“Akala Depensa, Pero Magic Pala: Paano Binuhay ni Efren “Bata” Reyes ang Bilyar sa Harap ni Rodolfo “Boy Samson” Luat”

Sa mundo ng bilyar, bihira ang sandaling nakakagalaw hindi lang ng tumitingin kundi pati ng mga manlalaro mismo — at doon pumasok ang isa sa mga kahanga-hang tagpo kung saan nag-ulat ang Pilipinong alamat na si Efren “Bata” Reyes sa harap ni Rodolfo “Boy Samson” Luat ng Pilipinas.

Mula pa noong dekada ’70 at ’80, kilala na si Efren Reyes bilang isa sa pinaka-makulay at matalino sa laro ng pool.

May tinaguriang “The Magician” siya sa dampi ng estilo, galing sa mga tirang sumasalungat sa lohika. Sa kabilang banda, ang kababayan nating si Rodolfo “Boy Samson” Luat — isang baguhan man noong mga kapanahunan niya — ay kilala naman sa kanyang malakas na break at matatag na depensa.

Ngunit sa isang particular na laban, kung saan inakala ng marami na ang depensa ni Boy Samson ang magiging sandigan, ngayo’y nakitang salungat ang nangyari: ang depensa pala ang napasoko, at ang magic — ang gawa ni Efren — ang siyang nagpasiklab.

Sa simula ng set, namataan agad ang pagkapit ni Boy Samson sa kanyang estilo: maingat, tantiyado ang bawat palo, tinitignan ang anggulo, nagtatakda ng depensa upang hadlangan ang agresibong tira ni Efren. Maraming manonood ang tumitig na lang, tiyak na tataas ang tensyon. Ngunit si Efren, tahimik, parang nagmamasid lang — matiyaga, tila nag-iisip ng susunod na hakbang sa larong hindi nakikita ng karamihan.

At dumating ang sandali na bumago ang script. Sa isang kumpol ng bi at posisyon — tila natigil ang momentum, mukhang nakulong ang cue ball ni Efren — inakala ng marami: “Ayan, depensa ni Boy Samson ang susunod na tagumpay.” Ngunit di pala. Sa isang iglap, isang tila simpleng palo lang ang ini-release ni Efren. Ang bola, tumalon, bumaluktot ayon sa “improbable” na linya, dumaan sa plek-plek na hindi inaasahan, at sa isang wooded pala, bumagsak sa bulsa habang ang mukha ni Boy Samson ay nag-ulat — tila hindi makapaniwala.

Ang mga palakpakan ay sumabog, ang mga mata sa venue ay nag-ulat sa galing na parang hindi tugma sa sitwasyon. Isang taong nagdepensa ng mahigpit — ang naging biktima ng magic—at ang taong inaasahang ‘susuko’ sa depensa ang siyang nagpataob nito.

Hindi lang ito tungkol sa isang shot — ito ay simbolo ng pag-lagpas sa inaasahan, ng pag-na­ma sa mga limitasyon na iniisip natin. Sa bawat patak ng chalk at bawat ring ng bola sa bulsa, makikita ang loob ng isang atleta na naniniwala: “Kahit naka-corner ka, may paraan pa.”

Sa panayam pagkatapos ng laban, sinabi ng mga saksi na si Efren ay hindi man mabilis, hindi man dominanteng pisikal na gaya ng mga batang manlalaro, pero ang gulat niya ay may kasamang diskarte at kilusang hindi nababasa. Sa kabilang dako, ang Boy Samson ay nagsabing — may respeto siya sa katauhan ni Efren: “Akala ko nasa akin na ang kontrol dahil sa depensa ko, pero nakita ko na ang galing ni Efren ay higit pa sa simpleng tirada.”

Para sa maraming Pilipino, ang pangyayaring ito ay paalala: ang alamat ay hindi natatapos sa pangalan, patuloy pa rin siyang nagbibigay ng aral at inspirasyon. Ang depensa — bagaman mahalaga — hindi sapat kung hindi mo hahawakan ang pagkakataon. At ang magic — maaari mong isipin na hindi mo ito makikita sa sarili mong laro — pero sa diskarte at puso, ikaw rin ay maaaring makalikha nito.

Marahil ay tayo rin ay may “depensa” sa buhay — mga planong may katibayan, mga hakbang na tahimik na ginagawa. Ngunit minsan, isang palo lang ng tapang, isang galaw na hindi inaasahan ang siyang magbibigay-daang sa himala. At sa laro ni Efren laban kay Boy Samson — iyon ang nangyari.

Sa huli, ang larong bilyar ay naging salamin ng buhay: may plano, may depensa, pero kailangan mo rin ng sandali na mag-tatakda ng sorpresa. At sa taong nakilala bilang The Magician — muli niyang pinatunayan: kahit na ang inaakala mong kontra, maaari siyang maging sandigan ng sorpresa, ng himala. Saludo kami sa iyo, Efren “Bata” Reyes — at respeto rin kay Rodolfo “Boy Samson” Luat na buong puso na humarap sa maharlikang laro.