay at kasikatan, may isang aspeto ng kanyang buhay na patuloy na nagiging sentro ng usap-usapan, haka-haka, at maging ng pambansang panggigipit: ang kanyang love life.

Ang katotohanan ay simple ngunit tila hindi matanggap ng marami: Si Mayor Vico Sotto ay nananatiling binata.

Ngunit kung susuriin nang mas malalim ang buhay at paninindigan ng alkalde ng Pasig, matutuklasan natin na ang tunay na “shocking revelation” ay hindi matatagpuan sa kanyang personal na buhay pag-ibig, kundi sa kanyang matinding dedikasyon sa serbisyo at ang nakakagimbal na digmaan laban sa korapsyon na kanyang isinusulong. Ang tanging “kasintahan” na kinuha ang buong puso at oras ni Vico Sotto ay walang iba kundi ang kanyang mga nasasakupan at ang matuwid na pamamahala sa Lungsod ng Pasig.

Ang Ating Pambansang Binata: Isang Puso na ‘Taken by Pasig’

Mula nang manalo siya bilang alkalde noong 2019, na nagtapos sa matagal na pamamayagpag ng isang pamilya sa Pasig, naging sentro na ng usap-usapan si Vico Sotto. Mabilis na kumalat ang kanyang imahe bilang isang huwarang pinuno—matalino, may integridad, at seryoso sa trabaho. Kasabay nito, umusbong din ang pampublikong obsesyon sa kanyang romantic status.

Paulit-ulit na tanong sa kanya sa bawat panayam, maging sa casual na pagkakataon: Kailan ka magbo-girlfriend? Sino ang babae sa buhay mo?

Ang mga babaeng na-ugnay sa kanya ay hindi mabilang, mula sa mga personalidad sa showbiz hanggang sa mga beauty queen at atleta. Kabilang sa mga pinag-ugnay sa kanya ay sina Miss Philippines Earth 2019 at dating Wowowin host na si Janelle Tee (Kim Chi), at ang Phenomenal Star na si Maine Mendoza. May mga tsismis din tungkol sa isang sikat na reporter sa CNN at isang swimmer athlete. Ngunit sa bawat ulat at haka-haka, iisa lang ang tugon ni Mayor Vico—walang katotohanan ang mga ito, at nananatili siyang single.

Sa isang panayam, ibinahagi niya ang dahilan ng kanyang pagiging solong-solo. Sa tanong kung may nagbibigay inspirasyon sa kanya, simple niyang sagot: “Wala ho. Ang nagbibigay inspirasyon sa akin ay tao talaga”. Sa isa pa, sinabi pa niyang mas gusto niyang “matulog o magpahinga na lang” kapag may libreng oras, kaysa makipag-date.

Ang panggigipit ay hindi lang nagmumula sa publiko. Minsan, naging paksa pa ito sa loob ng Senado, kung saan pormal siyang binati bilang isa sa mga International Anti-corruption Champions ng U.S. Department of State. Nagbiro pa si Majority Leader Juan Miguel Zubiri, kasama ang kanyang Tiyo na si Senate President Vicente “Tito” Sotto III, na huwag niyang kalimutan ang kanyang “private life lalong lalo na ang kanyang love life”.

Ngunit ang lahat ng ito ay pinaliwanag ni Mayor Vico nang buong linaw: may pinasukan siyang trabaho na may pananagutan sa tao. “Kailangan at all times, habang pinili nila ako, kailangan unahin ko yung trabaho”. Hindi niya iniisip ang pag-ibig dahil maikli lang ang term ng isang mayor. Sa ngayon, ang kanyang buong focus ay nasa paggawa ng tama at pagsasamantala sa pagkakataong maglingkod. Wika niya, “Dito tayo inilagay ng Diyos ngayon… Kailangan kong mag-focus ngayon”.

Ang Tunay na ‘Shocking Revelations’: Ang Pagsira sa Kultura ng ‘Robs to Riches’

Kung ang pagiging single ni Vico Sotto ay tila isang malaking misteryo sa bayan, ang tunay na nakakagimbal na rebelasyon ay nasa kalagitnaan ng kanyang administrasyon: ang lantad at matinding paglaban sa sistemikong katiwalian na matagal nang namayani. Ito ang tunay na shocking revelation na ipinangako ng mga ulat at siyang nagtulak sa kanya upang ipagpaliban ang kanyang personal na buhay.

Hindi nagtagal matapos niyang maupo sa puwesto, naglantad si Mayor Vico ng mga anomalya at iregularidad sa pamamahala. Ang kanyang istilo ng pamumuno ay simple: transparency, good governance, at ang pagtiyak na ang Pasig ay magiging lunsaran ng institutionalized na reporma. Ang ibig sabihin, kailangang gawing mahirap, kung hindi man imposible, para sa susunod na mamumuno ang magsagawa ng katiwalian at mas madali para sa kanila ang maging tapat.

Ang pinakamatitinding pagbubunyag ay may kaugnayan sa mga proyekto ng flood control sa Pasig, kung saan direkta niyang pinangalanan at binira ang mga kalaban sa pulitika, partikular ang pamilya Discaya, dahil sa umano’y lies o kasinungalingan kaugnay ng kanilang pagkakadawit. Ang mga proyekto, na dapat sana’y magsisilbi sa kapakanan ng Pasigueño, ay naging pugad ng korapsyon.

Mas matindi pa rito, binatikos ni Sotto ang tinatawag niyang kultura ng ‘robs to riches’ sa Pilipinas, isang malalim na pagtalakay sa kung paanong ang pagnanakaw sa kaban ng bayan ay nagiging daan sa marangyang pamumuhay at kung paanong ang lipunan ay tila hinahangaan pa ang ganitong uri ng kayamanan.

“Kailangan nga pansinin natin yung mga ganoong kwento, mga ganoong pagkakataon. Gawin natin siyang hindi normal at gawin natin siyang hindi nakaka-inspire,” mariin niyang pahayag.

Ang pahayag na ito ay hindi lamang isang simpleng kritisismo; ito ay isang pambansang panawagan. Hinihimok ni Mayor Vico ang publiko na labanan ang “pag-normalisa” ng korapsyon—ang pagtingin sa mga opisyal na nagpapakita ng labis na yaman na nagmula sa buwis ng mamamayan bilang isang rags to riches story, sa halip na robs to riches.

Ang Apat na Taong Pag-aayuno at ang Pampublikong Pagtingin

Ayon sa mga ulat, mahigit tatlong taon na si Vico Sotto na hindi pa nakakapagbakasyon mula nang mahalal siya. Ang kanyang buong oras at enerhiya ay nakatutok sa pagtupad sa kanyang mga tungkulin at sa pagpapalakas ng mga reporma sa pamamahala. Sa mundong ito ng instant gratification, ang ganitong klaseng dedikasyon ay maituturing na pambihira, kung hindi man radikal.

Ang kanyang pagtanggi sa personal na kaligayahan—pansamantala man—ay nagpapatibay sa mensahe: Ang kailangan ng bansa ay mga pinunong handang isakripisyo ang pansariling interes para sa mas mataas na kabutihan.

Ang kanyang pag-iwas sa usapin ng pag-ibig ay isang matalinong taktika rin. Sa isang bansa na labis na nauuhaw sa chismis at romansa, ang pagbibigay-pansin sa kanyang love life ay nakakabawas lamang sa atensyon na dapat ibuhos sa mas mahahalagang isyu, gaya ng katiwalian at kahirapan. Ipinaliwanag niya na kapag sumasagot siya sa mga tanong tungkol sa pag-ibig, ito ang laging nagiging viral, na nagtatakip sa kanyang trabaho at seryosong mga isyu.

Sa huli, si Mayor Vico Sotto ay hindi lamang isang pampublikong opisyal; siya ay isang brand ng pag-asa. Ang kanyang pagiging binata ay naging simbolo ng kanyang purity of intention—na walang ibang motibo o distraction bukod sa paglilingkod. Ang kanyang simpleng paninindigan ay nagpapakita na ang pag-ibig ay darating sa tamang panahon, ngunit ang tamang pamamahala ay kailangan ngayon.

Ang kanyang tunay na “shocking revelation” ay ang pagpapakita na posible ang malinis na pamumuno sa Pilipinas. At sa paglaban niya sa mga ghost projects at ghost contractors, hindi na mahalaga kung sino ang magiging girlfriend niya, dahil ang kanyang matagumpay na paninindigan laban sa mga magnanakaw ay ang pinakadakilang “relasyon” na ibinibigay niya sa taongbayan. Ito ang kwento, hindi ng isang bachelor, kundi ng isang kampeon ng katapatan na nagtatakda ng bagong pamantayan sa serbisyo-publiko.