Lihim sa Ilalim ng Hagdan: Espiritista Nagbunyag ng Madilim na Katotohanan sa Paglaho ng Isang Seaman

Sa isang bansang kilala sa mga kwentong bumabalot sa hiwaga, pananampalataya, at katotohanang madalas ay tinatabunan ng takot, muling ginulantang ang sambayanang Pilipino ng isang kasong hindi lamang krimen, kundi isang trahedyang sumasalamin sa sakit ng pagtataksil, kasakiman, at kawalan ng hustisya.

Ang kwentong ito ay tungkol sa paglaho at pagkakatuklas kay Marnel Bulahan, isang seaman na pinaniniwalaang pinaslang at inilibing sa mismong tahanan niya sa Capiz—isang misteryong tumagal ng maraming linggo bago tuluyang nalutas sa tulong ng isang espiritista.

Ngunit sa likod ng kasong ito ay isang masalimuot na larawan ng lipunan—kung paanong sa kawalan ng tiwala sa sistemang legal, tumatakbo pa rin ang mga Pilipino sa mga di-karaniwang paraan ng paghahanap ng katotohanan: sa pamamagitan ng pananampalataya, dasal, at mga taong may kakaibang kakayahan.

Ang Paglaho ni Marnel: Simula ng Hiwaga

Si Marnel Bulahan ay isang Overseas Filipino Worker, isang seaman na ilang taon nang naglalayag upang makapagbigay ng magandang buhay sa kanyang pamilya. Tulad ng libu-libong OFW, isa siya sa mga bayani ng modernong panahon—masipag, mapagmahal, at may pangarap para sa mga anak.

Ngunit isang araw, bigla na lamang siyang naglaho. Walang tawag, walang mensahe, walang bakas. Ang kanyang mga kapatid na sina Rosenelle Bulahan-Davis at Nelmar Bulahan ay nagduda agad—hindi raw ugali ni Marnel na basta na lang mawala.

Ang unang mga araw ay puno ng pag-aalala. Nagsimula ang paghahanap, at sa paglipas ng panahon, naging paghihirap. Ang mga tanong ay dumami, ngunit ang mga sagot ay tila lalong lumalayo.

Ang pamilya ay kumapit sa pag-asa, habang ang kanilang mga mata ay unti-unting napunta sa mga taong pinakamalapit kay Marnel—ang kanyang sariling asawa at ilang kaanak na tila may itinatago.

Pagtawag ng Hustisya: Sa Tulfo Nagtungo

Dahil sa kawalan ng malinaw na aksyon mula sa mga awtoridad, napilitan ang pamilya Bulahan na lumapit sa programang “Raffy Tulfo In Action” (RTIA)—isang programa na kilalang tinatakbuhan ng mga ordinaryong mamamayan na naghahanap ng hustisya.

Ang kaso ay agad na nakakuha ng atensyon ng publiko. Sa mga unang episode, ipinakita ang matinding emosyon ng mga kapatid ni Marnel: galit, takot, at panawagan.

“Hindi siya ganun. Hindi siya aalis nang walang paalam,” umiiyak na sabi ni Rosenelle sa kamera. “May nangyari sa kapatid ko, at gusto naming malaman ang totoo.”

Habang sinusubukang alamin ng RTIA team ang mga detalye ng pagkawala, maraming inconsistencies ang lumitaw—mga salitang hindi nagtutugma, mga alibi na butas, at mga taong tila may alam ngunit nananahimik.

Ngunit sa kabila ng lahat ng pagsisikap, walang pisikal na ebidensiya. Walang katawan. Walang patunay. Ang kaso ay tila umabot sa dead end.

Ang Espiritista: Huling Pag-asa

Sa desperasyon ng pamilya, ipinakilala kay Raffy Tulfo ang isang kilalang espiritista sa bansa—si Jay Costura.

Hindi ito ang unang pagkakataon na tumulong si Costura sa mga kasong may misteryo. Kilala siya sa paggamit ng tarot cards, panaginip, at koneksyon sa mga espiritu upang matulungan ang mga pamilya ng nawawala.

Marami ang nagduda. May mga nagsabing kalokohan lang ito. Ngunit para sa pamilya Bulahan, anumang pag-asa ay mas mabuti kaysa sa wala.

Sa mga unang sesyon, sinabi ni Jay Costura na “nakikita” niya si Marnel sa isang malawak na lupain, hindi kalayuan sa kanilang tinitirhan. Ngunit sa pag-usad ng imbestigasyon, ang mga detalye ay naging mas malinaw, mas tiyak, at mas nakakakilabot.

 Ang Pahayag sa ‘Part 8’: Sa Ilalim ng Hagdan

Ang Part 8 ng episode sa RTIA ang naging turning point ng buong kaso.

Sa harap ni Raffy Tulfo, ng pamilya Bulahan, at ng libu-libong nanonood online, tahimik ngunit mariing sinabi ni Jay Costura ang kanyang nakita:

“Nasa ilalim ng hagdan. May bagong semento. Malapit sa septic tank.”

Ang mga salitang iyon ay parang kidlat sa gitna ng gabi—mabigat, nakakayanig, at punong-puno ng takot.

Napatingin ang lahat sa isa’t isa. Ang bahay ni Marnel, ang lugar na dati ay puno ng tawanan, ay biglang naging pinagbibintangan bilang puntod ng kanyang pagkawala.

Sa kultura ng Pilipino, ang ganitong pahayag mula sa espiritista ay hindi basta-basta. Kahit may mga hindi naniniwala, may bahagi pa rin ng ating lipunan na kumakapit sa ideya na may mga bagay na hindi kayang ipaliwanag ng siyensya.

At sa gabing iyon, nagsimula ang paghahanda—isang paghuhukay hindi lang sa lupa, kundi sa katotohanang matagal nang tinabunan ng kasinungalingan.

Ang Paghuhukay: Bawat Palo ng Piko, Bawat Patak ng Luha

Kasama ang RTIA team, mga awtoridad, at ang pamilya Bulahan, nagsimula ang paghuhukay sa lugar na tinukoy ni Jay Costura.

Tahimik ang paligid. Tanging ang tunog ng mga piko at pala ang maririnig. Bawat pagbungkal ng semento ay tila isang hakbang patungo sa katotohanan.

Makalipas ang ilang oras, napansin ng isa sa mga nag-aayos ng lupa ang kakaibang amoy. Isa pang paghampas, at tumambad ang isang bahagi ng tela. Sumigaw ang isa sa mga pulis, at ang lahat ay napaatras.

Ang mundo ay tumigil nang ilang segundo.

At doon, sa ilalim ng hagdan na minsan ay tinatahak ni Marnel araw-araw, natagpuan ang kanyang katawan—nabaon, tinabunan, at sinemento.

Ang luha ng pamilya ay sumabay sa ulan na biglang bumuhos sa gabi. Si Rosenelle ay napayakap kay Tulfo, halos mawalan ng malay sa matinding paghagulhol.

“Sinabi ko na eh. Nandito lang siya,” aniya sa pagitan ng hikbi.

Ang Katotohanan na Matagal Nang Nakaabaon

Ang pagtuklas sa katawan ni Marnel ay nagsilbing ebidensiya upang simulan ang pormal na kaso laban sa mga pinaghihinalaan.

Lumabas sa imbestigasyon na ang ilang malapit sa kanya—mga taong dapat ay nagmamahal at nagmamalasakit—ay may motibong hindi akalain ng marami: pera, selos, at kasakiman.

Ayon sa mga kapitbahay, ilang araw matapos mawala si Marnel, may mga narinig silang ingay ng mga taong naghuhukay sa likod-bahay. Ngunit dahil gabi at tila normal lang ang lahat, walang nagtanong.

Sa kalaunan, ang mga detalyeng ito ay tumugma sa pahayag ni Jay Costura. Lahat ng kanyang deskripsyon—mula sa lokasyon, hanggang sa hugis ng semento—ay eksaktong tumugma sa nakita ng mga pulis.

Ang Papel ng Pananampalataya at Media

Ang kaso ni Marnel ay nagbukas ng matinding diskusyon sa social media. May mga naniniwala kay Jay Costura at sa mga kapangyarihang espiritwal, habang may mga nagsasabing coincidence lang ang lahat.

Ngunit para sa pamilya Bulahan, walang duda—kung hindi dahil sa pangitain ni Jay, baka hanggang ngayon ay nakabaon pa rin sa lupa ang kanilang kapatid.

Ang papel ng media, lalo na ng Raffy Tulfo In Action, ay naging tulay upang muling mabuksan ang imbestigasyon. Sa panahong maraming Pilipino ang nawawalan ng tiwala sa hustisya, ang ganitong mga plataporma ay nagiging huling sandigan ng mga biktima.

Sa mata ng publiko, ang RTIA ay hindi lang programa; ito ay kanlungan ng pag-asa.

Ang Simbolismo ng Hagdan at Septic Tank

Kung titingnan, ang hagdanan at septic tank ay may malalim na simbolismo sa kasong ito.

Ang hagdan ay karaniwang larawan ng pag-angat—ng pag-asenso, ng pangarap, ng pag-abot sa mas magandang bukas. Para kay Marnel, iyon ang ibig sabihin ng pagiging seaman.

Ngunit ang hagdan na iyon, sa dulo, ay naging simbolo ng pagkamatay—isang istrakturang nagdala sa kanya sa kanyang huling hantungan.

Samantala, ang septic tank, na sisidlan ng dumi, ay naging taguan ng kasamaan. Dito isinilid ang isang katawan na minsan ay puno ng kabutihan at pangarap.

Ang imahe ay hindi madaling kalimutan—isang tahanang dapat ay sagrado, naging libingan ng pagtataksil.

Ang Epekto sa Lipunan at sa Puso ng Bayan

Mula nang iere ang episode, daan-daang libong Pilipino ang nagkomento, nakiramay, at nagalit. Marami ang nagsabing hindi nila inaasahan na ang mga ganitong krimen ay mangyayari pa rin sa panahon ngayon, lalo na laban sa isang OFW na ang tanging kasalanan ay ang magmahal at magsakripisyo para sa pamilya.

Ang kaso ni Marnel ay naging kolektibong kwento ng sakit—sakit ng isang bansang sanay magtiis, sakit ng mga pamilyang OFW na madalas ay nagigiba dahil sa distansya, at sakit ng mga anak na nawalan ng ama dahil sa kasakiman.

Ang Huling Pahina ng Misteryo

Nang mailibing na nang maayos si Marnel, nagbigay ng pahayag ang kanyang pamilya:

“Salamat sa Diyos, sa wakas, natagpuan namin siya. Hindi na siya mawawala. Hindi na kami magtatanong.”

Ngunit kahit natuldukan na ang paghahanap, ang mga sugat na iniwan ng trahedya ay mananatili.

Ang kaso ni Marnel Bulahan ay magiging bahagi na ng mga kasaysayang kriminal na di malilimutan ng bansa—hindi lang dahil sa paraan ng pagkakatuklas, kundi dahil sa kabigatang emosyonal na dala nito.

 Aral sa Lahat ng Pilipino

Mula sa hiwagang ito, may isang malinaw na mensahe: walang lihim na mananatiling nakabaon magpakailanman.

Maaaring itago sa ilalim ng hagdan, tabunan ng semento, at takpan ng katahimikan, ngunit sa dulo, ang katotohanan ay laging aahon.

Ang hustisya, gaano man katagal, ay darating din.

At si Marnel Bulahan—isang seaman, isang anak, isang kapatid—ay mananatiling simbolo ng katotohanan na kahit sa dilim, may ilaw na magtuturo ng daan.

video full: