ANG LAKAS NG PUSO NG ISANG AMA: Mula Pagtitinda ng Lugaw at Pamamasada, Kapre (Raul Dillo) Nabigyan ng Pangalawang Buhay at Dignidad ni Coco Martin sa Batang Quiapo

Sa mundo ng showbiz, kung saan mabilis ang paglipas ng panahon at marami ang nakakalimutan, bihira ang mga kwentong nagpapatunay na mayroon pa ring lugar ang pag-asa, pagkakaisa, at tunay na malasakit. Ang kwento ni Raul Dillo, ang karakter aktor na mas kilala sa bansag na ‘Kapre’ o ‘Philippine Frankenstein,’ ay isa sa mga bihirang kabanatang ito. Ito ay isang istorya ng pagtitiis, ng mapagpakumbabang panawagan, at ng pambihirang tugon na nagpabago sa takbo ng kanyang buhay. Hindi lamang ito simpleng pagpasok sa isang teleserye; ito ay pagbabalik ng dignidad at pag-asa sa isang beteranong halos binura na ng panahon.

Si Raul Dillo ay may angking tangkad na higit sa pitong talampakan (taliwas sa karaniwang tao, umaabot sa 7’3″), isang pambihirang katangian na naging tiket niya noon sa mundo ng pelikula at telebisyon. Sa loob ng maraming taon, naging pamilyar ang kanyang imahe sa mga manonood bilang ang Kapre, ang higante, o ang Frankenstein—mga karakter na may kinalaman sa pantasya at kababalaghan. Ang kanyang presensya sa screen ay kakaiba at madaling tandaan, dahilan upang mabansagan siyang “Pinoy Kapre”. Subalit, sa likod ng mga maskara at prosthetics ng Kapre, nakatago ang isang ama at asawa na nahihirapan sa tunay na laban ng buhay—ang paghahanapbuhay.

Sa kabila ng kanyang iconic roles, hindi naging regular o tuluy-tuloy ang trabaho ni Dillo sa showbiz. Ito ang mapait na katotohanan ng industriya: kung walang proyekto, walang kita. Dahil dito, kinailangan niyang maging mapamaraan para masuportahan ang kanyang pamilya sa Laguna at matustusan ang pag-aaral ng kanyang mga anak. Ang higanteng Kapre ng pelikula, na minsan ay nagbibigay ng takot at hiwaga sa screen, ay humarap sa matinding pagsubok sa totoong buhay. Ipinakita niya ang kanyang lakas hindi sa pagganap, kundi sa paggawa ng mararangal na trabahong napakalayo sa kasikatan.

Namasada si Raul ng tricycle, nagtrabaho bilang caretaker sa isang resort, at nagbenta ng mga simpleng pagkain tulad ng lugaw at pansit. Sa isang ulat, namataan din siyang nagtitinda ng longganisa sa kalsada. Ang bawat pasada ng tricycle, ang bawat kulo ng lugaw, at ang bawat benta ng longganisa ay nagpapakita ng kanyang pagmamahal at dedikasyon sa kanyang pamilya. Walang bahid ng hiya ang kanyang mga ginawa; ito ay pawang katapangan ng isang ama na handang gawin ang lahat para sa kanyang munting pamilya. Ang kanyang kuwento ay nagpapaalala sa atin na ang tunay na halaga ng isang tao ay hindi nakikita sa kanyang kasikatan, kundi sa kanyang pagpupursige at kabayanihan sa araw-araw na pamumuhay.

Sa gitna ng kanyang pakikipaglaban sa buhay, hindi nawala ang kanyang pag-asa at ang kanyang pagiging masugid na tagahanga ni Coco Martin. Alam niya na si Coco Martin, bilang bida at isa sa mga direktor ng FPJ’s Batang Quiapo, ay may kapangyarihan at puso upang tumulong. Sa isang lakas-loob na desisyon, nag-rekord si Raul Dillo ng isang video. Ang kanyang panawagan ay hindi pakiusap para sa limos, kundi pakiusap para sa trabaho, para sa pagkakataong muling makatayo at kumita nang marangal sa industriya na kanyang kinabibilangan. Ang video na iyon, na naglalaman ng kanyang taos-pusong pakiusap, ay mabilis na kumalat at umantig sa puso ng marami.

Ang kanyang panawagan ay hindi binalewala. Ang produksyon ng FPJ’s Batang Quiapo ay agad na kumilos. Natawagan si Raul Dillo, at nakumpirma na napansin ni Direk Coco Martin ang kanyang pag-apila. Ang reaksyon ni Raul ay hindi maikakaila: “Hindi ko po lubos akalaing ako ay bibigyan ng pansin… nag-uumapaw po ang aking kaligayahan, hindi ko po halos ine-expect ito,” aniya. Ang mga salitang ito ay nagpapakita ng lalim ng kanyang pasasalamat at ang bigat ng pag-asang binitbit niya sa loob ng mahabang panahon.

Ang mabilis at mapagbigay na aksyon ni Coco Martin ay hindi na nakakagulat sa mga nakasubaybay sa kanyang karera. Kilala si Coco sa kanyang pagiging “haring may gintong puso,” na laging handang magbigay ng pangalawang pagkakataon sa mga artistang naisasantabi na ng panahon at ng sistema. Marami na siyang natulungan, kasama na sina Whitney Tyson, CJ Ramos, at John Wayne Sace, na pawang nabigyan ng bagong buhay sa teleserye. Sa pamamagitan ng kanyang serye, nagpapakita si Coco Martin ng isang uri ng bayanihan sa industriya, isang pagpapaalala na ang talento at dedikasyon ay dapat pahalagahan, anuman ang edad o pinagdaanan.

Ang bagong papel ni Raul Dillo sa Batang Quiapo ay naging kumpirmasyon ng pagiging matulungin ni Coco. Sa serye, lumabas si Raul hindi bilang isang Kapre, kundi bilang isang armadong tauhan, isang bodyguard, na kabilang sa grupo nina Augustus (Julio Diaz) at Amanda (Lorna Tolentino). Bagama’t ang kanyang papel ay kakaiba sa mga nakasanayang Kapre roles, ito ay trabahong nagbalik ng kanyang kumpiyansa at nagbigay ng regular na mapagkukunan ng kita. Ang kanyang pagganap, kahit sa mas maliit na papel, ay nagbigay-daan sa kanya upang muling makapagbigay-saya sa mga manonood, isang pangako niya sa mga netizens at kay Coco Martin: “Gagawin ko po ang lahat para po mabigyan ko kayo ng kasiyahan sa pamumuhay po sa araw-araw”.

Ang pagpasok ni Raul Dillo sa Batang Quiapo ay hindi nagtapos sa kanyang pag-arte lamang. Ang kanyang kuwento ng pagtitiis at pagpupursige ay umakit ng mas maraming tulong. Hindi lang ang pag-arte ang iginawad, kundi natulungan din siyang magkaroon ng sariling tricycle, isang bagay na tiyak na makakatulong sa kanyang pamilya bilang dagdag na pagkakakitaan. Bukod pa rito, nakatanggap din siya ng sapatos mula sa isang PBA player. Ang mga biyayang ito ay patunay na ang katapatan sa panawagan at ang determinasyon ay may katumbas na gantimpala.

Ang istorya ni Raul Dillo ay higit pa sa isang simpleng balita sa showbiz. Ito ay isang paalala sa lahat—mula sa mga artista hanggang sa karaniwang mamamayan—na ang pinakamalaking tagumpay ay madalas na nakatago sa mapagpakumbabang panimula. Ito ay nagbigay-diin sa kapangyarihan ng social media bilang plataporma ng panawagan, ngunit higit sa lahat, nagbigay-diin ito sa walang katapusang kabutihan ng puso ng mga Pilipino, na pinangunahan ng isang superstar na si Coco Martin.

Si Dillo, ang dating Kapre na namasahe at nagbenta ng lugaw, ay muling tumayo hindi dahil sa kanyang tangkad o kakaibang hitsura, kundi dahil sa kanyang tapang na humingi ng tulong, at sa puso ng isang taong hindi nakakalimot sa pinagmulan at sa kapwa. Ang kanyang pagbabalik sa telebisyon ay isang triumphal return, isang matibay na patunay na ang industriya ay hindi dapat maging sementeryo ng mga pangarap. Ito ay dapat maging tahanan ng mga pangalawang pagkakataon. Lubos na kaligayahan ang nadama ni Raul Dillo, at ang kaligayahang ito ay nag-umpisa sa isang simpleng panawagan na pinakinggan ng isang tunay na idolo ng masa. Ang kanyang kwento ay magsisilbing inspirasyon sa lahat ng nangangarap at patuloy na nakikipaglaban sa hamon ng buhay.

Full video: