MATINDING PAGSUBOK AT PAG-IBIG: HULING SANDALI NI CORITHA, INILAHAD NG KANYANG KASAMA SA BUHAY

Isang malungkot at matinding balita ang bumalot sa industriya ng Original Pilipino Music (OPM) nitong huling bahagi ng Setyembre. Ang tinig na nagbigay-buhay sa ilan sa pinakamahalagang awitin ng bansa, ang OPM icon na si Coritha, ay tuluyan nang pumanaw matapos ang maraming taon ng pakikipaglaban sa matinding karamdaman. Sa edad na 60, nag-iwan siya ng isang legacy ng musika na mananatiling bahagi ng kultura ng Pilipino, ngunit kasabay nito, nag-iwan din siya ng isang kuwento ng matinding pagsubok at walang-hanggang pag-ibig na bumagabag sa puso ng marami.

Ayon sa ulat na ibinahagi ni Julius Babao sa kanyang YouTube vlog, kinumpirma ng katuwang ni Coritha sa buhay na si Chito Santos ang malungkot na balita. Pumanaw ang mang-aawit noong Biyernes, Setyembre 27, dakong 7:50 ng gabi. Ang kanyang pagkawala ay nagtapos sa isang yugto ng paghihirap na nagsimula pa nang siya ay ma-stroke, kung saan naging bedridden na siya at hindi na nakapagsalita sa loob ng ilang taon. Ang mga huling sandali ni Coritha ay isang sulyap sa lalim ng pag-ibig at sakripisyo, na inilarawan ni Chito Santos nang may matinding pighati.

“Hindi Ko Na Kaya”: Ang Emosyonal na Desisyon ng Katuwang sa Buhay

Ang panayam kay Chito Santos ang nagbigay-linaw sa matinding pinagdaanan ni Coritha at sa kanyang sariling pasakit. Sa loob ng maraming araw, binantayan niya ang kanyang minamahal [00:25]. Sinabi ni Chito, “Araw-araw namin siyang binabantayan hanggang sa humina na siya nang humina” [00:25]. Habang nakikita niya ang unti-unting paghina ng OPM icon, dumating siya sa isang punto ng matinding emosyonal na desisyon—ang hayaan na itong magpahinga.

“Ayoko namang patagalin pa dahil nga lalo lang siyang mahihirapan,” pagbabahagi ni Chito Santos, na nagpapakita ng kanyang lubos na awa at pagmamahal [00:33]. Ang pag-ibig na ito ay hindi lang tungkol sa pag-aalaga, kundi tungkol sa pagbibigay ng kapayapaan, kahit na nangangahulugan ito ng pagbitaw. Sa wakas, nagdesisyon sila na kung saan man aabutin si Coritha ay hahayaan na nila ito upang hindi na ito mahirapan [00:41]. Ang mga salitang ito ay nagpapakita ng pagkasira ng puso ng isang katuwang na nakita ang lahat ng paghihirap.

Ang lalong nagpabigat sa damdamin ay ang personal na pag-amin ni Chito sa kanyang sarili. “Hindi ko na kaya, hindi ko na kayang tiisin,” aniya [00:47]. Ang mga salitang iyon ay hindi pag-ayaw sa pag-aalaga, kundi ang pag-amin sa matinding pasakit na dulot ng makita ang taong pinakamamahal na nagdurusa sa loob ng mahabang panahon. Ito ay isang paalala na ang pag-aalaga sa isang bedridden na minamahal ay isang matinding pagsubok, na sumisira rin sa kalusugan ng tagapag-alaga. Sa katunayan, nagbigay payo pa ang kapatid ni Chito na magpahinga muna siya at magpatingin sa doktor para sa kanyang sariling kalusugan matapos ang pagpanaw ni Coritha [01:06].

Ang Ugat ng Pagdurusa: Sunog at Pagkawala

Bago pa man ang bedridden na kalagayan ni Coritha, may isang malagim na trahedya na sinasabing nag-ugat sa kanyang kalusugan. Ayon kay Chito, isa sa mga posibleng dahilan ng kanyang stroke ay ang matinding stress at kalungkutan na dala ng isang insidente ng sunog [01:54].

Noong 2002, nasunog ang minana niyang bahay sa kanyang ina sa Sacred Heart, Quezon City [01:54]. Ang pangyayaring ito ay nag-iwan sa kanya nang walang-wala; ni isang gamit ay hindi niya naisalba [02:00]. Ngunit ang mas masakit pa, sa halip na umalis at maghanap ng bagong matutuluyan, pinili niyang manatili sa nasunog na bahay. Sa gitna ng abo at usok, doon siya natutulog, gamit ang isang folding bed, kahit walang kuryente (bagama’t may tubig) [02:08].

Ang dahilan ng kanyang pananatili ay mas malalim pa sa pagkadurog ng puso. Ayaw daw iwan ni Coritha ang lugar dahil ang lupang kinatitirikan ng nasunog na bahay ay gustong ibenta ng kanyang nag-iisang kapatid [02:15]. Ang matinding labanan at emosyonal na tensyon sa pamilya, kaakibat ng pagkawala ng kanyang tahanan, ay nagdulot ng labis na pasakit na siyang posibleng nagpalala o nagdulot ng kanyang stroke. Sa huli, nagdesisyon si Chito na iuwi na lamang si Coritha sa kanilang tirahan sa Tagaytay [02:23], kung saan niya ito inalagaan hanggang sa huling sandali. Ang kuwento ng bahay na ito ay nagpapakita ng matinding stress at trauma na pinagdaanan ng isang icon, na nagpapatunay na ang buhay ng isang artista ay hindi lamang puno ng kasikatan kundi mayroon ding malalim na personal na pasakit.

Ang Di Malilimutang Musika at Legacy ni Coritha

Si Coritha ay hindi lamang isang simpleng mang-aawit; siya ay isang haligi ng OPM, isang henerasyon ng mga artistang nagbigay-kulay at kahulugan sa mga kantang Pilipino noong dekada ’70 at ’80. Ang kanyang mga kanta ay sumasalamin sa kultura, sa pag-ibig sa bayan, at sa mga kuwento ng buhay.

Nakilala si Coritha sa mga classic OPM Hits na tumatak sa puso ng mga Pilipino [01:29]. Sino ang makalilimot sa mga awiting tulad ng “Oras na Lolo Jose,” isang kantang tumatawag sa atensyon sa mga isyu ng lipunan? O kaya naman ang “Sierra Madre,” isang awiting pumupukaw sa kamalayan tungkol sa kalikasan at sa mga bundok na nagbibigay-buhay sa atin? Kabilang din sa kanyang mga hit ang “Gising na O kuya ko” at marami pang iba, na nagpatunay sa kanyang kakayahan na maghatid ng mensahe bukod pa sa simpleng pag-awit [01:37].

Kasabayan niya sa industriya ang iba pang mga music icon na bumuo sa gintong panahon ng OPM, tulad nina Freddie Aguilar, Sampaguita, at Heber Bartolome [01:46]. Ang kanyang mga awitin ay nagpapakita ng isang panahon kung saan ang musika ay ginagamit hindi lamang bilang libangan kundi bilang isang plataporma para sa pagbabago at pagmumulat. Ang kanyang boses ay naging tinig ng mga Pilipino, at ang kanyang sining ay isang salamin ng pagiging makabayan.

Ang Huling Pag-aalay at Pagpapasalamat

Sa kasalukuyan, nakuha na ang mga labi ng music icon ng mga opisyal ng barangay [00:55]. Ang plano ng kanyang pamilya ay sumasailalim pa sa konsultasyon, kung saan ang isang opsyon ay ang cremation o interment (“ipa-ban,” sa kanilang terminolohiya) [01:06]. Gayunpaman, pinag-iisipan din nila, kasama ang kapatid ni Chito, na magkaroon ng kahit one-day, one-night na viewing sa kanilang lugar sa Tagaytay [01:22], upang mabigyan ng pagkakataon ang mga tagahanga at kaibigan na makita ang kanyang mga labi at makapagbigay ng huling pamamaalam.

Sa pagtatapos ng panayam, hindi nakalimutan ni Chito Santos na magpaabot ng taos-pusong pasasalamat sa lahat ng mga sumuporta kay Coritha [02:45]. Ang kanyang pasasalamat ay sumasaklaw sa lahat ng nagbigay-halaga sa musika at sa buhay ni Coritha, hanggang sa kanyang huling sandali [02:58].

Ang pagkawala ni Coritha ay isang malaking kawalan sa mundo ng OPM. Ngunit ang kanyang kuwento—isang kuwento ng pag-ibig na walang katapusan sa gitna ng matinding paghihirap, at isang legacy na binuo sa matatag na pundasyon ng makabuluhang musika—ay mananatiling buhay. Ang kanyang mga kanta ay patuloy na aawitin, at ang kanyang labanan sa buhay ay mananatiling isang matinding paalala ng lakas at resilience ng isang Pinoy Music Icon. Sa huli, ang kanyang pagpanaw ay hindi lamang pagtapos, kundi ang simula ng kanyang walang-hanggang pahinga mula sa matinding sakit na matagal niyang kinimkim. Ang kanyang kaluluwa ay malaya na, at ang kanyang tinig ay mananatiling umaalingawngaw sa bawat Pilipinong nakikinig sa kanyang musika.

Full video: