“Willie Revillame, hindi napigilan ang pag-iyak! Matinding dalamhati sa biglaang pag.panaw ni Anna Feliciano sa edad na 64 – mga detalye ng huling sandali ng beteranang singer, ibinunyag! Ano ang tunay na nangyari bago siya pumanaw?”

Sa isang maulap na umaga noong Oktubre 24, 2025, isang tahimik na trahedya ang bumalot sa industriya ng aliwan sa Pilipinas. Ang pangalan ni Anna Feliciano, na matagal nang pauso sa larangan ng sayaw at koreograpiya, ay natangay na. Sa edad na 65, inabot ng atake sa puso ang beteranang koreografer na nagsilbing ilaw at gabay hindi lamang para sa mga mananayaw kundi para rin sa malalaking personalidad sa telebisyon tulad ni Willie Revillame. (PEP.ph)

Ang balitang ito ay mabilis na kumalat at agad na napuno ng mga mensahe ng pagdadalamhati mula sa mga kasamahan, kaibigan, at dating estudyante ni Anna. Ayon sa pahayag ng pamilyang Feliciano, pumanaw siya sa ospital sa San Mateo, Rizal, Biyernes ng umaga. (PEP.ph)

Mula sa Mananayaw Patungong Mentor

Nagsimula ang paglalakbay ni Anna sa industriya noong 1984, nang maging miyembro siya ng sikat na grupong Solid Gold Dancers. (PEP.ph) Mula sa pagganap bilang mananayaw, nagbukas ang daan niya tungo sa pag-arte sa mga pelikula at teleserye — ngunit higit sa lahat, natagpuan niya ang kanyang tunay na tinatawag sa likod ng kamera bilang koreograpo.

Sa paglipas ng panahon, naging resident choreographer siya para sa mga noontime shows tulad ng Magandang Tanghali Bayan (MTB) at Wowowin, at kasama rin sa bagong palabas ni Willie Revillame sa TV5. (PEP.ph) Sa bawat pagsayaw, rinig ang hiyaw ng sumasayaw at ang ritmo ni Anna ang nag-uugnay sa bawat galaw, bawat saya ng manonood — tila ba siya ang nanghahawakan ng mga sandali na bumubuo ng alaala ng noontime na aliwan.

Ang Malalim na Koneksyon kay Willie Revillame

Hindi eksklusibo ang ugnayan nina Anna at Willie sa trabaho lamang — ito ay higit pa roon. Ayon sa pahayag ni Willie Revillame para sa Philippine Entertainment Portal (PEP), matagal na niyang kasama si Anna. “Magmula pa sa MTB… tuluy-tuloy na.” (PEP.ph) Huling nakasama ni Willie si Anna noong Oktubre 15, 2025, nang magsagawa sila ng rehearsal at dry run para sa bagong game show na “Wilyonaryo”. (PEP.ph)

Sa panayam, hinagpis ni Willie ang biglaang pagkawala ni Anna — hindi lang bilang isang propesyonal na kasamahan kundi bilang isang kaibigan at inspirasyon. Ang larawan ng rehearsal na iyon ngayon ay tila naging huling paalam para sa isang babaeng buong puso niyang pinagkatiwalaan sa likod ng entablado.

Ang Huling Sandali at Paghihinagpis

Habang ang industriya ay nanlulumo, mariin ang pagpapaalala na ang “tahimik ngunit malalim” na pamamaalam ay bahagi rin ng ating kolektibong alaala. Ayon sa ulat, inilagak ang labi ni Anna sa Loyola Memorial Chapel sa Commonwealth Avenue, Quezon City, kung saan nagsimula ang public viewing noong Sabado, Oktubre 25 sa Diligence Chapel. (GMA Network)

Ang anak ni Anna, si Rupert Feliciano, ang naiwan niyang nag-iisa. Kasama rin sa pag-gunita ang manugang na si April Feliciano, na nag-post sa Facebook ng masakit na pagpapaalam at isang Bible verse bilang alaala kay Mama Annabelle (isang palayaw ni Anna). (PEP.ph)

Legacy ng Isang Ilaw ng Aliwan

Hindi lamang sa gitna ng spotlight kilala si Anna Feliciano. Sa likod ng kamera at sa rehearsal studio, siya ang nag-hubog ng mga mananayaw — nagdiscipline, nagturo ng tiyaga, at nag-bigay ng puso sa sining ng sayaw. Sa napakaraming noontime shows at variety programs, naging simbolo siya ng dedikasyon at propesyonalismo. (LionhearTV)

Ang pagkawala niya ay hindi lang isang numero sa talaan ng showbiz na lumisan — ito ay pagkawala ng isang mentor, isang tiyahin sa mundo ng entablado, at isang haligi sa likod ng maraming ngiti at tawa ng manonood. Maraming sumulat sa social media:

“My childhood! RIP Ms Anna.” (Reddit)

Ang ganitong damdamin ay sumasalamin sa kung paano nakapasok si Anna sa puso ng mga manonood — hindi lang bilang mananayaw o choreographer, kundi bilang bahagi ng kolektibong alaala ng telebisyon sa bansa.

Bakit Mahalaga Ito sa Ating Industriya?

Sa gitna ng glitz at glamour ng entertainment, ang papel ng mga taong nasa likod ng kamera ay madalas na hindi nabibigyan ng sapat na pagkilala. Si Anna Feliciano ay isang halimbawa ng taong tahimik na nagtrabaho nang mahabang panahon para sa saya ng iba — at ngayon, siya ay pinarangalan sa pamamagitan ng kwento ng kanyang buhay.

Sa kanyang pagkamatay, nangangailangan ang industriya at ang mga tao nito ng isang sandali para tumigil, mag-pahinga, at magpasalamat — hindi lang sa nakikita, kundi sa nakatago; hindi lang sa entablado, kundi sa rehearsal room; hindi lang sa mga ilaw, kundi sa mga anino na nag-bigay ng hugis sa ilaw.

Paano Naman Si Willie Revillame?

Para kay Willie Revillame, ang pagkawala ni Anna ay personal. Siya ang nagsabing ang show na dapat sana’y maging susunod nilang hakbang ay ngayon ay may kakulangan na — ang kakulangan ng taong kasama na matagal. Ang pagbuhos ng luha ni Willie ay hindi lamang sagisag ng personal na pagdadalamhati kundi ng pagkawala ng bahagi ng kanyang propesyonal na buhay.

Gayunpaman, sa kanyang pahayag ay may kaguluhan rin na sumibol — ang tanong kung paano patuloy ang show at ang produksyon nang wala na si Anna? Paano maipagpapatuloy ang legacy nang walang kanyang gabay? Ito ang hamon hindi lamang para kay Willie, kundi para sa buong industriya na nakatanggap ng inspirasyon mula kay Anna.

Pangwakas

Sa pag-alis ni Anna Feliciano, isang kabanata ang nagsara — ngunit ang kuwento ay hindi nagtatapos. Ang bawat sayaw na ginawa sa ilalim ng kanyang direksyon, ang bawat mananayaw na kaniyang hinubog, at ang bawat ngiti na na-pangiti dahil sa entablado ay bahagi ng kanyang pamana. Sa likod ng likurang tabing, siyang “tita”, mentor, koreografer, at kaibigan — kanyang iniwan ang marka ng dedikasyon, ng tiyaga, at ng pag-ibig sa sining.

Mula sa isang mananayaw, naging mentor, naging ilaw — ngayon, ang kanyang pagpanaw ay isang paalala na ang talento at kabutihan ay may hangganan sa mundo, ngunit ang kanilang impluwensya ay walang hanggan. Sa puso ng mga manonood, sa bawat pag-galaw ng mananayaw, naroroon ang alaala ni Anna.

Sa puntong ito, habang nagpapahinga siya mula sa entablado ng buhay, hinihiling natin ang kapayapaan para sa kaniyang kaluluwa. At sa ating bahagi, ang pinakamagandang tribute ay ang patuloy na pagtangkilik, pagkilala, at pag-alala sa kanyang gawa — dahil ang kanyang sayaw ay hindi natapos, bagkus ay patuloy sa pulso ng ating alaala.

Rest in peace, Mama Anna. Nangusap ka sa mundo sa pamamagitan ng galaw, at ngayon ang katahimikan mo ay sumasalamin ng isang mahabang applause — mula sa likod ng entablado, sa gitna ng entablado, at sa puso ng bawat manonood na nabuhayan, na-napangiti, at na-inspire.