Efren Reyes Nilalaro ang German “Sharp Shooter” sa Isang Trick Shot na Nagpatigil sa Lahat

Sa mundo ng billiards, bihira ang pagkakataon na bumangon ang isang shot na nagiging alamat—hindi lamang dahil sa teknikalidad nito, kundi dahil sa tamang timpla ng diskarte, ekspektasyon, at sorpresa. Ganito ang eksena ng laban ni Efren Reyes laban sa isang Alemang kalaban: isang “sharp shooter” na tila nabuhay lamang upang maging bahagi ng trick.

Sa German Tour 2015, nagtapat sina Efren Reyes—kilala bilang “Phù thủy” sa larangan ng billiards—and ang German player na si Reiner Prohaska sa isang match na dapat ay standard showdown. Ngunit sa huling ván, nangunguna si Reyes ng 6-2 at isa na lang bida ang kulang para sa panalo. Sa pagkakataong iyon, lahat ay naghihintay — ang mababaw na shot, ang karaniwang triangular break, o isang breaking move na may katumpakan.

Ngunit hindi “karaniwang” ang ginawa ni Reyes. Imbes na kurotin ang bola papasok sa hulihan, pumili siya ng kakaibang ruta: tumpak niyang tinamaan ang bola “10” papunta sa middle left pocket, hindi diretso, kundi sa pamamagitan ng pag‑bounce sa short rail, pagkatapos ay sa long rail, at doon nag‑bounce muli pabalik upang durugin ang cue ball (bi‑cái) na naka‑posisyon malapit sa butas. Sa sandaling tumama ang bola 10 sa posisyon ng cue ball, ito ang siyang nagsilbi na “padapa” upang mag‑capitalize sa sitwasyon — at bumagsak ang bola sa hulihan.

Mistulang biro sa umpisa: si Reyes ay ngumiti nang bahagya, na parang sinasabing, “Maganda di ba ang plano?” Ngunit sa eksena, ang German opponent ay kitang-kita ang pagtataka — isang kalahating tayong naghihintay sa trik. Sa kabila nito, lahat ng tagpo sa paligid ay nag-usisa at ngumiti nang bumagsak ang bola sa hulihan — panalo si Reyes 7-2, isang pagtatapos na tila sinulat sa bituin.

Ano ang nagpahintulot sa shot na ito na maging matagumpay? Una, ang kontrol sa cue ball (bi‑cái). Si Reyes ay naglagay ng sapat na spin sa bola upang matapos ang unang bang, makapag-shrink ang paggalaw, at bumalik sa posisyon na kontrolyado. Pangalawa, ang tamang anggulo ng pag-deribyong “bounce” sa short rail, long rail, at pabalik sa cue ball. Sa ibang salita: may plano ang bawat segment ng pagdaan ng bola.

Minsan, nakaraang mga eksperto ang nagsasabing ang ganoong uri ng shot ay imposible sa unang pagtatangka — sinubukan ito ng Aleman na si Andre Schickling nang 12 beses bago magtagpo ang direksyon sa nais ni Reyes. Ngunit sa mismong laban, nagawa ito ni Reyes sa unang pagsubok — isang patunay ng malalim niyang pag-unawa sa kondisyon at dynamics ng bola. vnexpress.net

Hindi lamang ito teknikal na himala — may emosyon sa bawat tagpo. Ang mga manonood ay napatigil; ang kalaban ay tila nalito; ang referee ay tila nag-bitin, at si Reyes, bagama’t sanay, ay humarap sa entablado ng kanyang sariling lihim at kakayahan. Ang shot ay hindi lamang lumagpas, kundi nanalo nang may drama.

Ngunit bakit piniling gamitin ni Reyes ang ganoong trick lalo na kung may mas madaling ruta pa? Dito nagkakaroon ng twist ang kuwento: sa pamamagitan ng pagpapakita ng isang “impossible” shot, hindi lamang pinatahimik niya ang kanyang kalaban — ipinapakita rin niya ang presensya ng isang maestro na kaya niyang mag-layer ng sorpresa sa isang arena na puno ng matang naghihintay ng predictable na resulta.

Mga aral mula sa shot ni Reyes:

Disiplina sa diskarte: Hindi basta basta nagti-tira — may pinili, may proseso, may sinadya.

Matinding kontrol sa bola (spin & speed): Ang bawat bounce ay dapat kontrolado.

Pagtitimpi sa risk: Ang ganitong shot ay may mataas na panganib, ngunit sa tamang timing, nagiging obra.

Empowering the unexpected: Ang pinakamagandang blow sa isipan ng kalaban ay ang hindi nila makita—at ginagawa mong sandata ang kanilang haka-haka.

Paglipas ng mga taon, naaalala ang trick na iyon — isang shot na nagsilbing legasiya sa mundo ng billiards. Hindi lamang ito tinalakay sa mga artikulo o video analysis; naging simbolo rin ito ng lakas ng imahinasyon, diskarte, at malalim na pagsasanay.

Para sa mga manlalaro ng billiards sa ngayon, ang shot na ito ay paalala: kahit sa simpleng arena, may puwang pa para sa sorpresa. At sa mga tagahanga, ito ay nagpapatunay na ang galing ng isang maestro ay hindi nasusukat sa dami ng panalo — kundi sa anino ng eksena na naiwan sa alaala ng bawat nagtanaw.

Kung susuriin mo ang replay, makikita mo ang bawat detalye: ang hugis ng paggalaw ng bola, ang speed, ang timing ng bounce. Ngunit ang ipinapakita ni Reyes ay hindi lamang galing — isang kuwento rin ng tapang, improvisasyon at pananalitang walang salita.

Sa pagtatapos: tunay ngang nilaro lamang ni Efren Reyes ang German sharp shooter — hindi bilang kakampi, kundi bilang bahagi ng isang obra na langit sa billiards universe.

Nawa’y inspirasyon ito para sa bawat manlalaro at tagahanga: sa pagitan ng linya, sa bawat shot, laging may espasyo para sa sorpresa at sining ng diskarte.