General Santos City, Pilipinas—Hindi lamang yumanig sa General Santos City kundi sa buong virtual world ang balitang dumating na sa bansa ang labi ng isang kabataang minsa’y nagbigay-liwanag at inspirasyon sa marami: si Eman Atienza, anak ng kilalang si “Kuya Tim.” Ang pagpanaw ng binata sa murang edad ay nag-iwan ng matinding kalungkutan, panghihinayang, at higit sa lahat, isang napakabigat na panawagan sa ating lipunan—ang seryosong pagtingin sa sakit na tinatawag na depresyon.

Ang tanawin sa pagdating ng kabaong ni Eman ay isang larawan ng hindi mailarawang sakit. Sa bawat paghinga at hikbi ng mga kaanak at kaibigan, tila sumasalamin ang kolektibong kalungkutan ng libu-libong tagasuporta na labis na nagmamahal sa kanya. Ang bawat luhang pumatak ay patunay na sa kabila ng kasikatan, ang buhay ay puno ng mga laban na hindi nakikita, at ang katahimikan ng isang tao ay maaaring sigaw na hindi natin naririnig.

Ang Halakhak at ang Kirot sa Likod ng Screen

Kilala si Eman bilang isang masayahin, mapagmahal, at punong-puno ng pangarap na kabataan. Sa paningin ng marami, matatag siya, palangiti, palabiro, at may enerhiya . Ngunit ayon mismo sa kanyang ama, si Kuya Tim, sa likod ng mga ngiting iyon ay isang pusong unti-unting napapagod at isang kaluluwang naghahanap ng katahimikan . Matagal na pala siyang lumalaban sa mga mental health struggles, at pinaniniwalaang ang depresyon ang naging pangunahing dahilan ng kanyang pagpanaw .

Sa kanyang serye ng posts sa Instagram noong Oktubre 24 at 25, isiniwalat ni Kuya Tim ang kanyang matinding dalamhati, pagkagulat, at panghihinayang . Nagsilbi itong nakakabagbag-damdaming testamento ng pagmamahal ng isang ama at kasabay nito, isang pagsasabing, “hindi namin nakita.” Inilahad niya kung paanong ang takbo ng kanilang buhay ay biglang nagbago matapos ang hindi inaasahang trahedya.

Ang kwento ni Eman ay nagbigay-diin sa masalimuot na koneksiyon ng kabataan sa mundo ng social media. Ayon kay Kuya Tim, napakahirap para sa isang binata na marinig ang masasakit na komento at mapanirang salita, lalo na kung ang mga ito ay paulit-ulit na nagiging tinig sa kanyang isip . Sa panahon ngayon, kung saan ang online na presensiya ay madalas maging dahilan ng matinding pressure at panghuhusga, tila doon rin nakaramdam ng sobrang bigat si Eman. Ang mga pangarap at planong nais niyang marating ay tila nabalutan ng bigat ng mga problema at ng mapanirang salita sa paligid, hanggang sa tuluyan siyang bumigay .

Ang Pagsisisi ng Isang Ama at ang Bigat ng Pagkukulang

Isa sa pinakamabigat na bahagi ng mensahe ni Kuya Tim ay ang kanyang taos-pusong pagsisisi. Ibinahagi niya na labis siyang pinanghihinayangan na hindi niya masyadong napansin ang mga senyales ng kalungkutan ng kanyang anak.

“Anya akala ko ay kaya pa niya. Akala ko ay malalampasan pa namin ang lahat. Ngunit ngayon habang nakikita niya ang labi ng kanyang anak na walang buhay, ay doon niya napagtanto kung gaano kabigat ang pinasa ni Eman sa maikling panahon ng kanyang kabataan ,” emosyonal na pahayag ni Kuya Tim.

Ang kanyang pagsisisi ay hindi lamang tungkol sa personal na pagkukulang, kundi isang pakiusap sa publiko na maging mas mapagmatyag. Sa kabila ng kanilang paulit-ulit na pagtulong kay Eman upang makahanap ng kapayapaan at kaligayahan, tila mas malalim ang sugat na dala ng binata—isang sugat na hindi nakikita ng mata kundi ramdam lamang ng puso. Ang mga mata ng mga magulang ni Eman ay puno ng sakit, isang kirot na tanging isang ama’t ina lamang ang tunay na makakaunawa .

Ang pagdating ng labi ni Eman sa General Santos City ay hindi lamang seremonya, kundi isang emosyonal na pagtitipon ng mga taong nagmamahal at nagdadalamhati. Ang bigat ng bawat paghinga, ang pagluha ng mga kaanak, kaibigan at maging ang mga tagahanga habang binibigkas ang kanilang huling pamamaalam, ay nagpapakita kung gaano siya kamahal . Ang tahimik na panalangin at ang mga inialay na bulaklak ay nagsilbing patunay sa naiwang alaala ng kabataang sumubok magmahal, lumaban, ngunit tuluyang bumigay sa bigat ng kanyang pinasan .

Ang Legasiya: Pagbabagong-Anyo ng Sakit Tungo sa Pag-Asa

Bagama’t napakasakit ng pagkawala, pinili ng pamilya Atienza na gawing paalala ang kwento ni Eman. Sa kabila ng bigat na kanilang nararamdaman, nais nilang ituloy ang mga pangarap ni Eman—ang mga pangarap na minsang naging dahilan ng kanyang ngiti .

Ang desisyon ng pamilya na magkaroon ng public viewing ay nagpapakita ng kanilang layunin na maging bukas tungkol sa isyu ng mental health. Nais nilang bigyan ng pagkakataon ang publiko na makita at makasama ang binata sa huling pagkakataon, hindi lamang bilang pagpupugay, kundi bilang isang huling aral na kailangang matutunan ng lahat .

Sa pinakamahalagang bahagi ng kanyang mensahe, sinabi ni Kuya Tim na gagamitin nila ang kwento ni Eman bilang isang paalala sa lahat na alagaan ang mental health at huwag ikahiya ang pakikipaglaban sa depresyon . Binigyang-diin niya na napakahalaga ng pag-unawa, ng pakikinig, at ng pagkakaroon ng malasakit sa kapwa.

“Kung may kakilala kang tila tahimik ngunit may dinadala, lapitan mo. Kaibiganin mo. Ipadama mo na hindi siya nag-iisa ,” mariing sabi ni Kuya Tim. Sapagkat minsan, aniya, ang isang simpleng salita ng pag-asa ay maaaring makapagligtas ng buhay na unti-unting nawawalan ng lakas .

Ang panawagan ni Kuya Tim ay tumagos sa puso ng mga netizen, na siyang bumuhos ng mensahe ng kalungkutan, pagmamahal, at panalangin. Marami ang nagpahayag ng kanilang pagkadurog ng puso, lalo na nang mapagtanto na ang masiglang kabataan na nakikita nila ay dumaraan pala sa isang matinding laban sa loob ng kanyang isip at puso .

Isang Aral na Kailangang Tanggapin ng Lahat

Ang pagpanaw ni Eman ay nag-iwan ng mahalagang aral sa mga kabataan at sa lipunan: huwag nating baliwalain ang mga taong tila tahimik. Sa katahimikan nila, maaaring may sigaw na hindi natin naririnig. Dahil sa kwento niya, mas maraming netizen ang nagbahagi ng kani-kanilang karanasan tungkol sa depresyon, at marami ang nagkaroon ng lakas ng loob na magsalita at humingi ng tulong. Ito ang simula ng pagbubukas ng diskurso, isang mahalagang hakbang tungo sa pagtanggal ng stigma na bumabalot sa sakit sa pag-iisip.

Ang kalungkutan at depresyon ay tunay at seryosong laban. Hindi ito dapat ikahiya, at hindi ito senyales ng kahinaan . Ito ay isang laban na nangangailangan ng pag-unawa, pagmamahal, at pagkakaibigan. Sa huli, ang pagiging mabait at ang pag-aalok ng tulong ay ang pinakamalaking ambag na maaari nating ibigay sa isang taong lumalaban sa dilim ng kanyang isipan.

Sa kabila ng sakit, pinipili ng pamilya na maniwala na ngayon ay nasa mas mapayapang lugar na si Eman, malayo sa lungkot at malapit sa Diyos . Ang mga salitang “Eman, Mahal ka namin anak. Hanggang sa muli,” ni Kuya Tim ang huling pamamaalam na nagpaiyak sa marami.

Ang kwento ni Eman Atienza ay mananatiling isang inspirasyon at isang matalas na paalala: sa kabila ng sakit, may pag-asa pa ring maglingkod at maging tinig ng pagbabago. Nawa’y matagpuan ni Eman ang kapayapaan na matagal niyang hinahanap. Sa puso ng kanyang pamilya at sa puso ng lahat ng nagmamahal sa kanya, hinding-hindi siya malilimutan . Ang kanyang alaala ay magsisilbing ilaw upang makita natin ang mga taong nakikipaglaban sa dilim.