Ang Taimtim na Laban ng Ating Doktor ng Bayan: Paano Naitago ng 16CM Sarcoma ang Buhay ni Doc Willie Ong, at Bakit Kailangan Niya Ngayon ng Milagro

Sa isang bansa na umaasa sa kanyang boses para sa payo at kalinga, nagulantang ang sambayanan sa isang matinding rebelasyon: Ang sikat na ‘Doktor ng Bayan,’ si Dr. Willie T. Ong, ay nagiging pasyente mismo sa kanyang pinakamalaking laban sa buhay—isang mapanganib at agresibong uri ng kanser. Ang tapat at walang takot na pag-amin ni Doc Willie sa kanyang pakikipagbuno sa isang malaking 16-sentimetro na Sarcoma Cancer sa kanyang tiyan ay hindi lamang isang simpleng pagbabalita, kundi isang emosyonal na panawagan na nagpakita ng kanyang sukdulang kahinaan at hindi matitinag na lakas ng loob.

Sa kanyang video na ibinahagi, inilatag ni Doc Willie ang mga kritikal na detalye ng kanyang kalagayan, mula sa unang kislap ng karamdaman hanggang sa kanyang pagdating sa isang ospital sa ibang bansa para sa agarang gamutan. Ito ay isang kuwento ng isang public servant na, sa gitna ng matinding pagdurusa, ay pinili pa ring magsilbing inspirasyon at spokesperson para sa lahat ng cancer patients sa Pilipinas.

Ang Tahimik na Salot: Mula sa Pagod Hanggang sa Pagtatago ng Tumor

Ang simula ng laban ni Doc Willie ay hindi nagpakita ng anumang dramatikong sintomas na nagpapahiwatig ng kanser. Sa katunayan, noong panahon ng Eleksyon 2022, inilarawan niya ang pakiramdam na parang may ‘madilim at mabigat’ sa kanyang katawan [01:44], ngunit patuloy pa rin siya sa kanyang mga medical mission at charity works sa buong bansa [01:50].

Pagdating ng Abril 2023, nagsimulang makita ang mas malinaw na warning signs. Napansin niya na nahihirapan na siyang mag-med mission kapag mainit, nararamdaman ang matinding pagod, at hirap na siya sa paglunok [02:05]. Sa pag-aakalang ang mga ito ay simpleng senyales lang ng kanyang pag-edad—siya ay 60 na—binale-wala niya ang mga panghihina, paninikip ng ulo, at pagnipis ng kanyang mga masels [02:10]. Ito ang klasikong sitwasyon kung saan ang isang mapanganib na karamdaman ay nagtatago sa ilalim ng maskara ng pangkaraniwang pagtanda.

Ngunit pagsapit ng Oktubre 2023, isang kakaibang sakit ng likod ang dumating [02:26]. Bagama’t dati na siyang may back pain, inilarawan niya ang bagong sakit na ito bilang ‘iba’ [02:32]. Ang sakit ay nagsimula sa ibabang bahagi ng likod ngunit biglang umakyat [03:19]—isang red flag na nagpahiwatig na may malalim na problemang hindi kayang tugunan ng simpleng pamparelax o masahe. Ang sakit na ito ay humantong sa punto na hindi na siya makahiga nang maayos [02:52], kaya’t napilitan siyang bumili ng lazy boy para lang makatulog nang naka-upo.

Ang Kalbaryo ng Worst Pain of My Life

Ang matinding pagsubok ay dumating noong Agosto 18 o 19, kung saan nakaranas si Doc Willie ng ‘worst pain of my life’ [04:17]. Ito ay isang sakit na umabot sa 10 out of 10 sa pain scale—isang estado ng pagdurusa na nagpaiyak at nagpahiyaw sa kanya. Sa loob ng tatlong araw, wala siyang tulog [04:25]. Wala siyang ibang ginawa kundi ang magdasal, humiyaw, at maghanap ng posisyon na makakapagbigay-ginhawa, ngunit wala siyang nakita.

Dahil sa matinding kalagayan, dinala na siya sa ospital [04:39] kung saan isinagawa ang mga kinakailangang test. Dito na nakita ang ‘kalaban’ [04:44]—isang malaking bukol na hindi pa nakilala noong una. Ang pagkadiskubre sa laki at lokasyon ng bukol ang nagpaliwanag sa tindi ng kanyang pagdurusa.

Ang 16-sentimetro na bukol ay nagtago sa retroperitoneum—sa harap ng gulugod at nakadikit sa puso [04:58]. Dahil sa lokasyon nito, hindi ito makakapa sa harap o likod ng tiyan [05:05], kaya’t hindi ito kaagad natukoy ng ultrasound at blood test noong una [03:11].

Ang lumalaking tumor na ito ay nagdulot ng malawakang pinsala:

Inipit nito ang esophagus, na nagpahirap sa paglunok [05:12].
Inipit ang artery, na naging dahilan ng hirap sa paghinga [05:12].
Higit sa lahat, inipit nito ang inferior vena cava (isang malaking ugat na nagdadala ng dugo pabalik sa puso), na nagdulot ng matinding pagmaga sa kanyang mga paa. Umabot sa puntong inalis ng mga doktor ang apat na litro ng tubig [05:18] mula sa kanyang katawan, ngunit mananatiling maga ang paa dahil barado na ang daloy ng dugo [05:24].

Ang Desperadong Paghahanap ng Lunas: Ang Apat na Araw na Chemo sa Ibang Bansa

Sa tindi ng sakit at sa paniniwalang ‘mabubuhay lang ako 24 oras’ [05:54], naging malinaw kay Doc Willie na hindi siya pwedeng maghintay. Sa Pilipinas, ang biopsy lang ay tatagal ng isang linggo o higit pa dahil sa dami ng holidays [05:54].

Sa desperasyon, nagmakaawa siya sa kaibigan ng isang kaibigan [06:01] at agad siyang nakarating sa isang ospital sa ibang bansa. Ang bilis ng serbisyo at aksyon doon ay nagbigay ng pag-asa: Sa isang araw, nagkaroon siya ng PET Scan, biopsy sa umaga at tanghali [06:08], at kinabukasan ay mayroon na siyang result [06:11]. Tatlong CT scan at tatlong angios ang ginawa sa kanya [06:14]—isang patunay na mabilis at seryoso ang kanilang pagtugon.

Sa una, nag-aatubili pa ang doktor na tanggapin ang kaso dahil sa sobrang komplikasyon [06:18]. Ngunit isang salita mula sa isang kaibigan ang nagpabago sa isip ng doktor: “Kapag binuhay mo ang taong ito, hindi lang siya ang bubuhayin mo, marami siyang bubuhay,” [06:25]—isang pagkilala sa halaga ng kanyang buhay sa serbisyo-publiko. Dahil dito, nag-focus ang mga doktor at kagyat na natukoy ang kalaban: Sarcoma [06:32]—“very rare, very aggressive, and very big” [06:35].

Ang Laban ni Doc Willie: Pag-asa sa Gitna ng Realidad

Ang Sarcoma ay inilarawan ng kanyang doktor bilang isa sa pinakamahihirap na kalaban sa mundo ng kanser [07:21]. Ito ay isang uri ng kanser na nagmumula sa nerves [06:39] at kulang sa research at bagong gamot [07:28]. Ang kinakailangan para gumaling ay isang malaking ‘Milagro’ [07:28].

Sa kasalukuyan, sumasailalim siya sa chemotherapy [07:09]: tatlong araw na chemo, tatlong linggong pahinga, at tatlong araw ulit ng chemo. Pinilit pa niyang mag-video habang may buhok pa [01:18], dahil alam niyang sa susunod na mga araw ay makakalbo na siya [07:17]—isang pagpapakita ng kanyang transparency at pagiging tapat sa kanyang mga followers.

Dahil sa matinding laban ng kanyang katawan, nagbago na ang kanyang mga payo sa pagkain. Ang dating health guru na nagtuturo ng diet ay pinayuhan ngayon ng kanyang doktor na kalimutan ang lahat ng diet [07:34] at kainin ang lahat ng gusto niya, lalo na ang steak at itlog, dahil kailangan niya ng mataas na protein para lumaban [07:37].

Ang Emosyonal na Panawagan: Ang Stress Mula sa Bashers

Sa gitna ng kanyang paglalahad, nagbigay si Doc Willie ng isang matinding warning sa kanyang mga tagasuporta. Inamin niya na ang kanyang sakit ay posibleng nakuha sa stress [06:51], at tinukoy niya ang mga bashers na nagbibigay sa kanya ng stress sa Facebook comments [06:54].

“Sobra kong mahal ang mga Pilipino, sobra kong mahal ang mahihirap, tapos sasabihin nila ginagamit ko,” [06:57] emosyonal niyang pahayag. Ang mga salitang ito ay nagpapakita na ang laban niya ay hindi lamang pisikal, kundi emosyonal—isang patunay na ang stress ay isang tunay na silent killer na maaaring maging kontribyutor sa malalaking sakit.

Sa kabila ng lahat, nananatili siyang matapang. Paulit-ulit niyang sinabi na hindi siya nagsisinungaling o nagtatago, at “okay lang sa akin kahit ano naman, mabuhay hindi mabuhay, okay na sa akin,” [00:09] basta’t maibahagi niya ang katotohanan.

Ang kanyang layunin sa pagbabahagi ng kanyang kuwento ay higit pa sa pag-a-update; ito ay upang ipakita na ang hirap na dinaranas niya (hinihingal, nagsusuka, [07:48] at iba pang side effects ng chemo at ng mismong sakit) ay parehong nararanasan ng mayaman at mahirap [07:56].

Humihingi siya ngayon ng panalangin [08:03], hindi lamang para sa kanyang sarili kundi para sa lahat ng kanyang mga kapwa cancer patients sa Pilipinas. Ang kuwento ni Doc Willie Ong ay isang paalala na ang buhay ay puno ng pagsubok, ngunit ang tunay na lakas ay makikita sa pagpili na maging tapat, lumaban, at magbigay-liwanag kahit sa pinakamadilim na sandali. Ang Doktor ng Bayan ay lumalaban, at kasama niya ang buong sambayanan sa paghahanap ng inaasam na milagro.

Full video: