ANG KWENTO SA LIKOD NG KORONA: Alexie Mae Brooks, Mula Sa Pambansang Atleta, Biktima ng Pambu-bully, Ngayon Handa Nang Iwagayway Ang Watawat Sa Miss Universe Philippines!

Sa isang iglap, naging viral sensation ang pangalan ni Alexie Mae Brooks. Hindi lamang dahil sa taglay niyang matikas na tindig at nakabibighaning ngiti, kundi dahil sa kwento ng buhay niya na tila’y isa nang handang pelikula. Ang kanyang pagkakapanalo bilang Miss Iloilo 2024 ay hindi lang simpleng pag-angat ng kamay at pagtanggap ng korona; ito ay isang makapangyarihang patunay na ang pinakamatitinding laban sa buhay ay kadalasang nagmumula sa likod ng entablado, malayo sa mga spotlight.

Si Brooks, na ngayon ay inaasahang magiging isa sa pinakamalakas na contender sa Miss Universe Philippines 2024, ay isang pambihirang halo ng athletic prowess, matinding determinasyon, at isang puso na nabigyan ng hugis ng pagsubok. Ang kanyang pagtawid mula sa pagiging pambansang atleta sa Track and Field patungo sa pagiging isang reyna ng kagandahan ay nagbigay ng bagong kahulugan sa konsepto ng ‘transformation.’ Ngunit upang lubos na maunawaan ang bigat ng kanyang korona, kinakailangang balikan ang simula—ang buhay ng isang batang Ilongga na hinubog ng pangungulila at pambu-bully.

Ang Batang Binuo ng Pangarap at Pangungulila

Ipinanganak si Alexie Mae Brooks noong 2001, sa panahong ang kanyang ina ay kabilang na sa milyun-milyong Pilipinong nagtatrabaho sa ibang bansa bilang isang Overseas Filipino Worker (OFW) sa Lebanon. Ang pagkakaroon ng ina na malayo ay isang karaniwang kwento sa Pilipinas, ngunit ito’y hindi kailanman naging madali. Ang pagkawalay na ito ang nagbigay-daan upang lumaki si Alexie sa pangangalaga ng kanyang mapagmahal na lolo, si Lolo Basing.

Ang kanyang pagkabata ay isang serye ng hamon. Ang isa sa pinakamabigat na dala niya ay ang katotohanang lumaki siya nang hindi nakilala ang kanyang ama. Sa isang lipunan kung saan ang pamilya ay itinuturing na pundasyon, ang pagiging anak na walang kumpletong pamilya ay nagdulot sa kanya ng matinding emosyonal na pasanin. Ang ganitong kalagayan ay madalas na nagiging mitsa ng pag-aalipusta, at sa kaso ni Alexie, ito ay nagresulta sa pambu-bully.

Sa isang serye ng mga panayam at pahayag, inamin ni Brooks na ang kanyang kabataan ay puno ng mga sandali ng pagdududa at sakit dahil sa pangungutya ng iba. Ang pambu-bully ay hindi lang nagdulot ng sugat sa kanyang damdamin; ito rin ay nagtanim ng pangangailangan sa kanyang puso na patunayan ang kanyang sarili, hindi lamang sa iba, kundi maging sa sarili niya. Ang mga mapapait na karanasang ito ang nagtulak kay Alexie na humanap ng labasan, ng isang lugar kung saan ang kanyang lakas ay ang magiging depensa niya.

Mula sa ‘Bully Victim’ Patungong ‘National Athlete’

Dito pumasok sa buhay ni Alexie ang mundo ng sports. Hindi nagtagal, natagpuan niya ang kanyang sarili sa track and field, una bilang isang simpleng runner. Ngunit hindi lang siya nanatili sa pagtakbo; natuklasan niya ang kanyang pambihirang talento sa high jump. Ang high jump ay isang disiplina na nangangailangan ng higit pa sa pisikal na lakas—nangangailangan ito ng matinding pokus, tiwala sa sarili, at ang determinasyong talunin ang bigat ng gravity, at maging ang sarili mong pagdududa.

Ang paglukso sa ibabaw ng crossbar ay naging metapora para sa kanyang buhay. Sa bawat pagtalon, tila nilalampasan niya ang bawat trauma at bawat panlalait na ibinato sa kanya. Ang track and field ang naging kanlungan ni Alexie. Dito, hindi mahalaga kung sino ang kanyang ama, o kung ano ang sinasabi ng mga nambu-bully. Ang mahalaga ay ang kanyang lakas, ang kanyang tiyaga, at ang kanyang kakayahang abutin ang taas.

Sa kanyang pagpupursigi, mabilis siyang umangat sa hanay ng mga atleta. Naging Most Valuable Player (MVP) siya sa prestihiyosong University Athletic Association of the Philippines (UAAP), na nagpapatunay ng kanyang pangingibabaw sa larangan. Ang kanyang husay at dedikasyon ay hindi nagtagal at nakita ng Pambansang Koponan. Iwinagayway niya ang watawat ng Pilipinas sa Vietnam noong Southeast Asian (SEA) Games, isang karangalan na tanging ang pinakamahuhusay at pinakadedikado lamang ang makakamit. Ang dating biktima ng pambu-bully, ngayon ay isang Pambansang Atleta na nag-uukit ng pangalan sa kasaysayan ng Philippine sports.

Ang Queen na May Gintong Pangarap

Nang tanungin si Alexie kung bakit niya piniling tumawid mula sa track patungo sa runway, ang sagot ay simple at malalim: gusto niyang gamitin ang mas malaking plataporma upang maging boses. Kung ang track and field ay nagbigay sa kanya ng personal na lakas, ang beauty pageant naman ang nagbigay sa kanya ng pagkakataong maging inspirasyon sa mas maraming tao, lalo na sa mga kabataang dumaraan sa parehong mga pagsubok.

Ang kanyang paglahok sa Miss Iloilo 2024 ay naging isang pambansang pagpapakita ng kung ano ang ibig sabihin ng pagbabago. Hindi lamang siya umasa sa kanyang taglay na kagandahan; ginamit niya ang disiplina at poise na natutunan niya sa pagiging atleta. Ito ang dahilan kung bakit nag-viral ang kanyang performance—ang kanyang ‘athletic beauty’ ay kakaiba, malakas, at may paninindigan.

Nang tanghalin siyang Miss Iloilo 2024, kasabay ng pag-uwi ng Best in Swimsuit at Best in Cultural Costume, at iba pang special awards, hindi na lang siya isang atleta; siya na ngayon ang bagong simbolo ng Iloilo na may “gintong” puso at pangarap. Ang kanyang kuwento ay ikinukumpara na ngayon sa mga international beauty queen na may malakas na athletic background, tulad ng Miss Universe 2019 South Africa, na nagpapatunay na ang isang beauty queen ay hindi lang dapat maganda kundi dapat din ay may lakas at karunungan.

Ang kanyang tagumpay ay isang pagpupugay sa kanyang inang OFW, sa kanyang Lolo Basing, at sa bawat batang Pilipinong nakararanas ng pambu-bully. Sa kanyang tagumpay, ipinapakita niya na ang pagliban ng isang magulang at ang pagdurusang dulot ng panlalait ay hindi dapat maging hadlang sa pag-abot ng mga bituin. Ito ay dapat maging mitsa upang lalo pang magsikap at maging matatag.

Ang Huling Tumalon: Pagsabak sa Miss Universe Philippines

Ngayon, nakatayo si Alexie Mae Brooks sa gitna ng kanyang pinakamalaking laban: ang Miss Universe Philippines 2024. Hindi ito isang sprint, kundi isang marathon na nangangailangan ng lahat ng kanyang kaalaman, puso, at lakas. Ang pagiging Pambansang Atleta ay naghanda sa kanya para sa kompetisyong ito—alam niya kung paano manalo sa ilalim ng matinding pressure, alam niya ang halaga ng disiplina, at alam niya kung paano bumangon pagkatapos madapa.

Higit sa lahat, dala-dala niya ang kwento ng isang dalagang Pilipina na tumalon nang napakataas—hindi lang upang makamit ang isang gold medal, kundi upang patunayan na ang bawat sugat ng nakaraan ay kayang gamutin ng tagumpay at pag-asa. Ang kanyang laban ay hindi na lang para sa sarili niya; ito ay laban para sa bawat Pilipinong pinangarap na malampasan ang kanilang mga pinakamabigat na pagsubok.

Kung mananalo man siya o hindi, ang kwento ni Alexie Mae Brooks ay nananatiling isang aral. Ang kanyang paglalakbay ay isang malinaw na paalala: ang pinakamagandang korona ay hindi ginawa sa ginto o diamante, kundi hinubog sa apoy ng pagsubok, determinasyon, at walang humpay na pag-asa. Ang isang biktima ng pambu-bully ay lumaking isang reyna na handa nang iwagayway ang bandila ng Pilipinas, at ito, higit sa lahat, ay ang tunay na ginto. Ang buong bansa ay naghihintay, naghahangad, at handang sumuporta sa bawat pagtalon niya, patungo sa pinakamataas na pedestal na kanyang abot-kamay.

Full video: