Ang silid kumperensya sa Park Avenue ay amoy pinakintab na kahoy at malamig na kataksilan. Sa pagitan ng nanginginig na mga daliri ni Lily Hart ay isang pilak na pluma, habang ang kanyang abogado ay bumubulong, “Kailangan mo lang pirmahan.” [00:07] Sa kabilang dako ng makintab na mesa, ang kanyang asawa—o mas tamang sabihing, ang kanyang malapit nang maging dating asawa—na si Cole Mercer, ay kaswal na nakasandal, inaayos ang dulo ng kanyang mamahaling suit. Ang Rolex sa kanyang pulso ay kumikinang, tila mas malakas pa ang tunog ng bawat segundo kaysa sa tibok ng puso ni Lily.

Hindi siya tinitingnan ni Cole. Kahit isang sulyap.

Si Lily ay anim na buwang buntis [00:36]. Sa labas, ang Manhattan ay nababalot ng ulan. Ang kanyang repleksyon sa bintana ay tila isang multo—maputla, wasak, ngunit pilit na kumakapit sa dignidad.

“Gawin na nating malinis ito, Lily,” basag ni Cole sa katahimikan. Ang kanyang boses, makinis ngunit matalim. “May flight ako pa-Los Angeles mamayang hapon.” [00:44] Hindi na niya binanggit ang dahilan. Alam na ng lahat. Ang mga tabloid ay matagal nang bumubulong tungkol sa modelong si Sloan Rivers.

Sa isang buntong-hininga, idiniin ni Lily ang pluma sa papel. Ang kanyang pirma ay kumalat na parang isang sariwang sugat. Isang butil ng luha ang pumatak sa tinta, hinahalo ang sarili sa salitang “diborsyo.” [01:04]

“Alagaan mo ang sarili mo,” sabi ni Cole, na tila nakikipag-usap lang sa isang estranghero [01:12]. At sa kanyang paglabas, ang buhay ni Lily ay opisyal na natapos. Ngunit sa paghawak niya sa kanyang tiyan at sa marahang sipa mula sa loob, isang pangako ang kanyang binitawan: “Magiging okay tayo.” [02:08] Hindi niya alam na ang pangakong iyon ang magiging simula ng isang pambihirang paglalakbay mula sa abo.

Ang kahihiyan ay mabilis na dumating. Bago pa man matunaw ni Lily ang sakit ng diborsyo, ang mga larawan ng kasal ni Cole at Sloan Rivers ay sumabog sa bawat news feed [02:30]. Ang Plaza Hotel, ang mga dyamante, ang mga ngiting tagumpay—bawat detalye ay tila isang sampal sa kanyang pagkatao. Habang sila ay tinaguriang “power couple,” si Lily ay nasa isang maliit na inuupahang silid sa Queens, buntis at nag-iisa [03:04].

Ang kanyang pagbagsak ay mabilis. Ang mundo ay tila nagsara para sa kanya. Ngunit ang buhay ay may sariling paraan ng pagbibigay ng pag-asa. Sa isang pagbisita sa klinika, isang balita ang yumanig sa kanyang mundo: hindi lang isa, kundi tatlong malusog na tibok ng puso ang nasa kanyang sinapupunan. Siya ay nagdadalang-tao ng triplets [11:18].

Ang balitang ito ay naging kanyang lakas at kanyang pinakamalaking takot. Paano niya bubuhayin ang tatlong sanggol nang mag-isa, na walang pera at may isang high-risk na pagbubuntis? Ang tadhana, gayunpaman, ay may inihandang isang hindi inaasahang tagapagligtas.

Isang gabi, sa gitna ng malakas na ulan at sa loob ng isang nasirang pampublikong bus, inatake si Lily ng matinding sakit [07:31]. Sa kanyang pag-aakalang katapusan na niya, isang estranghero sa bus ang kumilos nang mabilis. Isang lalaking may malalim na mga mata at may awtoridad sa boses. Ang kanyang pangalan ay Edward. Tinulungan niya si Lily, tiniyak na makarating siya sa ospital, at iniwan ang isang business card bago nawala sa gabi [07:53].

Ang estrangherong iyon ay si Edward Langley [09:25], isang mailap na bilyonaryo na matagal nang nagtatago sa mundo matapos mamatay ang kanyang sariling asawa. Siya ay isang taong nakakaunawa ng sakit, isang taong sa kabila ng kanyang yaman ay nakakita ng isang taong nangangailangan ng tunay na tulong.

Habang si Lily ay nakikipaglaban para sa kanyang mga anak, ang kanyang mga kaaway ay hindi natutulog. Si Sloan, na ngay’y Mrs. Mercer na, ay patuloy siyang tinatakot sa pamamagitan ng mga text message [15:46]. At si Cole, sa takot na ang kanyang buntis na ex-wife ay maging iskandalo sa kanyang planong IPO, ay nagpadala ng isang alok: isang non-disclosure agreement kapalit ng kaunting pera [18:01]. Gusto niyang bilhin ang katahimikan ni Lily.

Ngunit ang pagtanggap ng isang text mula kay Sloan na nagsasabing “kung nagmamalasakit ka sa mga sanggol mo, tigilan mo na ang pagpapahiya sa ama nila” [19:36] ang nagsilbing mitsa. Pinunit ni Lily ang kontrata [19:51]. Hindi siya mapipilitang manahimik.

Ang gabi ng kapanganakan ay dumating nang mas maaga kaysa sa inaasahan. Sa gitna ng isang mapanganib na premature labor, si Edward Langley ay muling lumitaw, na tila isang anghel na tagapagbantay. Dinala niya si Lily sa ospital, ginamit ang kanyang impluwensya, at hindi umalis sa kanyang tabi hanggang sa ligtas na naisilang ang tatlong sanggol: sina Noah, Grace, at Eli [22:26].

Sa kanyang paggaling, inalok ni Edward si Lily at ang mga bata ng isang lugar sa kanyang guest house. Hindi bilang isang charity case, kundi bilang “logistics” [26:51]. Naglatag sila ng mga patakaran, iginagalang ang kanyang kalayaan. Ngunit ang kanilang pagsasama ay hindi naitago sa media.

Isang iskandalo ang pumutok [29:23]. Ang mga larawan ni Lily kasama ang isa pang bilyonaryo ay kumalat, na may mga ulong-balitang “From Divorce to Billionaire’s Arms.” Muli, si Lily ay pininturahan bilang isang manggagamit. Ngunit sa pagkakataong ito, mayroon siyang kakampi. Si Edward, kasama ang kanyang kapatid na si Charlotte, ay gumawa ng isang matalinong hakbang. Inanunsyo nila na ang Langley Foundation ay naglunsad ng isang programa para sa mga single mother, at si Lily ang una nilang benepisyaryo [31:28]. Mula sa pagiging isang iskandalo, si Lily ay naging isang simbolo ng pag-asa.

Ang respeto sa pagitan nina Lily at Edward ay unti-unting namulaklak at naging pag-ibig. Isang pag-ibig na binuo sa pag-unawa, hindi sa kayamanan. Sa isang tahimik na seremonya sa hardin, sila ay ikinasal [35:26], malayo sa mga camera, kasama lamang ang kanilang mga anak at iilang malalapit na kaibigan.

Ngunit ang nakaraan ay hindi pa tapos sa kanya.

Nang dumalo si Lily sa Langley Foundation Gala, ang una niyang pormal na paglabas bilang Mrs. Langley, muli silang nagkrus ng landas. Hinarap siya ni Sloan, na puno pa rin ng lason [38:45]. Ngunit ang Lily na kaharap niya ay hindi na ang babaeng kanyang minaliit. “Ang katapangan ay kailangan para magsimulang muli,” sagot ni Lily. “Dapat subukan mo minsan.” [39:00]

Ang tunay na pasabog ay ang pagdating ni Cole Mercer. Ang kanyang kumpanya ay malapit na sa IPO, at sa isang desperadong hakbang para magmukhang isang responsableng tao, nagsampa siya ng kaso para sa partial custody ng triplets [41:21]—ang mga anak na hindi man lang niya nakita o kinumusta.

Dinala ni Lily ang laban sa korte. Ngunit hindi siya nag-iisa. Gamit ang ebidensya ng kanyang kapabayaan—mga email, text, at isang voicemail kung saan sinabi ni Cole na “problema mo sila, hindi akin” [43:08]—natalo si Cole. Ang kanyang plano na gamitin ang mga anak bilang PR props ay bumalik sa kanya. Ang korte ay kumampi kay Lily, at ang maskara ni Cole ay tuluyang natanggal sa harap ng publiko [43:43].

Ang kanyang pagbangon ay hindi na mapipigilan. Mula sa pagiging isang biktima, si Lily ay naging isang tagapagsalita. Gumawa siya ng isang dokumentaryo, “The Mothers Who Stayed” [01:06:03], na nagbigay boses sa mga ina na muling bumuo ng kanilang buhay. Ang kanyang premiere ay isang malaking tagumpay.

Sa gabing iyon, isang lalaki ang naghihintay sa dilim—si Cole Mercer [01:08:02]. Wasak, talunan, at iniwan na ni Sloan, na inilantad ang kanyang mga pandaraya. Ang kanyang mga pandaraya sa negosyo, na sinubukan niyang isangkot pa kay Edward, ay nabunyag na lahat [56:43]. Nawala sa kanya ang lahat. Sa huli, humingi siya ng tawad, hindi dahil sa utos ng korte, kundi dahil sa wakas ay nakita niya ang babaeng kanyang sinira at ang lakas na hindi niya kailanman naunawaan.

Ang kuwento ni Lily Hart Langley ay nagtatapos hindi sa paghihiganti, kundi sa kapayapaan. Sa ikatlong kaarawan ng kanyang mga anak, sa isang tahanang puno ng pagmamahalan, natagpuan niya ang tagumpay na hindi nasusukat sa pera o sa pagbagsak ng kanyang mga kaaway, kundi sa tahimik na kaligayahan ng isang buhay na muli niyang binuo mula sa simula [01:10:03].