Huling Himig ni Mercy Sunot: Basang‑Basa sa Ulan bago ang Pamamaalam

Sa gabing puno ng lungkot at bagabag, isang alamat ng OPM ang nagpaalam nang tahimik ngunit may lalim — ang tinig ng Aegis, si Mercy Sunot, ay tuluyang tumigil. Bago siya pumanaw, tumama sa tainga ng bayan ang huling video niya sa TikTok — isang paghingi ng dasal, isang pagyakap sa emosyon, habang siya ay nasa ospital, lumalaban sa sakit ng kanser at paghihirap sa paghinga.

Ang Buhay at Boses ng Isang Alamat

Si Mercy Sunot, ipinanganak noong Nobyembre 6, 1976 sa Cagayan de Oro, ay naging kilala bilang isa sa mga magkakapatid sa bandang Aegis, kasama sina Juliet at Ken.

Sa loob ng dekada, ang tatluhan ay naging simbolo ng matinding emosyon sa OPM. Kanyang tinig ay nagbigay buhay sa mga awiting tulad ng “Halik,” “Luha,” “Sinta,” at pinakamaraming nagpakilala sa kanya: “Basang‑Basa sa Ulan.”

Ang awiting “Basang‑Basa sa Ulan” ay kumakatawan sa tema ng paghihirap, pag-iisa, at pagnanais ng aliw sa gitna ng unos — ano mang unos ng damdamin o bagyo ng buhay.

Ito ang tila naging tugma sa kanyang huling tatlumpung araw sa mundong ibabaw.

Ang Laban sa Sakit at Ang Huling Mensahe

Sa bandang huli, si Mercy ay nakipagsapalaran sa stage 4 breast cancer at lung cancer.  Ayon sa opisyal na pahayag ng Aegis, hindi na nito tinalikuran ang musika at ang pagbibigay‑inspirasyon sa mga tagahanga. 
Sa huling video niya sa TikTok, ipinahayag niya:

“Tapos na ‘yung surgery ko sa lungs. Pero biglang nahirapan akong huminga… may tubig, may inflammation sa lungs ko… Pag‑pray niyo ako.”

Ang paghingi niya ng panalangin sa harap ng kamera ay tila nagkaroon ng higit na kahulugan — hindi lamang bilang panghihimakas, kundi bilang isang pamamaalam. Isang araw bago siya pumanaw, inilabas niya ang video na iyon, nilulubog sa sakit at emosyon.

Ang Huling Araw at Pamamaalam

Ayon sa ulat, si Mercy Sunot ay pumanaw noong Nobyembre 18, 2024 sa Stanford Hospital at Clinics sa San Francisco, California.

Ang balita ay opisyal nang kinumpirma ng Aegis sa kanilang social media account:

“It is with heavy hearts that we share the news of the passing of Mercy… She bravely fought her battle with cancer but has now found peace and rest.”

Ginamit ng banda ang pagkakataong ito upang kilalanin ang hindi matatawarang legasiya ni Mercy:

“Mercy’s voice wasn’t just a part of AEGIS — it was a voice that brought comfort, joy, and strength to so many… Her passion, warmth, and unforgettable presence on stage will forever be cherished in our hearts.”

Marami sa kanyang mga tagahanga, kakilala man o hindi, ang naantig sa kanyang katapangan at katotohanan sa huling yugto ng kanyang buhay.

Reaksyon ng Bayan at Alaala

Hindi lamang mga tagahanga ang nagluksa — pati mga kilalang personalidad ay nagbigay pugay. Si Senador Raffy Tulfo ay inilarawan si Mercy bilang “my idol,” nagpapasalamat sa kanyang musika at tibay ng loob.

Maraming netizen ang nagbahagi rin ng kanilang pagmamahal at alaala sa pamamagitan ng social media at forums, madalas binabanggit ang “Basang‑Basa sa Ulan” bilang awit na sumasalamin sa kanilang sariling pakikibaka.

Ang Aegis ay may nakatakdang pre‑Valentine concert sa Pebrero 2025, na tinawag nilang “Halik sa Ulan,” subalit ang programa na sana’y magiging comeback ay hindi na magiging kumpleto dahil sa pagkawala ni Mercy.

Ang Pamanang Tinatawag ng Boses

Ang tinig ni Mercy ay hindi lamang isang instrumento—ito ay naging daan upang maramdaman ng marami ang luhang hindi mailarawan, ang sakit sa puso, at ang kagustuhang mabuhay nang may saysay. Sa musika niya, maraming Pilipino ang nakahanap ng tugon sa kanilang sariling kalungkutan.

Ngayon, sa pag-alis niya, mananatili sa alaala ang bawat nota at himig na inalay niya. Hindi mawawala ang kanyang boses sa kasaysayan ng OPM dahil sa lalim ng emosyon at mensaheng iniwan niya. Sa bawat pagpatak ng ulan, maaaring may mga puso na muling sasabog sa nostalgia sa “Basang‑Basa sa Ulan,” naiisip ang isang boses na naghatid ng aliw kahit sa pinakamadilim na gabi.

Sa pagtatapos, ang pamamaalam kay Mercy Sunot ay hindi pagtatapos ng isang musika — ito ay simula ng isang mas malalim na pagmamahal, isang mas matatag na alaala, at isang paalala sa kahalagahan ng boses na nagbigay saysay sa ating pinakamasalimuot na damdamin.

Ang kanyang huling awit ay basang‑basa sa ulan — ngunit hindi ito naghihilom; bagkus, ito ay patuloy na babasa sa ating mga puso.