Ang Pilipinas ay muling nagdalamhati nang pumutok ang balita na sumira sa perpektong larawan ng isa sa mga pinakamamahal na pamilya sa showbiz at lipunan. Ang biglaang pagpanaw ni Eman Atienza, anak ng batikang host at media personality na si Kuya Kim Atienza, ay hindi lamang trahedya; isa itong makapangyarihang wake-up call na umalingawngaw sa buong bansa. Sa gitna ng katanyagan, tagumpay, at mga ngiting palagiang ibinabahagi sa publiko, nagtago pala ang isang mapait na katotohanan—ang tahimik ngunit matinding labanan ni Eman laban sa kalusugan ng isip.

Ang balitang ito, na naganap sa Los Angeles, California, kung saan pumanaw si Eman sa murang edad, ay nagpaalala sa lahat na ang kalungkutan at sakit ay hindi namimili ng biktima, maging ang mga nakatira sa mundo ng kasikatan. Ang emosyonal na pahayag ng pamilya Atienza ay hindi lamang naghatid ng pagdadalamhati, kundi nagbigay rin ng lakas at inspirasyon upang harapin ang isang isyu na matagal nang ibinabaon sa katahimikan: ang mental health.

Ang Dilim sa Likod ng Liwanag: Ang Laban ni Eman

Ang pamilya Atienza ay buong tapang na nagbahagi ng katotohanan: si Eman ay matagal nang nakikipagbuno sa matitinding suliranin kaugnay ng kanyang mental health . Depresyon at anxiety—ito ang mga salitang naglalarawan sa lingid na paghihirap ng isang anak na, sa paningin ng marami, ay mayroon nang lahat. Ang trahedya ay nagbigay-diin sa katotohanang hindi kayang bilhin ng anumang tagumpay, kayamanan, o pagmamahal ng pamilya ang katahimikan at kaligayahan ng isang taong nababalot sa dilim ng sakit sa pag-iisip.

Nagsimula ang pagduda ng mga netizens sa ilang huling post ni Eman sa social media, kung saan tila nagpapahiwatig siya ng kalungkutan, pagod, at pagnanais ng kapayapaan. Higit pa rito, lumutang ang usapin ng matagal na umanong pagharap ni Eman sa mga negatibong komento at cyberbullying . Ang nakakabiglang pagpanaw ni Eman ay nagbigay-diin sa mapanirang epekto ng cyberbullying at ang pagiging marupok ng emosyon ng isang tao sa gitna ng modernong teknolohiya. Isang malaking aral na sa kabila ng pagiging konektado ng lahat, marami pa rin ang nakakaramdam ng kalungkutan at pag-iisa.

Si Kuya Kim Atienza, na matagal nang aktibong nagtutulak ng adbokasiya ukol sa mental health awareness , ay lalong naging simbolo ng pag-asa at pagiging bukas sa usapin. Madalas niyang sinasabi na hindi lamang pisikal na kalusugan ang dapat pinangangalagaan, kundi pati na rin ang kalusugan ng isipan at puso, dahil dito nagsisimula ang tunay na lakas ng tao. Ngunit kahit ang isang advocate ay hindi nakaligtas sa bangis ng trahedya, na muling nagpatunay sa lahat na ang laban sa mental health ay isang kolektibong responsibilidad.

Ang Pananawagan ng Pamilya: Pag-asa sa Gitna ng Kalungkutan

Sa opisyal na pahayag ng pamilya Atienza, inihayag nila ang kanilang matinding kalungkutan at pagmamahal. Ginamit nila ang trahedya upang bigyang-pugay ang tapang ni Eman at ang kanyang hangarin na makatulong sa iba:

“She was never afraid to share her journey with mental health, hoping it would help others feel less alone. To honor her memory, we hope to carry forward her compassion, courage, and kindness in everyday life.”

Ang linyang ito ay nagpaiyak sa maraming tagahanga at nagbigay ng lalim sa kanilang pagdadalamhati. Sa halip na itago o ikahiya ang sanhi ng pagpanaw ni Eman, pinili nilang gamitin ang sakit upang maging paalala at inspirasyon para sa lahat na ang mental health ay isang seryosong usapin na dapat pagtuunan ng pansin at HINDI dapat ikahiya . Ang pag-amin at pagiging bukas ng pamilya sa ganitong uri ng pagsubok ay nagpakita ng hindi pangkaraniwang katatagan.

Felicia Hung-Atienza: Ang Haligi ng Pamilya at Inspirasyon sa Edukasyon

Sa gitna ng unos na ito, si Felicia Hung-Atienza, ang mapagmahal na asawa ni Kuya Kim at ina ni Eman, ay nananatiling matatag at puno ng pananampalataya . Ang kanyang buhay at mga tagumpay ay nagpapakita ng hindi masusukat na dedikasyon, hindi lamang sa kanyang pamilya, kundi maging sa larangan ng edukasyon at negosyo.

Bukod sa pagiging haligi ng kanilang tahanan, si Felicia ay isang matagumpay na negosyante at edukador. Siya ang utak sa likod at nagtatag ng Chinese International School Manila (CISM). Ang paaralang ito ay itinatag niya dahil sa personal na pangangailangan—ang maghanap ng institusyong may mataas na pamantayan ng edukasyon at may kasamang pag-aaral ng wikang Mandarin para sa kanilang panganay na anak. Ang kaniyang determination na itatag ang isang institusyong walang katulad sa bansa noong panahong iyon ay nagbunga, at ngayon, ang CISM ay isa na sa mga prestihiyosong paaralan sa Pilipinas.

Ang kanyang academic background ay kasing-tindi ng kanyang pananaw sa buhay. Nagtapos siya bilang cum laude sa Wharton School ng University of Pennsylvania sa kursong business management. Nagpatuloy pa siya sa pagkuha ng Master’s Degree in Nutrition at kasalukuyan pang kumukuha ng isa pang Master’s Degree sa Harvard University . Bukod sa pagiging presidente at CEO ng Domuscola International School, aktibo rin siyang kasapi ng mga organisasyon para sa pangangalaga ng kalikasan, kabilang ang pagiging presidente ng Philippine Eagle Foundation. Bago pa man siya naging kilalang negosyante, nagtrabaho muna siya bilang stock broker sa isang investment company sa Amerika .

Ang lahat ng tagumpay na ito ay patunay ng kanyang dedikasyon at kasipagan . Gayunman, sa kabila ng kanyang matatayog na credentials, nananatiling mapagkumbaba si Felicia. Bilang isang ina, siya ay maalaga, masinop, at laging inuuna ang kapakanan ng kanyang pamilya—sina Jose, Eliana, at si Eman . Madalas niyang sabihin na ang kanyang pinakamalaking tagumpay ay HINDI ang kanyang mga negosyo, kundi ang pagiging isang mabuting ina .

Ang Walang Hanggang Pagsasama: Kuya Kim at Felicia

Ang katatagan ni Felicia ay repleksyon ng matibay na pundasyon ng pamilya, na sinimulan niya at ni Kuya Kim mahigit 20 taon na ang nakalipas. Ang kanilang love story ay nagsimula sa isang social event kung saan sila ipinakilala ng kaibigan na si Ana Periquet . Agad na nahulog ang loob ni Kuya Kim kay Felicia. Kahit hindi siya agad sinagot, hindi siya sumuko, at sa halip ay sinundan pa niya ang dalaga sa London kung saan ito mag-aararal, upang patunayan ang kaniyang sinseridad at pagmamahal. Sa huli, nakuha ni Kuya Kim ang matamis na “oo” ni Felicia.

Sila ay ikinasal noong taong 2002 sa dalawang maringal na seremonya—una sa San Agustin Church sa Intramuros, at pangalawa sa Holy Family Parish sa San Andres. Ang kanilang halos isang buwang honeymoon sa Maldives ay naghudyat ng isang masayang pagsasama .

Sa bawat pagsubok, lalo lamang tumitibay ang relasyon ng mag-asawa. Ang trahedya ng pagkawala ni Eman ang pinakamabigat na yugto ng kanilang buhay, ngunit pinili nilang manatiling matatag, magpakatotoo, at magtiwala sa Diyos . Ang patuloy na pagpapahayag ni Kuya Kim ng pagmamahal at paghanga sa kanyang asawa—gamit ang pahayag na, “I am the luckiest man alive to have Felicia gift in my side,”—ay nagpapakita kung gaano ka-importante ang pagkakaroon ng isang maaasahan at mapagmahal na partner sa gitna ng matitinding pagsubok.

Ang Huling Paalala at Panawagan sa Bansa

Ang pagpanaw ni Eman ay nagsilbing malalim na paalala sa lahat na ang kalusugan ng isipan ay kasing-halaga ng kalusugan ng katawan, at ang simpleng malasakit sa kapwa ay maaaring magligtas ng buhay. Sa gitna ng kalungkutan, hinihikayat ng pamilya Atienza ang lahat na maging mas bukas sa pag-uusap tungkol sa nararamdaman at huwag kailanman matakot humingi ng tulong .

Ang mga salita ni Kuya Kim ay matutunog na paalala: “Walang masama sa pagiging totoo… Ang lakas ay hindi nasusukat sa pagtitiis mag-isa, kundi sa kakayahang humingi ng tulong at magmahal ng buong puso.” .

Ang kuwento ng pamilya Atienza ay higit pa sa balita ng trahedya. Ito ay kuwento ng walang hanggang pag-ibig, katatagan, at pananampalataya. Ito ay kuwento ng isang pamilyang dumaan sa unos ngunit patuloy na bumabangon, nagmamahal, at nagtitiwala sa Diyos. Sa puso ng bawat Pilipino na nakaalala kay Eman, mananatili siyang buhay—isang mabuting anak, isang kaibigan, at isang paalala na sa gitna ng dilim, ang liwanag ng pag-ibig, pag-asa, at bukas na komunikasyon ay hindi kailanman mawawala. Ang kanilang legacy ay hindi lamang sa mga tagumpay at kasikatan, kundi sa tapang na gamitin ang kanilang pinakamasakit na karanasan upang maging gabay at pag-asa para sa milyun-milyong Pilipino. Dapat ay ating pangalagaan ang isa’t isa at pakinggan ang tahimik na sigaw ng puso at isipan.