HULING YAKAP NG MGA HALIGI: Vilma, Maricel, at ang INDUSTRIYA, NAKIRAMAY kay Jaclyn Jose; Luha ni Andi Eigenmann, Dumaloy Dahil sa Walang Katapusang Pagmamahal

Nabalot ng matinding kalungkutan ang mundo ng pelikulang Pilipino. Sa isang iglap, nawalan ang bansa ng isang haligi, ng isang reyna, ng isang aktres na ang pangalan ay nakatatak na sa kasaysayan, hindi lamang sa lokal kundi pati na rin sa pandaigdigang entablado. Ang biglaan at hindi inaasahang pagpanaw ng internationally awarded actress na si Jaclyn Jose, o Mary Jane Guck sa totoong buhay, ay nag-iwan ng isang malaking pagkabigla at matinding butas sa puso ng mga minamahal niya, kasamahan sa industriya, at milyun-milyong tagahanga.

Sa ikaapat na araw ng kanyang burol, hindi na lamang ito simpleng lamay. Ito ay naging isang pambihirang tagpo ng pagkakaisa, pagpupugay, at pag-apaw ng pagmamahal. Tila nagtipon ang mga bituin ng nakaraan at kasalukuyan upang saksihan ang huling yugto ng paglalakbay ng isa sa kanila. Ang nakita at naramdaman sa burol ni Jaclyn Jose ay nagpatunay na ang kanyang legacy ay higit pa sa kanyang mga pag-arte; ito ay nakabatay sa lalim ng pagkatao at pagmamahal na kanyang ibinigay.

Ang Pagtipon ng mga Bituin: Huling Pagpupugay

Ang burol ni Jaclyn Jose ay naging isang hindi malilimutang eksena, kung saan nagkaisa ang mga pinakamalalaking pangalan sa industriya. Ang presensya ng mga tinaguriang “haligi” ng Philippine cinema ay hindi lamang pagpapakita ng pakikiramay, kundi isang seryosong pagkilala sa ambag ni Jaclyn sa sining.

Isa sa mga pinaka-nakaaantig na pagbisita ay ang pagdating ni Star for All Seasons, si Governor Vilma Santos-Recto. Ang pagtapak pa lang ng isang Vilma Santos sa pook ng burol ay nagdadala ng bigat at kahulugan. Ang pagdalo ni Ate Vi, kasama ng kanyang asawa, ay nagpapakita ng mataas na respeto. Bilang isa sa mga pinakadakilang artista ng bansa, ang pagkilala ni Vilma Santos kay Jaclyn Jose ay nagpapatunay na ang yumaong aktres ay kabilang sa iisang antas ng kadakilaan.

Hindi rin nagpahuli ang Diamond Star, si Maricel Soriano. Kilala sa kanyang katapangan at husay sa pag-arte, ang pagdating ni Maricel ay nagbigay ng kurot sa puso. Ang pagitan nila, na pawang mga batikang aktres na lumaking hinubog ang industriya, ay nagpapahiwatig ng isang matibay na samahan. Ang bawat titig, ang bawat salita, at ang bawat hikbi ay may dalang bigat ng isang mahabang kasaysayan at pinagsamahan.

Hindi nagtapos doon ang pagbuhos ng mga superstar. Dumalo rin at nagbigay ng kanilang huling paggalang sina Tirso Cruz III, Lito Pimentel, Bats Anson Roa, Max Collins, Robin Padilla, Bembol Roco, Nadia Montenegro, at ang Cannes-winning actor din na si John Arcilla. Ang pagtitipong ito ay hindi lamang tungkol sa sikat na pangalan, kundi tungkol sa pagmamahal. Para sa kanila, si Jaclyn Jose ay hindi lang kasamahan sa trabaho. Siya ay tinawag nilang “regalo ng Maykapal sa industriya” [01:00], isang talento na “hindi dumarating araw-araw” [01:36]. Ang kanyang pagpanaw ay kinilala bilang “malaking kawalan” [01:07] sa sining at telebisyon.

Ang Pighati at Pasasalamat ni Andi Eigenmann

Sa gitna ng napakalaking karangalan at pagpupugay, ang pinakatampok at pinaka-emosyonal na bahagi ng burol ay ang tagpong pinamumunuan ng kanyang anak, ang aktres na si Andi Eigenmann. Ang bigat ng pagkawala ay kitang-kita sa bawat kilos at salita ni Andi, na nagsilbing sandigan ng kanyang pamilya sa pumanaw.

Bagamat nakita sa ilang sandali ang kanyang pagiging matatag, may pagkakataong hindi na napigilan ni Andi ang pagdaloy ng kanyang luha. Sa pagitan ng paghinga at matinding pighati, nagbigay siya ng taos-pusong pasasalamat sa lahat ng nagpaabot ng pagmamahal. Ayon kay Andi, ang araw-araw na pagdagsa ng mga tao at pagpapakita ng pagmamalasakit ay talagang “nakapagpapainit ng kanyang puso” (warms my heart) [02:43]. Ito raw ay lubos na nakakatulong sa kanyang pag-cope o pagharap sa matinding kalungkutan.

Ang mga salita ni Andi ay nagbigay linaw sa pinakamahalagang aral na iniwan ni Jaclyn: ang pagmamahal.

“…especially because I know how much How big My Mother’s Heart has been in all her life. It’s always been about love. It’s always been about sharing love, being so passionate about love, love for for everyone else around her.” [03:00]

Ang linyang ito ay nagsilbing susing punto. Ang puso ni Jaclyn Jose ay puno ng pagmamahal—hindi lamang para sa kanyang pamilya, kundi para sa lahat ng nasa paligid niya. Ang pagmamahal na iyon, na ibinigay niya nang walang pasubali, ay ang parehong pagmamahal na bumalik sa kanya sa kanyang huling hantungan, na nagdulot ng tsunami ng pakikiramay.

Ang Walang Katapusang Bulaklak: Simbolo ng Pag-ibig

Isang biswal na patunay ng tindi ng pagmamahal na tinanggap ni Jaclyn Jose ay ang dami ng mga bulaklak. Ayon sa mga nakakita, hindi magkamayaw ang buhos ng mga floral arrangement. Sa dami nito, tila hindi na halos magkasya sa loob ng venue.

“Dami mong bulaklak oh! Hanggang dito, ‘di ba? Hanggang dulo Tita… Oh Tita, hanggang dulo. Pakak na pakak diyan… aside from sa loob, ganyan kadami ‘yung flowers mo. ‘Di ba? Hindi kasya…” [06:56]

Ang mga bulaklak na ito, na bumaha at umapaw, ay nagsilbing tahimik ngunit makapangyarihang pagkilala. Bawat bouquet ay kumakatawan sa isang buhay na kanyang nahipo, isang kasamahan na kanyang binigyan ng inspirasyon, o isang tagahanga na kanyang napahanga. Ang lawak ng pagmamahal na ito ay tila isang huling standing ovation para sa isang reyna.

Sa Likod ng Cannes: Ang Huwarang Pagkatao

Si Jaclyn Jose ay may reputasyon sa screen bilang isang aktres na nagdadala ng tindi, emosyon, at raw intensity. Ngunit, ayon sa mga testimonya ng kanyang mga kasamahan, sa likod ng kamera, siya ay isang taong may malambot na puso, mapagkumbaba, at mapagmalasakit.

Ang isa sa mga pinakatumatak na kuwento ay ang kanyang pagiging welcoming sa mga bago sa industriya. Ayon sa mga nakasama niya, “never niyang ipinaramdam sa mga bago na bago lang kami [at] matatagal na sila dito” [04:54]. Sa halip, lagi siyang nagbibigay ng words of encouragement [05:08]. Nagpapayo siya kung paano makisama sa mga mas nakakatanda. Ang ganoong klase ng pag-uugali ay bihirang makita sa isang superstar, lalo na sa isang legend na may tagumpay na hindi pa nararating ng sinuman sa Southeast Asia.

Tunay ngang si Jaclyn Jose ang kauna-unahang Filipino at Southeast Asian na nakakuha ng pinakamataas na pagkilala bilang Best Actress sa Cannes Film Festival [06:15] para sa pelikulang Ma’ Rosa noong 2016. Ang karangalang iyon ay nagdala ng bandila ng Pilipinas sa pinakamataas na pedestal ng world cinema. Sa kabila ng ganitong kalaking title, siya ay nanatiling down to earth.

“Pero ‘pag kasama mo siya, kahalo mo siya, sobrang hindi mo mararamdaman ‘yung bagay na ‘yon [ang pagiging Cannes Best Actress]… ‘yun ang mararamdaman mo eh, kahit hindi kayo magkadugo, magkasama lang kayo sa mga ganap.” [05:25]

Ang kanyang pagkatao ay naging bukal ng inspirasyon, hindi dahil sa kanyang tagumpay, kundi dahil sa kanyang kababaang-loob at pagiging tao. Ang kanyang pag-alis ay hindi lamang kawalan ng isang mahusay na aktres, kundi kawalan ng isang huwarang kaibigan at mentor.

Ang Legacy na Hindi Maglalaho

Hindi matatawaran ang impact na iniwan ni Jaclyn Jose. Bago man o matapos ang kanyang pagkilala sa Cannes, patuloy siyang hinangaan sa kanyang husay sa pagganap sa iba’t ibang proyekto. Siya ay isang aktres na nagbigay ng dangal at karangalan sa sining.

Sa pagtatapos ng burol, ang damdamin ay halo-halo—kalungkutan, paghanga, at pasasalamat. Ang pagtipon ng mga haligi ng industriya, ang paghagulgol ni Andi Eigenmann, at ang walang hanggang dagat ng bulaklak ay iisa lang ang sinasabi: Si Jaclyn Jose ay minahal.

Hindi magtatapos sa burol ang kanyang kwento. Ang kanyang mga pelikula, ang kanyang mga serye, ang kanyang mga linyang tumatak, at higit sa lahat, ang kanyang alaala bilang isang mapagmahal na ina, kaibigan, at kasamahan ay patuloy na mananatili. Ang sining ay nagluluksa, ngunit ang kanyang legacy, na hinabi ng talento at sinemento ng pagmamahal, ay magpapatuloy na maging tanglaw para sa susunod na henerasyon ng mga artista. Ito ang huling kabanata ng kanyang buhay, ngunit ang simula ng kanyang imortalidad sa kasaysayan ng Philippine cinema.

Full video: