Muling gumulantang sa social media at sa mga usap-usapan ang batikang aktres na si Elizabeth Oropesa, hindi dahil sa isang bagong pelikula, kundi dahil sa isang serye ng mabibigat at kontrobersyal na espiritwal na babala. Sa gitna ng mga malalaking isyu sa lipunan—kabilang na ang dumaraming kaso ng pagpapakamatay—naglabas ng isang matinding admonition ang aktres na tila tumatagos sa kaluluwa ng bawat Pilipino. Ang kanyang mensahe ay hindi lamang nagbigay-diin sa matinding pananaw ng pananampalataya sa usapin ng pagkitil ng sariling buhay, kundi nagbigay rin ng nakakakilabot na paalala tungkol sa isang matagal nang propesiya: ang “Three Days of Darkness.”

Naging emosyonal at tapat ang sikat na aktres sa kanyang pagbabahagi, na naglalayong gisingin ang publiko at lalo na ang mga kabataang tila madaling bumigay sa gitna ng matitinding pagsubok. Ang kanyang pahayag ay hindi lamang tumugon sa personal na problema ng indibidwal, kundi nagbigay rin ng isang malalim na pagbusisi sa espiritwal na kalagayan ng henerasyon ngayon, at kung paano ito taliwas sa henerasyong kaniyang kinagisnan.

Ang Bawal na Desisyon: Bakit Kasalanan ang Pagpapakamatay?

Sa isang bahagi ng kanyang pahayag, walang alinlangan at mariing iginiit ni Oropesa ang kanyang paninindigan laban sa pagpapakamatay. Hindi niya ito tinawag na isang kahinaan o isang sakit na dapat pagalingin, kundi isang desisyon na may kaakibat na matinding pasakit at—higit sa lahat—kasalanan sa mata ng Diyos.

“Iniisisip niyo pa lang na magpakamatay, kasalanan na po ‘yon,” pahayag ng aktres [00:31]. Sa kanyang perspektiba, ang buhay ay isang regalo na tanging ang Diyos lamang ang may karapatang bawiin. Ang anumang pagtatangka ng tao na kitilin ang sariling buhay ay paglabag sa banal na batas at pagtalikod sa paniniwalang may mas mataas na kapangyarihang nagmamay-ari sa ating hininga. “Wala kang karapatan bawiin ang buhay mo lalo na kung malusog ka naman,” dagdag pa niya [00:40].

Ang kanyang babala ay lalong tumitindi nang ipaliwanag niya ang mga bunga ng desisyong ito. Taliwas sa paniniwala ng mga nagpapakamatay na ito ang tanging paraan upang matakasan ang problema, iginiit ni Oropesa na ito ay isang “napakalaking pagkakamali” [05:32]. Ayon sa aktres, hindi lamang hindi malulutas ang mga problema sa lupa, kundi magdadala pa ito ng mas mabibigat na kabisitang problema sa mga naulila.

“Baka lalong mas maraming problemang dumating sa ‘yo, hindi lang sa ‘yo… Meron kabisitang dadatingin sa buhay ng mga kaanak mo lalo na mga anak,” babala ni Oropesa [01:09], [05:51]. Ang pahayag na ito ay nagdulot ng matinding emosyon sa mga nakikinig, dahil ang pagpapakamatay ay hindi nagtatapos sa pighati, kundi nag-iiwan ng isang legacy ng sakit at pasakit na magpapahirap sa susunod na henerasyon. Para sa aktres, ang bawat desisyon ay may espiritwal na epekto na lumalampas sa buhay sa mundo.

Ang Pag-asa sa Gitna ng Pagdurusa: Pananaw sa Henerasyon

Sa pagpapaliwanag ng dahilan kung bakit tila mas marami ang “madaling gumiba” o madaling masiraan ng loob ngayon, ikinumpara ni Oropesa ang kasalukuyang henerasyon sa henerasyong kanyang kinagisnan.

“Samantalang itong mga nagpapakamatay ay mga bata pa kadalasan, walang sakit, nabubuni lang or madaling gumiba,” paglalarawan niya sa sitwasyon ngayon . Ang kanyang obserbasyon ay tila nagpapahiwatig na may kakulangan sa resilience o katatagan ang mga kabataan ngayon, na humahantong sa mabilis na pagsuko.

Ikinuwento niya ang kanyang generation na aniya’y “Ang titigas namin” . Binanggit niya ang pagpapalo ng mga magulang na gumagamit pa ng “bakawan” o matitigas na kahoy bilang pamalo, na sa kabila ng sakit ay hindi nila hinayaang maging dahilan upang bumigay.

“Pero mahal na mahal namin at nire-respeto ang mga magulang. At saka, we were allowed to face problems and solve it ourselves. Pero nandiyan palagi sa likod ang mga magulang,” aniya.

Ang puntong ito ay isang kritikal na pagtukoy sa kalidad ng pagpapalaki noon: ang mga bata ay hinahayaang harapin ang mga problema nang may kalayaan, subalit sa likod nito ay mayroong matibay na pundasyon ng pagmamahal at suporta. Idinagdag pa niya na ang mga bata noon ay “nakakalabas, naaarawan, nauulanan, nakikipaghalubilo sa kapwa bata, hindi sa pamamagitan lamang ng internet” . Isang malinaw na kritisismo ito sa isolation na dulot ng digital age ngayon.

Sa harap ng tila kawalan ng pag-asa, nanawagan si Oropesa sa lahat na tandaan: “Hanggang may hininga, habang humihinga, meron pa pong pag-asa” . Hindi niya hinikayat ang mga tao na maghanap ng tulong sa kapwa tao—na aniya’y mahirap humingi ng tulong—kundi sa Langit. “Ipagdasal niyo lang, manghingi ng tulong sa Langit. Huwag kayong magsasawa,” pakiusap niya . Ginamit niyang halimbawa ang mga pasyenteng may taning na ang buhay subalit nakikipaglaban nang todo, na siyang dapat tularan ng mga taong pinipiling bumigay.

Ang Nakakakilabot na Propesiya: Ang Tatlong Araw ng Kadiliman

Mula sa personal at espiritwal na babala sa buhay, biglang lumipat si Oropesa sa isang apocalyptic na paksa na matagal nang pinaniniwalaan ng ilang relihiyoso: ang “Three Days of Darkness.” Ang propesiyang ito ay nagbigay ng panibagong layer ng urgency sa kanyang mensahe, na nagbabala ng isang matinding global event na susubok sa pananampalataya ng lahat.

Bagama’t sinabi niya na marami ang hindi naniniwala rito, pinili niyang sundin ang prinsipyo ng “better safe than sorry” . Detalyado niyang inilahad ang mga tagubilin na dapat sundin kung sakali’t maganap ang kaganapang ito, na aniya’y kanyang ipinagdasal na sana ay huwag mangyari.

Ang pinakamahalagang detalye ay ang sumusunod: sa loob ng tatlong araw ng kadiliman, lahat ng bagay na pwedeng umilaw ay hindi iilaw . Walang silbi ang modernong teknolohiya, generator, o maging ang solar. Lahat ay magiging patay.

Ang kanyang pinakamabigat na paalala ay ang survival instructions:

Manatili sa loob ng bahay.

Walang lalabas.

Sasarhan ang lahat ng bintana.

Tiyakin na hindi makakapasok ang anumang bagay.

Huwag bubuksan ang pinto.

Kahit sino pa ang tumawag o magmakaawa.

Ang banta na pinakatumatak ay ang tungkol sa mga “tumatawag sa inyo na gagamitin ang boses ng mahal ninyo sa buhay” . Ito ay nagpapahiwatig ng isang demonic deception na susubukang paalisin ang mga tao sa kaligtasan ng kanilang tahanan. Isang chilling na babala na nagpapalalim sa espiritwal na kahalagahan ng propesiya.

Ang Benditadong Kandila: Proteksyon Laban sa Kadiliman

Bilang paghahanda sa propesiyang ito, inihayag ni Oropesa ang kanyang solusyon: ang kanyang mga benditadong kandila . Aniya, marami ang nagtatanong kung saan kukuha ng mga benditadong kandila. Ang kanyang iniaalok ay mga kandilang may kalahok at grado na “benditado po.”

Ang pag-endorso na ito ay nagbigay ng isang tangible na paraan para makapaghanda ang mga tao sa gitna ng matinding babala. Ito ay nagbigay-diin sa ideya na ang espiritwal na paghahanda ay kasinghalaga ng pisikal na paghahanda. “Kailangan natin po ito,” pakiusap niya, na nag-uudyok sa lahat na mag-ipon ng ganitong uri ng kandila.

Konklusyon

Ang pahayag ni Elizabeth Oropesa ay isang rollercoaster ng matitinding emosyon at espiritwal na babala. Sa isang banda, tinalakay niya ang krisis ng pag-iisip at pananampalataya sa gitna ng pagsubok, mariing kinokondena ang suicide at nananawagan para sa mas matinding pananalig sa Diyos. Sa kabilang banda, nagbigay siya ng isang apocalyptic na warning tungkol sa Three Days of Darkness na nangangailangan ng agarang paghahanda.

Anuman ang pananaw ng publiko—maging ito man ay batay sa pananampalataya o pag-aalinlangan—malinaw na naging matagumpay ang sikat na aktres sa paghahatid ng isang mensaheng humihimok ng talakayan. Ang kanyang mga pahayag ay nag-iwan ng isang matibay na paalala: sa gitna ng mga pagsubok, hindi dapat mawalan ng pag-asa, at higit sa lahat, kailangang maging handa—sa espiritwal at maging sa pisikal—para sa mga hindi inaasahang pangyayari na naghihintay sa sangkatauhan. Ang call to action niya ay simple at powerful: mag-ingat at maniwala habang may hininga.