Tatakbo Bilang Senador sa Halagang P500K at Walang Utang na Loob: Ang Emosyonal na Laban ni Doc Willie Ong Laban sa Kanser, Korapsyon, at Mga Bilyonaryo

Ang mundo ng pulitika sa Pilipinas ay muling nayanig at nabalutan ng matinding pagkabigla matapos ang isang tila imposibleng anunsyo: Si Dr. Willie Ong, ang respetadong manggagamot na nakilala sa buong bansa dahil sa kanyang taos-pusong serbisyo publiko at libreng medikal na payo, ay pormal na nagdeklara ng kanyang intensyong tumakbong Senador. Ang balita ay hindi lamang tungkol sa isang bagong pangalan sa balota, kundi tungkol sa isang laban na tila isinugal niya hindi lamang ang kanyang karera, kundi maging ang kanyang buhay, sa gitna ng kanyang pakikipaglaban sa isang malubhang sakit.

Sa kanyang personal na pahayag, inihayag ni Doc Willie na magpa-file siya ng kanyang Certificate of Candidacy (COC) sa Miyerkules, Oktubre 2 [00:07]. Ngunit ang kanyang deklarasyon ay binalutan ng damdamin, pagpapakumbaba, at isang napakalaking pasanin ng responsibilidad. Ang pinakamaraming nagbigay-pansin ay ang kanyang pag-amin na, “Kawawa naman ang babayeng ‘yun na pinakasalan niya ako, my God so much suffering for her,” patungkol sa kanyang maybahay at kasama sa misyon, si Doc Lisa [00:28]. Ang mga salitang ito ay hindi lamang pag-ibig, kundi isang implicit na pagpapatunay sa bigat ng sitwasyong kinakaharap nilang mag-asawa—isang laban na personal, espirituwal, at ngayon, politikal.

Ang Pagsugal ng Buhay para sa Bayan

Ang video, na naglalaman ng kanyang anunsyo, ay hindi lamang nagbigay ng detalye sa kanyang pagtakbo kundi nagbigay rin ng sulyap sa kanyang napakapersonal at nakakaantig na kalagayan. Ang kagyat na tanong sa isipan ng marami ay: Bakit ngayon? Bakit kung kailan hinaharap niya ang isang matinding pagsubok sa kalusugan, na siyang binanggit sa titulo ng kanyang live broadcast? Ang kanyang kasagutan ay nakaugat sa kanyang pananaw sa buhay at misyon.

Sa isang bahagi ng kanyang pahayag, tila tinutukoy ni Doc Willie ang limitadong panahon na maaaring mayroon siya. “Kung one week na lang ang buhay ko, ‘di ‘yun na lang,” pahayag niya, subalit may kaakibat na pag-asa na baka siya ay gumaling, “O baka manalo pa tayo, o baka gumaling ako, matapos ko pa ‘yung term” [04:49]. Ang mga salitang ito ay nagbigay ng isang malinaw at mapait na pahiwatig: Ang kanyang pagtakbo ay hindi lamang isang karera sa pulitika, kundi isang huling hininga, isang huling pagtatangka na gamitin ang natitirang panahon para sa mas mataas na layunin [03:08]. Ang pulitika, para kay Doc Willie, ay hindi na lamang isang trabaho, kundi isang plataporma para maisakatuparan ang kanyang misyon na iangat ang bansa, o tulungan ang kanyang mga kababayan, lalo na sa sektor ng kalusugan [05:54].

Ang David vs. Goliath na Kampanya: Walang Pera, Walang Utang na Loob

Ang isa sa pinaka-sensational na bahagi ng kanyang deklarasyon ay ang kanyang pagbalangkas sa kanyang kampanya bilang isang modernong-panahong istorya ng “David versus Goliath” [01:31]. Sa isang bansa kung saan ang eleksyon ay nangangahulugan ng bilyun-bilyong pisong gastos, si Doc Willie ay nagtakda ng isang napakababang limitasyon sa kanyang budget: “Wala, P500,000 lang,” aniya [01:12]. Ang halagang ito, na aniya ay gagamitin lamang sa pinakababang pangangailangan tulad ng pamasahe at hotel, ay isang lantad na hamon sa established na istilo ng pulitika.

Ngunit ang mas malakas at mas matapang na pahayag ay ang kanyang paninindigan laban sa “malalaking pera.” Nagbigay siya ng isang direkta at matinding babala: “Huwag kayong magbigay kahit piso, hindi ko kailangan. Hindi tayo magpapabayad kahit kanino, ‘taipan’” [01:12]. Ito ay isang pangako na hindi pangkaraniwan sa pulitika: Ang pagtakbo nang walang utang na loob, walang political debt, at walang pangako sa sinumang mayayamang negosyante. Ang kanyang pananaw ay malinaw: gusto niyang maging “malinis” ang kanyang laban [02:35], hindi nakakabit sa kapangyarihan o interes ng iisang grupo lamang.

Ang Hamon sa Sistemang Politikal at ang ‘Magic’ ng Pananampalataya

Hindi rin nakaligtas ang mga sistema ng pulitika sa matatalim na salita ni Doc Willie. Ibinahagi niya ang kanyang pagkadismaya at pagtataka sa mga kasalukuyang sistema ng survey. “Oh my God, surveys. Kung alam niyo lang, tatahimik na lang ako,” sabi niya, nagpapahiwatig ng mga “pautot at kalokohan” sa likod ng mga numero [01:58]. Ang kanyang tahasang pag-amin ay nagpapakita ng kanyang pag-iisip: Ang laban na ito ay hindi lamang laban sa ibang kandidato, kundi laban sa mismong istruktura ng pulitika na tila kontrolado ng pera at popularidad, na nagpapahirap sa sinumang independenteng kandidato na may kakaibang plataporma.

Dahil sa mga hamong ito, binabanggit niya na umaasa lamang siya sa dalawang “Miracle”: “First Miracle: I have to get well. Second Miracle: Mananalo tayo ng walang pera” [01:22]. Ang kanyang pananampalataya ay tila ang kanyang pinakamalakas na kampanya. Sa halip na sa political machinery, naniniwala siya na sa tulong ng Diyos at ng “overwhelming” na boto ng ordinaryong Pilipino, hindi madadaya ang resulta [04:04]. Ang kanyang layunin ay hindi ambisyosong maging number 1 o number 2, kundi ang makasingit lang sa “number 12,” ang huling puwesto sa pagka-senador [04:17]. Ito ay isang hamon sa mga botante na isingit siya sa listahan, “Ong, Doc Willy, Doc Billy, ganun lang,” sabi niya [04:22].

Isang Independenteng Tinig: “Ako Lang Mag-isa, Me and God”

Ang isa pang malaking aspeto ng kanyang pagtakbo ay ang kanyang walang-alinlangang pagiging independent. Nilinaw ni Doc Willie na siya ay tatakbong mag-isa. “Hindi tayo connected kahit hindi tayo admin, hindi tayo Duterte, hindi tayo opposition. Wala lang, ako lang mag-isa. This is me, no one else, me and God, straight” [02:35]. Ang pagtanggi na maging kaanib sa anumang dominanteng political party ay isang matapang na hakbang na naglalayong ipakita na ang kanyang loyalty ay direkta sa sambayanang Pilipino.

Ang kanyang panawagan para sa tulong ay hindi tungkol sa pondo, kundi tungkol sa moral at espirituwal na suporta, lalo na mula sa mga religious group [03:28] at sa kanyang mga kababayang Muslim [03:47]. Nais niyang gawin ang kanyang “misyon” sa pinakamalinis at pinakamahusay na paraan, na nagpapakita na ang kanyang pagtakbo ay isang spiritual na paglalakbay na may political na implikasyon [02:44].

Ang kanyang kampanya ay isang pagpuna sa kung paano gumagana ang pulitika sa bansa. “Hindi ko susundin ‘yung style ng iba kasi wala eh. Walang pinuntahan ‘yung style na iba. Lubog ang bansa, hindi niyo alam ganoon kalubog ang bansa natin,” ang kanyang pagtatapos [05:03]. Si Doc Willie Ong ay nag-aalok ng isang “new style,” isang bago at kakaibang pag-asa na hindi nakabatay sa malaking pondo o sa makapangyarihang impluwensya, kundi sa isang taos-pusong misyon at pananampalataya sa kapangyarihan ng ordinaryong botante. Ito ang kaisa-isang hiling ng isang taong, sa kabila ng sarili niyang sakit, ay hindi masaya kung mabubuhay lang siya para kumain sa hotel. Ito ay isang paanyaya na iangat ang bansa, hindi lamang ang sarili [05:54]. Ang tanong ngayon ay: Handang ba ang Pilipinas na tanggapin ang hamon ng isang martyr na manggagamot na walang-wala kundi ang kanyang pananampalataya at tapat na intensyon? Ito ay isang laban na dapat abangan at pakinggan.

Full video: