Sa isang mundong mabilis magbago at madalas makalimot, may mga pangalang nananatiling nakaukit sa puso ng publiko—mga simbolo ng isang panahong puno ng kulay at alaala. Isa na rito si Patrick de la Rosa, ang isa sa mga pinakasikat na mukha na nagbigay-ningning sa dekada 80. Kaya naman, ang balitang gumulat sa lahat nitong Martes, ika-27 ng Oktubre, ay isang malaking dagok: ang dating matinee idol ay pumanaw na.

Sa edad na 64, sa California, USA, malayo sa ingay ng showbiz na minsan niyang pinagharian, tuluyan nang namaalam si Patrick. Ang balita, na unang kumalat sa social media sa pamamagitan ng kumpirmasyon mula sa kanyang nagluluksa na pamilya at malalapit na kaibigan, ay mabilis na naging isang alon ng kalungkutan na bumalot sa mga tagahanga at kasamahan sa industriya.

Isang nakakalungkot na balita ang sumalubong sa lahat. Ang dating aktor, na nakilala hindi lang bilang isang matinee idol kundi pati na rin bilang isang tinitiliang “sexy actor” at kinatatakutang “action star,” ay sumakabilang-buhay matapos ang ilang taong pakikipaglaban sa isang mabigat na karamdaman.

Ang Huling Laban ng Isang Idolo

Ayon sa mga pinagkakatiwalaang ulat mula sa mga malalapit sa aktor, ang kanyang pagpanaw ay hindi isang biglaang pangyayari kundi ang kulminasyon ng isang matagal at mahirap na laban. Ilang taon na palang dinadala ni Patrick ang bigat ng sakit na cancer.

Sa kabila ng kanyang pagiging pribado sa buhay niya sa Amerika, naging matapang ang aktor sa kanyang personal na pakikidigma. Ngunit ang kanyang katawan, na minsan ay naging simbolo ng lakas at kaseksihan sa pelikula, ay unti-unti nang humina. Ang huling yugto ng kanyang buhay ay minarkahan ng isang kritikal na komplikasyon. Ang cancer ay nagdulot ng pneumonia, isang impeksyon na mabilis na kumalat at naging masyadong mabigat para sa kanyang pangangatawan na noon ay lupaypay na.

Ito na ang naging “trigger,” ang huling dagok na tuluyang nagpasuko sa kanyang katawan. Ang balita ng kanyang pagpanaw ay hindi lang isang anunsyo ng pagkawala, kundi isang paalala sa mapait na katotohanan na kahit ang mga idolo ay may hangganan.

Pagbabalik-tanaw sa Ginintuang Dekada

Hindi mabubuo ang kwento ng dekada 80 sa Pilipinas nang hindi nababanggit ang pangalan ni Patrick de la Rosa. Siya ang isa sa mga mukha na kumatawan sa “Matinee Idol” era—isang panahon kung saan ang mga pelikula ay puno ng romansa, drama, at mga artistang may kakaibang karisma.

Ang kanyang pagiging “sexy actor” ay hindi lang tungkol sa pagpapakita ng katawan; ito ay tungkol sa isang antas ng kumpiyansa at pagiging “cool” na hinangaan ng marami. Sa mga lumang clip na muling lumalabas ngayon, tulad ng isang panayam kung saan siya ay ipinakilala bilang “si Pat Rosa, ang hindi masyadong babaero,” makikita ang kanyang alindog—isang halo ng pagiging mapaglaro at seryoso na siyang nagpa-inlove sa libu-libong tagahanga.

Ngunit hindi siya nanatili sa “pa-cute” na imahe. Pinatunayan din ni Patrick ang kanyang versatility nang pumasok siya sa mundo ng “action.” Bilang isang action star, ipinakita niya ang isang mas matapang at mas seryosong bahagi ng kanyang pag-arte. Ang kanyang kakayahang lumipat mula sa pagiging isang romantikong idolo patungo sa isang astig na bida sa mga pelikulang aksyon ay isang patunay ng kanyang talento at ng kanyang pag-unawa sa gusto ng manonood.

Ang kanyang karera ay isang salamin ng industriya noong panahong iyon—dynamic, mapangahas, at palaging naghahanap ng bagong paraan upang aliwin ang masa.

Ang Buhay sa Likod ng Kamera at ang Pag-alis sa Showbiz

Subalit, tulad ng maraming bituin, ang liwanag ng spotlight ay hindi naging permanente para kay Patrick. Sa isang desisyon na ikinagulat ng ilan ngunit naintindihan ng marami, tinalikuran niya ang mundo ng showbiz. Hindi lang pag-arte ang kanyang iniwan; iniwan din niya ang magulong mundo ng pulitika, isang larangan na sinubukan din niyang pasukin.

Ang kanyang desisyon ay isang pagpili para sa isang mas tahimik na buhay. Pinili niyang manirahan sa California, USA, kung saan siya ay naging isang ordinaryong mamamayan, malayo sa mga camera, mga intriga, at ang walang katapusang hiling ng pagiging isang pampublikong pigura. Sa Amerika, sinubukan niyang bumuo ng isang bagong kabanata.

Ngunit ang puso ng isang alagad ng sining ay mahirap patahimikin. Sa mga alaala ng kanyang mga kaibigan, lumalabas ang isang larawan ng isang taong hindi pa tapos mangarap.

Mga Alaala ng Pagkakaibigan at Hindi Natupad na Pangarap

Ang pagluluksa ay mas naging personal sa mga social media post ng kanyang mga kaibigan, na nagbigay ng sulyap sa taong si Patrick de la Rosa kapag wala ang mga ilaw at makeup.

“I was shocked to hear the news,” sulat ng isang malapit na kaibigan, na naglarawan kung paanong ang pagpanaw ni Patrick ay isang biglaang pagkawala ng isang “good friend.” Inalala niya na bago pa man ito pumanaw, mayroon silang mga plano. “A few years back, he planned to produce a movie with me at the helm.”

Ang pangarap na iyon—isang pagbabalik sa industriya na kanyang minahal, ngunit sa ibang kapasidad na, bilang isang producer—ay isa na ngayong mapait na alaala. Isa itong paalala ng mga “what if,” ng mga proyektong hindi na kailanman maisasakatuparan. Ito ang pangarap ng isang tao na, kahit na umalis sa showbiz, ay hindi kailanman tuluyang tinalikuran ang sining.

Ang isa pang kaibigan ay nagbahagi ng mas malalim na koneksyon. “No more pain,” aniya, isang pagkilala sa pinagdaanang paghihirap ni Patrick. “You are not just a brother to me, but also my best friend. Thank you for all the memories… You are always there during my ups and downs. I love you, brother.”

Ang mga mensaheng ito ay nagpinta ng isang larawan ng isang taong tapat, isang maaasahang kaibigan na nanatili sa tabi ng mga mahal niya sa buhay, sa hirap at ginhawa. Ipinakita nito ang lalim ng kanyang karakter, na higit pa sa mga papel na ginampanan niya sa pelikula.

Isang Pamamaalam

“We cannot really tell how long are we staying on earth,” isang malungkot na pagmumuni-muni mula sa isa pa niyang kaibigan. “We should always be in contact with the Lord via unending prayers. Rest in eternal peace, partner. Thanks for the friendship.”

Ang pagpanaw ni Patrick de la Rosa sa edad na 64 ay isang maagang pagtatapos sa isang buhay na puno ng kulay. Mula sa kanyang mga araw bilang isang tinitingalang idolo ng dekada 80 hanggang sa kanyang tahimik na buhay sa California, ang kanyang kuwento ay isang paglalakbay ng tagumpay, pagbabago, at sa huli, isang matapang na pakikipaglaban.

Ang industriya ay nawalan ng isa na namang haligi. Ang mga tagahanga ay nawalan ng isang idolo. Ang kanyang mga kaibigan at pamilya ay nawalan ng isang kapatid, isang partner, at isang matalik na kaibigan.

Habang ang liwanag ng kanyang bituin ay tuluyan nang naglaho sa mundong ito, ang init at liwanag na iniwan nito sa mga alaala ng mga pelikulang kanyang ginawa at sa puso ng mga taong kanyang naantig ay mananatili.

Paalam, Patrick. Wala nang sakit. Salamat sa mga alaala.