Ang mga pangarap ay kasingtayog ng mga gusaling salamin sa Manhattan. Para kay Jasmine Reyes, ang bawat paghakbang niya palabas ng subway station ay isang pagpapatunay na kaya niyang abutin ang mga ito. Suot ang kanyang bagong-biling Navy Blazer, pumasok siya sa lobby ng Sterling Enterprises, isa sa pinakaprestihiyosong corporate law firm sa bansa. Ang puso niya ay puno ng kaba at determinasyon. Ito na ang simula ng kanyang bagong buhay bilang senior legal assistant.

Ang hindi niya alam, ang simula ng bago niyang buhay ay ang simula rin ng isang ‘di inaasahang “giyera” sa lalaking mamumuno sa kanya.

Ang kanyang magiging boss ay walang iba kundi si Damian Sterling—isang pangalan na kilala sa buong industriya. Ayon kay Nicole Park, ang babaeng sumalubong sa kanya, si Damian ay “brilliant but demanding”. Sa katunayan, ang salitang “demanding” ay isang understatement. “He goes through assistants like some people go through coffee,” babala ni Nicole.

Hindi pa man nakakaupo si Jasmine sa kanyang bagong desk, ang intercom ay tumunog. “Miss Reyes. My office. Now.”. Ang boses ay malalim, makapangyarihan, at walang puwang para sa pagtutol.

Ang pagtatagpo ng dalawa ay tila isang eksena sa pelikula. Si Damian Sterling ay higit pa sa gwapo; siya ay may enerhiyang pumupuno sa buong kwarto. Ngunit ang kanyang unang mga salita ay hindi isang pagbati. “You’re late,” sabi niya nang hindi man lang tumitingin.

Nagulat si Jasmine. Eksaktong 8:00 AM pa lang, ang itinakda niyang oras ng pagpasok. “Actually, sir, I’m right on time,” sagot niya.

Doon pa lang tumingin si Damian, ang kanyang asul na mga mata ay tila tumatagos sa kaluluwa ni Jasmine. “When I call you, I expect you to be in my office within 30 seconds… Is that clear?”. Ito ang kanyang pamantayan: perpeksyon. Ang kanyang inaasahan ay ang “anticipate my needs before I voice them”. Ang kanyang unang utos: isang tumpok ng 20 makakapal na kontrata na kailangang suriin bago matapos ang araw.

Ang unang linggo ni Jasmine ay naging isang bangungot. Si Damian ay hindi lang mahirap; siya ay imposible. Bawat gawain ay may imposibleng deadline. Bawat pagkakamali, gaano man kaliit, ay pinupuna. Walang papuri, walang pasasalamat. Si Jasmine ay nagtrabaho nang walang tigil, lumaktaw ng mga pananghalian, at umuwi nang gabi na.

Ang kanyang pasensya ay nasagad noong Biyernes ng hapon. Ipinatawag siya ni Damian. “The Morrison contract,” sabi nito. “You missed a clause”.

Naramdaman ni Jasmine na bumagsak ang kanyang sikmura. Tatlong beses niyang sinuri ang kontratang iyon. “I did flag it,” mariing sagot ni Jasmine. “It’s in my notes, third page, highlighted in yellow”.

Nang kanyang ipakita ang ebidensya, ang inaasahan niyang pag-amin ng pagkakamali mula kay Damian ay naging isa pang insulto. “Fine, it’s there. But your handwriting is barely legible. Type your notes in the future”.

Isang bagay sa loob ni Jasmine ang sumabog. “My handwriting is perfectly legible,” sabi niya, ang kanyang boses ay tahimik ngunit puno ng bakal. “And I found the clause you said I missed. A simple acknowledgement would be appropriate”.

Ang tensyon sa kwarto ay halos pwedeng hiwain. Inaasahan ni Jasmine na siya ay sisigawan, ipapahiya, o mas masahol pa, tatanggalin sa trabaho.

Ngunit ang ginawa ni Damian ay isang bagay na yumanig sa kanyang mundo. Si Damian ay ngumiti—isang tunay na ngiti na nagpabago sa buong mukha nito.

“You have fire,” sabi ni Damian, tila aliw na aliw. “I was starting to wonder if you were too timid for this job. Clearly, I was wrong”. Sa isang iglap, ang halimaw na boss ay nagbigay ng papuri. “Good work this week, Miss Reyes. Your analyses have been thorough… Keep it up”.

Ang sagupaang iyon ang nagbago ng lahat. Ang relasyon nila ay naging isang “verbal chess match”. Araw-araw, sila ay nagbabatuhan ng matatalinong argumento, nagpapatalbugan sa bawat proyekto. Napansin ng buong opisina ang kuryente sa pagitan nilang dalawa. Ngunit sa ilalim ng propesyonal na tunggalian, may isang bagay na ‘di nila maamin—isang atraksyon na pilit nilang itinatago.

Ang maingat na pagtatantiyahang ito ay nabasag nang pumasok sa eksena si Blake Morrison.

Si Blake ang eksaktong kabaligtaran ni Damian. Kung si Damian ay madilim at intense, si Blake ay palangiti, mainit, at madaling pakisamahan. Isa siyang senior attorney na mabilis na nakakuha ng loob ng lahat, lalo na ni Jasmine. “So you’re the legendary assistant who tamed the beast,” bati ni Blake sa kanya.

Agad na nagpakita ng interes si Blake. Inimbitahan niya si Jasmine na mag-lunch, at sa kabila ng kanyang pag-aalinlangan, pumayag ito.

Ang hindi alam ni Jasmine, nakita sila ni Damian na magkasama sa labas ng opisina. Pagbalik niya sa kanyang desk, ang atmospera ay naging yelo. Si Damian ay naging mas malala pa kaysa dati, pinupuna ang lahat ng kanyang ginagawa.

“Is there a problem?” buong tapang na tanong ni Jasmine.

“Several problems,” sagot ni Damian. “Starting with your apparent inability to prioritize work over personal social activities”.

Doon na muling sumagot si Jasmine. “My work has been excellent and you know it. This is not about my performance. This is about Blake”.

Humarap si Damian, ang kanyang mga mata ay nag-aapoy. “You heard me. You’ve been impossible ever since he started showing interest in me. Why? What possible difference could it make to you?”.

Dahan-dahang lumakad si Damian palapit sa kanya, ang bawat hakbang ay may bigat. Huminto ito sa mismong tapat niya. “You want to know why it makes a difference?” bulong ni Damian, ang boses ay mababa at mapanganib. “Morrison is using you… He’s gathering intelligence and you’re letting him”.

“And what do you care?” sigaw ni Jasmine, ang galit at pagkalito ay naghahalo.

“It matters,” mariing sagot ni Damian, ang kanyang panga ay tumigas, “because you’re mine”.

Ang mga salitang iyon ay tumigil sa paghinga ni Jasmine. “I’m your assistant. That doesn’t make me yours,” sagot niya, bagama’t ang kanyang boses ay nanghina.

“Don’t play games with me, Jasmine,” sabi ni Damian, ang kanyang kamay ay dahan-dahang hinaplos ang pisngi ni Jasmine. “Tell me you don’t feel this”.

Hindi niya ito kayang itanggi. “I can’t,” pabulong niyang pag-amin.

Sa isang iglap, ang lahat ng tensyon, ang lahat ng pinigilang pagnanasa sa loob ng maraming buwan, ay sumabog. Hinila ni Jasmine ang kanyang shirt at ang kanilang mga labi ay nagtagpo. Ito ay isang halik na puno ng galit, pangangailangan, at pag-amin. Binuhat siya ni Damian at inilagay sa ibabaw ng kanyang desk, ang kanilang mga katawan ay nagliliyab.

Nang sila ay maghiwalay, ang reyalidad ay bumalik. “This can’t happen again,” sabi ni Jasmine. Ang mga patakaran ng opisina, ang kanilang posisyon—ito ay isang iskandalo na sisira sa lahat ng kanyang pinaghirapan.

Ngunit ang apoy ay nasindihan na. Ang mga sumunod na araw ay puno ng tensyon. Si Damian, na ngayon ay bukas na sa kanyang nararamdaman, ay binalaan siyang muli tungkol kay Blake. Huwag siyang makipag-date dito. Inihayag ni Damian ang katotohanan: si Blake ay iniimbestigahan para sa “corporate espionage,” kaugnay sa isang kaso kung saan sinusubukan ng kalaban na makakuha ng dumi laban sa kanilang kumpanya.

“Or,” akusa ni Jasmine, “you’re making this up because you’re jealous”.

Pinili ni Jasmine na ituloy ang date, ngunit ang kanyang isip ay naglalaro sa mga babala ni Damian. Ang gabi ay naging awkward, at ang pagtatangkang halik ni Blake ay iniwasan niya. Pag-uwi niya, isang text mula kay Damian ang naghihintay: “Are you home safe?”.

Ang katotohanan ay lumabas noong Lunes. Ang buong opisina ay nagkakagulo. Si Blake Morrison ay tinanggal noong Biyernes ng gabi, in-escort palabas ng security. Ang dahilan: nahuli itong nagnanakaw ng kumpidensyal na impormasyon ng kliyente.

Tama si Damian.

Mas masahol pa, nagkaroon ng mandatory meeting. Isang internal investigation ang magaganap para malaman kung sino pa ang kasabwat ni Blake. Si Jasmine, dahil sa kanyang mga lunch at coffee break kasama si Blake, ang naging pangunahing suspek.

Nang tawagin ang kanyang pangalan para manatili, alam ni Jasmine na tapos na ang kanyang karera.

Ngunit sa sandaling iyon, tumayo si Damian Sterling. “Miss Reyes works directly for me. Any questions about her conduct should be directed to me first,” mariin niyang sabi. Humarap siya sa mga partner. “Can you vouch for her integrity?” tanong ng isa.

“Absolutely. And without reservation,” sagot ni Damian, ang kanyang boses ay ‘di natitinag.

Nailigtas ang kanyang karera, ngunit ang kanilang relasyon ay kailangang harapin. Sa loob ng opisina ni Damian, ang pinakamalaking pag-amin ay naganap.

“I’m in love with you, Jasmine,” sabi ni Damian, ang kanyang boses ay puno ng emosyon. “I know this complicates everything. I know it puts your career at risk… but I do”.

At bago pa man makasagot si Jasmine, inalok niya ang pinakamalaking sakripisyo. “Then I’ll quit,” sabi niya. “I’ll leave the firm. You can stay… You’re worth more than any job, any reputation”.

Doon na bumigay si Jasmine. “I love you too,” pag-amin niya.

Ngunit ang kanilang pag-iibigan ay hindi nangailangan ng sakripisyong iyon. Sa halip na hayaang umalis si Damian, ang managing partners, na nakita ang potensyal ni Jasmine (at natakot na mawala si Damian), ay nag-alok ng ibang solusyon. Si Jasmine Reyes ay na-promote bilang Junior Attorney, ililipat sa ibang departamento, at mag-re-report sa ibang partner. Ang kanyang trabaho ay matagal nang “attorney-level,” at si Damian mismo ang nag-dokumento ng lahat ng ito.

Anim na buwan ang lumipas. Si Jasmine ay isa nang ganap na abogado, may sariling opisina, at nirerespeto ng lahat. Ang giyera sa pagitan nila ni Damian ay natapos na. Isang gabi, pumasok si Damian sa kanyang opisina, hindi bilang boss, kundi bilang ang lalaking nagmamahal sa kanya.

Mula sa kanyang bulsa, kinuha niya ang isang maliit na velvet box. “I know it’s fast… but I’ve never been patient about anything I want. And I want you forever. Marry me, Jasmine”.

“Yes,” sagot ni Jasmine, lumuluha sa tuwa. “Yes, you impossible, wonderful, perfect man. Yes”.

Ang kuwento na nagsimula sa isang mainit na sagutan at ‘di pagkakaunawaan ay nagtapos sa isang pangako. Ang ‘di-makabasag-pinggan na assistant at ang kilabot na boss ay nahanap ang kanilang katapusan, hindi sa pamamagitan ng pagsuko, kundi sa pamamagitan ng paglaban—para sa kanilang trabaho, sa kanilang integridad, at higit sa lahat, para sa kanilang pag-ibig.