Ang kawalan ng katarungan ay may kakaibang bigat, lalo na kapag ito ay bumabalot sa isang kaso na matagal nang nagpapahirap sa puso ng sambayanan. Sa loob ng limang buwan, ang pagkawala ni Catherine Camilon, isang kinikilalang beauty queen, ay nanatiling isang sugat na walang lunas. Ang paghahanap sa kanya ay nagpatuloy, at ang pinakahuling kabanata ay naganap sa bulwagan ng Senado, isang tagpo na hindi inaasahang magtatapos sa pagkaka-kulong at isang emosyonal na pag-amin ng pagkakadawit.

Sa isang pagdinig na pinangunahan nina Senador Bato Dela Rosa at Senador Robin Padilla, muling hinarap ng komite si dating Police Major Allan De Castro, ang pangunahing suspek sa kaso. Subalit ang inasahang paglilinaw ay nauwi sa isang mapait na komprontasyon na naglantad ng tila kawalang-galang sa katotohanan—isang pangyayaring nagtulak sa Senado na gumawa ng isang matapang at mabilis na aksyon.

Ang Mapanganib na Pagsisinungaling sa Ilalim ng Panunumpa

Ang pagdinig ay nagsimula sa isang direktang tanong: “Girlfriend mo ba ‘yung missing na beauty queen?” Ang tanong na ito, na binigkas ni Senador Dela Rosa, ay nagsilbing mitsa na nagpasiklab sa tensiyon.

Umasa ang marami sa isang tapat na sagot, ngunit ang paulit-ulit na tugon ni De Castro ay isang walang alinlangang pagtanggi: “Hindi po, sir,” at “Wala po kaming relasyon, sir.” Sa kabila ng mga ulat at patong-patong na akusasyon na nag-uugnay sa kanya kay Camilon, iginiit ng dating police major na wala siyang alam at na ang mga alegasyon na siya ang “boyfriend” at nagregalo ng sasakyan ay pawang gawa-gawa lamang [00:10], [03:39].

Subalit, ang kanyang pagtanggi ay mabilis na nabuwag. Ang mga kinatawan mula sa National Bureau of Investigation (NBI) at Philippine National Police (PNP) ay nagbigay ng matitibay na ebidensya. Ayon kay Police Colonel Jack Malimban, batay sa mga pahayag at karagdagang salaysay ng mga testigo, may relasyon si De Castro at Camilon [05:00]. Lalo pang nagpatibay dito ang NBI, na naglahad ng ‘sworn statement’ mula kay Vanessa Baraco, isang malapit na kaibigan ni Camilon at municipal councilor ng Basista, Pangasinan [05:45].

Higit pa rito, ipinrisinta ang mga ‘photographs’ at ‘screenshots’ na nagpapakita kina Major De Castro at Camilon na “displaying affection” o nagpapamalas ng pagmamahalan [06:06], [06:28]. Ang matitibay na ebidensyang ito ay bumangga sa tuwirang pagtanggi ni De Castro.

Dito na nadesisyunan ni Senador Robin Padilla na sapat na ang kanyang pagiging di-tapat. Sa isang seryosong tono, nagbigay siya ng mosyon: “Iminumungkahi ko po sa ating komite na ma-site in contempt si Ginoong De Castro… for lying before this committee for not telling the truth” [07:37].

Ang mosyon ay walang pagtutol na inaprubahan [07:54]. Sa loob mismo ng Senado, si Major Allan De Castro, isang dating opisyal ng batas, ay kinuha ng pisikal at idinetine dahil sa paglabag sa integridad ng pagdinig [08:01]. Ang dating police major ay napatunayan na nagsinungaling sa ilalim ng panunumpa, isang pangyayaring nagbigay ng bagong bigat at direksyon sa kaso.

Ang “Driver” at ang Babaeng Duguan: Ang Misteryo ni Jeffrey Magpantay

Kasunod ng contempt ni De Castro, humarap naman sa komite si Jeffrey Magpantay, ang diumano’y driver ni Major De Castro at isa ring suspek na sangkot sa pagkawala ni Camilon.

Sa simula, mahigpit na itinanggi ni Magpantay na mayroon siyang papel sa kaso. Aniya, siya ay sinabihan lamang na dumalo [08:26]. Nagbigay siya ng depensa na siya ay driver ng pamilya De Castro, partikular ng mga magulang ni Major De Castro, at kung magdrayb man siya kay Major De Castro, ito ay sa mga “private na lakad” lamang tulad ng pag-anak sa kasal o binyag [10:29]. Idiniin niya rin na wala siyang alam at hindi niya kilala si Catherine Camilon [11:44].

Ngunit muli, naglabas ng matinding ebidensya ang imbestigasyon na direktang nagbangga sa kanyang salaysay. Ayon sa CIDG, mayroong dalawang “independent witnesses” na nakakita kay Magpantay na “supervising the transfer of a unconscious woman duguan ng ulo”—isang babaeng walang malay at may dugo sa ulo—mula sa isang Nissan Duke patungo sa isang red CRV [09:17]. Ang mga testigo ay nakilala si Magpantay at malinaw na naitala ang kanyang pisikal na katangian, kabilang ang tato sa kanyang binti, na kinumpirma mismo ni Magpantay na meron siya [09:44], [10:01].

Sa kabila ng mga paratang na ito, pinili ni Magpantay ang manahimik. Ipinaliwanag niya na nasa piskalya na ang kaso, submitted for resolution na, kaya’t mas pinili niyang magsalita na lamang sa husgado at makinig sa payo ng kanyang abogado [13:18].

Ang Luha at Panawagan ng Isang Ina

Ang pinakamatindi at emosyonal na bahagi ng pagdinig ay nang magsalita ang nanay ni Catherine Camilon. Sa kanyang pananalita, dama ang labis na kalungkutan at pag-aalinlangan matapos ang limang buwan [15:57].

“Ang lagi lang po namin sir na hinihiling ay malaman ho namin talaga ang totoo sa kung ano pa po ang nangyari sa aming anak,” pakiusap ng ina [15:52].

Nagbigay siya ng mariing panawagan kay Jeffrey Magpantay, na aniya’y sinasabing kasama sa paglilipat ng babaeng duguan. “Napakahirap sa loob namin bilang pamilya na hanggang ngayon wala ho kaming naiintindihan, wala ho kaming alam kung nasaan ho talaga ang aming anak limang buwan na ho sir,” aniya [16:26].

“Kailangan ho naming malaman, kailangan ho naming maintindihan kung nasaan ho ang aming anak,” paulit-ulit na pakiusap ng ina, na nagdulot ng labis na damdamin sa bulwagan. Ang kanyang simpleng panawagan para sa ‘katawan’ at ‘lokasyon’ ng kanyang anak ay nagbigay diin sa matinding pagdurusa ng pamilya [17:29], [18:29].

Tinanong ni Senador Dela Rosa si Magpantay kung hindi ba ito nakokonsensiya sa nararamdaman ng ina. Muli, itinanggi ni Magpantay ang kanyang pagkakakilanlan bilang taong nagbitbit ng sugatan na babae [18:58].

Ang Matinding Babala ni Senador Padilla

Dahil sa patuloy na pagtanggi at pagtahimik ni Magpantay, nagbigay si Senador Robin Padilla ng isang matindi at nagbababalang pananalita—hindi bilang isang mambabatas, kundi bilang isang taong may karanasan sa loob ng bilangguan [19:29].

Ginamit ni Senador Padilla ang kanyang sariling karanasan upang bigyang-diin ang kalubhaan ng kaso. Nagbabala siya kay Magpantay tungkol sa karumal-dumal na kalagayan ng mga nasasangkot sa krimen laban sa kababaihan, lalo na’t siya ay isang sibilian na walang proteksyon sa loob ng Bilibid, kumpara sa isang pulis [20:00].

“Gusto ko lamang pong ipaalam sa inyo, ‘yung mga kasong ganito na karumal-dumal laban sa babae, at ‘pag kayo po ay napatunayan na nagkasala… medyo mahirap po ang magiging sitwasyon niyo sa Bilibid,” babala ni Padilla. “May paglalagyan po kayo sa loob” [20:08], [20:17].

Ang kanyang panawagan ay isang emosyonal na pakiusap, nag-aalok ng pribadong pag-uusap upang matulungan ang “maliit na tao” na huwag mapahamak [14:49]. Sa huli, pumayag si Magpantay na makipag-usap kina Senador Padilla at Senador Dela Rosa sa isang executive session pagkatapos ng pagdinig [21:55]. Ang kalooban ni Magpantay na makipag-usap nang pribado ay nagbukas ng isang pinto ng pag-asa na baka sa wakas ay may lumabas na katotohanan, malayo sa mga mata ng publiko.

Ang Walang Katapusang Hamon ng Digital Forensics

Hindi lamang ang mga suspek ang pinuna sa pagdinig. Tinalakay din ang kahalagahan ng ebidensya mula sa komunikasyon ni Camilon at De Castro—ang nilalaman (content) ng kanilang mga text messages (SMS).

Sa pagdinig, ipinaliwanag ng kinatawan ng Globe Telecom na nagbigay na sila ng call data records at SMS logs (oras at lugar) bilang pagsunod sa warrant [22:58], ngunit HINDI nila kayang ibigay ang nilalaman ng mga mensahe [23:20].

Ito ay dahil sa kanilang legal, teknikal, at pinansyal na posisyon. Paliwanag ng Globe: “Hindi po kami nagi-store,” at ang pag-iimbak ng bilyun-bilyong text messages ay magpapabagal sa network at napakamahal [24:28].

Gayunpaman, mariing pinuna ni Senador Dela Rosa ang rason ng legalidad, sinabing ang warrant ng korte ay sapat na upang hindi ma-violate ang Anti-Wiretapping Act [28:14]. Ang natanggap lamang niyang rason ay ang teknikal na kapabilidad o kakulangan nito [29:05].

Nagbigay naman ng pag-asa ang NBI, na nagsabing may kakayahan silang i-recover ang nilalaman ng mga mensahe, kahit pa ito ay na-delete, sa pamamagitan ng digital forensics—ngunit kailangan nilang makuha ang pisikal na cellphone unit ng biktima at ng akusado [25:36], [26:06], [26:38]. Sa kasamaang palad, wala sa kanilang posesyon ang mga telepono.

Ang Paghahanap sa Katotohanan ay Nagpapatuloy

Ang pagdinig sa Senado ay nagbigay ng mga sagot—sa pamamagitan ng pagkondena sa pagsisinungaling ni Major De Castro—ngunit nag-iwan din ito ng mga mas malalaking tanong. Ang pagpayag ni Magpantay na makipag-usap nang pribado, ang pagdurusa ng isang inang patuloy na naghahanap ng kaluluwa, at ang pakikibaka ng mga awtoridad sa paghahanap ng digital na ebidensya ay nagpapatunay na ang kaso ni Catherine Camilon ay malayo pa sa pagsasara.

Ang mga mambabatas, sa pangunguna nina Senador Dela Rosa at Padilla, ay ipinangako na hindi titigil sa paghahanap ng linaw. Ang tanging hiling ng pamilya Camilon ay hindi ang pagpaparusa, kundi ang katotohanan—ang malaman kung nasaan ang kanilang anak.

Mananatiling bukas ang mata ng sambayanan sa mga susunod na kabanata ng pag-iimbestiga, umaasa na ang mga sikretong matagal nang nakatago ay sa wakas ay mabubunyag, at ang hustisya para kay Catherine Camilon ay tuluyang makakamit.

Full video: