Ang Imperyo ng Pananampalataya at Kayamanan: Paano Naitayo ni Pastor Apollo Quiboloy ang Isang Bilyong-Pisong Templo Mula sa ‘Mga Tupa’ na Ngayon ay Nagkakautang

Sa isang bansa kung saan ang pananampalataya ay kasing lalim ng ugat ng balete, at ang kahirapan ay talamak na katotohanan, ang kuwento ni Pastor Apollo C. Quiboloy, ang nagtatag ng Kingdom of Jesus Christ (KOJC), ay nagtatanghal ng isang nakakagulat na pagtatagpo ng banal na pag-aangkin, malawakang pulitikal na impluwensya, at hindi maikakailang materyal na kayamanan. Si Quiboloy, na buong tapang na nagpahayag ng sarili bilang “Appointed Son of God” at “Owner of the Universe,” ay kasalukuyang nakikita bilang isang palaisipan—isang espirituwal na lider na nagtatago mula sa hustisya, habang ang kanyang naitatag na imperyo ng salapi at kapangyarihan ay patuloy na nakatayo at nagbabadyang maging pinakamalaki sa kasaysayan ng Pilipinas.

Ang kontradiksyon sa kanyang sitwasyon ay hindi lamang nagdudulot ng katanungan tungkol sa mga kasong kinakaharap niya, kundi nagpapalalim din sa masalimuot na isyu ng pananampalataya at pananagutan. Saan nagtatapos ang espirituwal na obligasyon at saan naman nagsisimula ang sekular na kasakiman?

Ang Pagsilang ng Isang ‘Hari’ at Ang Kanyang Anim na Milyong ‘Tupa’

Ipinanganak si Apollo C. Quiboloy noong Abril 25, 1950, at itinatag niya ang Kingdom of Jesus Christ noong Setyembre 1, 1985, sa Agdao, Davao City. Sa edad na 35, sinimulan niya ang kanyang simbahan, at ang mabilis nitong paglago ay maituturing na pambihira. Sa kasalukuyan, tinatantiyang mayroon siyang anim na milyong miyembro sa buong mundo, na kolektibong tinatawag niyang “Kingdom Nation.” Ang kapangyarihan niya ay hindi lamang nagmula sa kanyang mga sermon kundi sa kanyang mga kontrobersyal na pag-aangkin.

Ang pagpapakilala niya sa sarili bilang “Appointed Son of God” ay isang matinding paghamon sa tradisyonal na doktrina ng Kristiyanismo. Para sa kanyang mga tagasunod, siya ang tanging daan patungo sa kaligtasan, isang paniniwalang ginamit umano upang hikayatin at, ayon sa mga alegasyon, pilitin ang mga miyembro na magbigay ng di-pangkaraniwang donasyon.

Ang pag-akyat ni Quiboloy sa kapangyarihan ay hindi maihihiwalay sa kanyang malalim at matagal nang ugnayan sa balwarte ng mga Duterte sa Davao. Ang pagkakaibigan niya kay dating Pangulong Rodrigo Duterte, pati na rin sa iba pang miyembro ng pamilya at mga pulitikong may mataas na posisyon, ay nagbigay sa kanya ng hindi matatawarang impluwensya at, sa pananaw ng marami, ng isang politikal na kalasag. Kabilang sa mga malalapit niya ay mga senador at kongresista na bumati at nagbigay suporta sa kanyang simbahan. Ang ugnayan na ito ang nagbunsod sa matitinding tanong ngayon: Hanggang kailan mapoprotektahan ng koneksyon ang isang tao na nagtatago sa batas? Ang tanong na ito ay nagpapahiwatig ng isang mas malalim na isyu ng impunity at kung paano nababaluktot ang sistema ng hustisya sa harap ng saganang kapangyarihan at kayamanan.

Ang Sukat ng Isang Makamundong Imperyo: Ang Realidad ng Bilyong-Bilyong Aset

Ang kasalukuyang sitwasyon ni Pastor Quiboloy—ang pagtatago niya—ay nagbigay-daan upang masusing silipin ng publiko ang lawak ng kanyang makamundong kayamanan, na tila kabaligtaran ng simpleng pamumuhay na madalas idinidikta ng ibang espirituwal na paniniwala. Ang kanyang yaman ay nagpapakita ng isang malaking global na operasyon na tumatawag sa atensyon ng maraming bansa, hindi lamang ng Pilipinas. Ang kanyang pagiging pinakamayamang Pastor sa Pilipinas ay nakabatay sa katibayan ng kaniyang mga pag-aari, na nagpapatunay na ang kanyang ‘kaharian’ ay may matibay na pundasyon sa lupa.

Ang kanyang imperyo ay may tatlong pangunahing haligi: edukasyon, media, at ari-arian, na nagpapakita ng isang maingat at malawak na diskarte sa pagtatayo ng pangkalahatang impluwensya.

Una, ang Jose Maria College (JMC) sa Davao City, isang prestihiyosong institusyon ng edukasyon. Ang pagkakaroon ng isang kolehiyo ay nagpapakita ng ambisyon na hindi lang limitado sa relihiyon kundi maging sa paghubog ng kaisipan ng mga susunod na henerasyon, na nagbibigay sa kanya ng isang matatag na base ng suporta at paniniwala.

Pangalawa, ang Swara Sug Media Corporation, na siyang nagmamay-ari sa Sonshine Media Network International (SMNI). Sa mundo ng media, ang SMNI ay nagbigay kay Quiboloy ng isang malawak na plataporma para ipamahagi ang kanyang mga aral at, kasabay nito, ang kanyang politikal na pananaw. Ang kapangyarihan ng media ay kapangyarihang magbigay-impluwensya at magpabago ng naratibo, at ito ay hawak ni Quiboloy. Ang pagkontrol sa daloy ng impormasyon ay kasinghalaga ng pagkontrol sa daloy ng donasyon.

Pangatlo, at marahil ang pinaka-nakakagulat, ay ang kanyang koleksyon ng mga ari-arian at luho. Mayroon siyang pitong property sa Davao City, Davao del Norte, at Roxas City. Kabilang dito ang bantog na “Garden of Eden Restored” sa Tamayong, Davao City, na hindi lamang isang simpleng lugar kundi isang simbolo ng kapayapaan at karangyaan para sa kanyang mga taga-sunod, na nagbibigay ng impresyon ng isang ‘Paraiso’ na pinamumunuan ng ‘Anak ng Diyos’.

Ngunit ang nakakabigla ay ang kanyang pag-aari sa ibang bansa: isang mansyon sa Canada na tinatayang may halagang aabot sa Php338 milyon. Ang halagang ito, na nag-iisa pa lamang, ay lumalampas na sa buong net worth ng maraming negosyante sa Pilipinas. Bukod pa rito, siya ay nagtataglay ng mga mamahaling sasakyan, kabilang ang isang Toyota Land Cruiser at isang private plane na Cessna Plane 150F. Ang mga ari-ariang ito ay malinaw na nagpapakita ng isang buhay na malayo sa kahinhinan at pagpapakumbaba, isang pamumuhay na mas angkop sa isang bilyonaryong negosyante kaysa sa isang lider-espirituwal.

Ang King Dome: Monumento ng Kapangyarihan

Ang pinaka-malaking pisikal na testamento sa kanyang imperyo ay ang KOJC King Dome, isang multi-purpose indoor arena na kasalukuyan pa ring ginagawa sa Davao City. Kapag natapos ang konstruksyon nito, inaasahang magkakaroon ito ng 75,000 seating capacity, na tiyak na hihigit sa Philippine Arena sa Bulacan (55,000 seating capacity) bilang pinakamalaking arena sa buong Pilipinas. Ang King Dome ay hindi lamang isang simpleng istraktura; ito ay isang monumento ng kanyang kapangyarihan at ambisyon. Ito ay isang pisikal na pagpapahayag ng kanyang ‘Kingdom’ sa lupa—isang lugar na sapat na malaki upang maglaman ng halos buong populasyon ng isang maliit na lungsod. Ang laki at halaga ng proyektong ito ay nagpapatibay sa konklusyon na ang tunay na yaman ni Quiboloy ay nasa bilyong-bilyong piso, na nagpapawalang-saysay sa anumang ulat na nagsasabing Php1 milyon lamang ang kanyang net worth. Ang pagtatayo ng ganoong kalaking istraktura ay nangangailangan ng napakalaking pondo, na nagpapataas ng matinding katanungan tungkol sa kung saan nagmula ang bawat sentimo.

Ang Kadiliman sa Ilalim ng Liwanag ng ‘Kaharian’: Ang Pagsasamantala sa Pananampalataya

Ang pagtatayo ng ganitong kalaking imperyo ay hindi maaring hindi itanong ang pinagmulan ng pondo. Dito pumapasok ang pinaka-nakakabagbag-damdaming bahagi ng kuwento: ang alegasyon ng pang-aabuso sa pananampalataya ng kanyang mga miyembro.

Ayon sa mga ulat at mga testimonya, ginamit umano ni Quiboloy ang kanyang liderato sa simbahan upang diktahan at pilitin ang kanyang mga miyembro na magbigay ng pera. May mga balita na sila ay pilit na kinokolektahan ng donasyon, at kapag hindi naabot ang itinakdang “kota” ng simbahan, napipilitan ang mga miyembro na magbenta ng kanilang ari-arian o mangutang nang malaki upang maibigay ang “sinumpaang halaga.” Ang sistema ng pagbebenta ng ari-arian para lang makasunod sa ‘kota’ ay nagpapakita ng isang mapanganib na dynamic kung saan ang espirituwal na pangangailangan ay ginagamit upang maningil ng pisikal na halaga.

Ang resulta? Marami umanong miyembro ng Kingdom Nation, na tapat na naniniwala sa kanilang ‘Appointed Son of God,’ ang nalubog sa matinding utang at naghirap, samantalang ang kanilang pinuno ay patuloy sa pagyaman. Ang ilan ay inatasan ding magbenta ng produkto, at ang kita ay direkta umanong napupunta sa simbahan. Mayroon ding mga aktibong miyembro na nagsosolo ng pera sa labas ng bansa, na nagpapatunay sa malawakang saklaw ng kanilang operasyon sa pananalapi, na hindi lamang limitado sa lokal na donasyon kundi pati na rin sa pangongolekta ng pondo sa buong mundo.

Ang kuwentong ito ay naglalabas ng isang nakakabiglang pagtatanong sa moralidad: Maaari bang ang isang pananampalataya na nangangako ng kaligtasan ay maging sanhi ng pagkalubog sa kahirapan ng mga naniniwala? Ang pag-iipon ng luho at kayamanan ng lider habang ang mga tagasunod ay naghihirap ay isang malaking sampal sa mukha ng bawat taong naniniwala sa kapangyarihan ng pananampalataya. Ang pagitan sa pagitan ng mga mamahaling sasakyan, pribadong eroplano, at mga miyembro na nagbebenta ng kanilang bahay para magbigay-donasyon ay isang nakalululang ilustrasyon ng hindi pagkakapantay-pantay. Ang yaman ni Quiboloy ay tila direktang resulta ng sakripisyo ng kanyang mga taga-sunod, isang palitan na nagpapahiwatig ng pagsasamantala sa halip na espirituwal na paglago.

Ang Pagtatago at Ang Tanong ng Pananagutan

Sa kasalukuyan, si Pastor Apollo Quiboloy ay patuloy na nagtatago, umiiwas sa mga kasong kinasasangkutan niya. Ang kanyang pagtatago ay hindi nagpapatahimik sa mga usapin. Bagkus, mas lalo pa nitong binibigyan ng diin ang kanyang malalaking koneksyon sa pulitika. Ang pagiging malapit niya kay dating Pangulong Duterte at sa iba pang opisyal ng gobyerno ay nagbunsod ng mga espekulasyon na ang kanyang kapangyarihan ay higit pa sa espirituwal; ito ay malalim na naka-ugat sa politikal na arena.

Ang mga miyembro ng ‘Kingdom Nation,’ ang publiko, at ang internasyonal na komunidad ay naghihintay sa sagot sa iisang tanong: Hanggang kailan mapoprotektahan ang kanyang kayamanan at impluwensya, at kailan siya haharap sa batas? Ang mga kaso ay patuloy na umiinit, at ang mundo ay nanonood kung ang impluwensya ni Quiboloy ay sapat na upang makaiwas sa pananagutan.

Ang kuwento ni Pastor Apollo Quiboloy ay higit pa sa isang simpleng kontrobersya. Ito ay isang salamin ng kapangyarihan ng karisma, ang manipis na linya sa pagitan ng pananampalataya at pagsasamantala, at ang kapangyarihan ng pera na sumusuporta sa isang politikal na sistema. Ang patuloy na paglago ng kanyang imperyo habang siya ay nagtatago ay isang malakas na paalala na sa Pilipinas, ang pinakamalaking tanong ay madalas hindi tungkol sa kung sino ang may kasalanan, kundi kung sino ang may kakayahang iwasan ang pananagutan. Ang pag-aari ng mga luho at ang pagtatayo ng isang bilyong-pisong templo ay nagsisilbing matibay na ebidensya ng malaking pagitan sa pagitan ng propesiya ng lider at ng kalunos-lunos na karanasan ng mga miyembro. Sa huli, ang halaga ng pananampalataya ay tila nasusukat sa presyo ng mga ari-arian, at ito ay isang katotohanang dapat pagnilayan ng bawat Pilipino. Ang orasan ay tumatakbo, at ang mundo ay nakatutok, naghihintay kung ang yaman at koneksyon ay sapat na para talunin ang hustisya.

Ang aral sa kuwentong ito ay simple ngunit malalim: ang pananampalataya ay dapat magpagaan ng buhay, hindi magpabigat. Kapag ang kayamanan ng lider ay naging direkta at matinding kabaliktaran ng kahirapan ng kaniyang mga taga-sunod, ang pananampalataya ay nagiging isang maskara na lamang para sa kapangyarihan at kasakiman. Ang paghahanap sa totoong pagkamit ng hustisya ay magiging pinakamahalagang pagsubok sa sistema ng batas sa bansa, at ito ay magbibigay ng kasagutan sa tanong: Sino nga ba talaga ang ‘Owner of the Universe’ sa Pilipinas

Full video: